«Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια χώρα όπου φύτρωνε –μόνον εκεί– ένα δένδρο που προκαλούσε τον θαυμασμό των απανταχού της Γης επιστημόνων: η χρηματιά.
Αρκούσε οι υπήκοοι να απλώνουν άκοπα το χέρι τους και να μαζεύουν τους καρπούς, επονομαζόμενους και “χρήματα”. Το κακό σε αυτή την πανέμορφη και τυχερή χώρα ξεκίνησε όταν οι ...................
...........................παροιμιώδεις Κουτόφραγκοι, που διέθεταν στους υπηκόους τα λιπάσματα χωρίς τα οποία το αυτοφυές δεν μπορούσε να καρποφορήσει, απαίτησαν –άκουσον, άκουσον!– να πληρώσουν οι τελευταίοι, και μάλιστα αναδρομικά, τα χρέη για τα λιπάσματα αυτά, αλλιώς θα απαλλοτρίωναν τα εδάφη όπου φύτρωνε η ξακουστή στον κόσμο χρηματιά.
Φούσκωσαν τότε τα στήθια των υπερήφανων υπηκόων και φώναξαν σε ομοβροντία: “Οχι στο ξεπούλημα της χώρας!”».
Καλώς ή κακώς, δεν γίνεται να πούμε στο τέλος «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».
Εμείς είμαστε αυτοί και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά, ώσπου να φτιάξουμε μια πραγματικά παραγωγική οικονομία και μια κοινωνία που δεν θα θεωρεί «κεκτημένο» την ευημερία από τα δανεικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου