Με ενοχλεί πάρα πολύ, εδώ και χρόνια, η ευκολία με την οποία ορισμένοι χρησιμοποιούν βαριές κουβέντες όταν μιλούν για τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Ειδικότερα, μου προκαλεί μεγάλη απέχθεια η χρήση του όρου «προδότης», «προδοσία» κ.λπ. Την βλέπουμε και πάλι στις μέρες μας, σε μια περίοδο, μάλιστα, που πληθαίνουν οι θεωρίες συνωμοσίας γύρω .....................
........................από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Να συμφωνήσουμε κατ’ αρχήν σε κάτι. Πατριώτης είναι αυτός που υπηρετεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και μόνο. Προδότης είναι αυτός ο οποίος τα υπονομεύει για ίδιον όφελος ή γιατί έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Μάλιστα. Να ρωτήσω, λοιπόν, τώρα. Τι ήταν οι ένθερμοι πατριώτες της Εθνικής Εταιρείας οι οποίοι, πάσχοντες από εθνική τύφλωση, παρέσυραν μιαν ανέτοιμη Ελλάδα σε έναν πόλεμο με την Τουρκία ο οποίος παρ’ ολίγον να ξαναφτάσει τα σύνορά της στον Δομοκό; Είναι πατριώτες ή προδότες; Τι ήταν οι ανεγκέφαλοι οι οποίοι διέταξαν τις περίφημες εκκαθαρίσεις στην Κοφίνου το 1967, οδηγώντας στο πρώτο μεγάλο ελληνικό φιάσκο στην Κύπρο; Πώς πρέπει να χαρακτηρίσουμε όσους αποφάσισαν τον Ιανουάριο του 1996 να ανεβάσουν μια επίσημη σημαία του Nαυτικού στα Ιμια ως απάντηση σε μια προβοκάτσια δημοσιογράφων χωρίς να μιλήσουν με κανέναν υπεύθυνο για τους κινδύνους κλιμάκωσης που εμπεριείχε η πράξη τους;
Η Iστορία μας βρίθει παραδειγμάτων ανεγκέφαλου, συγκινητικού, αυθόρμητου πατριωτισμού, ο οποίος οδήγησε σε εθνικές καταστροφές. Σε καμία περίπτωση δεν θα αποκαλούσα κάποιον εξ αυτών προδότη γιατί είναι προφανές ότι δεν έβλαψαν τα συμφέροντα της πατρίδας μας εκ προθέσεως ή ιδιοτελώς. Οποτε, όμως, η Ελλάδα έκανε τέτοια λάθη, τα διέπραξε γιατί οι θερμοκέφαλοι φόβισαν τους ψύχραιμους ή διαφωνούντες μαζί τους με τη ρετσινιά του προδότη.
Η συζήτηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Σκοπιανό ή ό,τι άλλο δεν μπορεί να γίνει με όρους πατριωτισμού ή προδοσίας. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποια υπέρτατη δύναμη έδωσε πιστοποιητικό πατριωτισμού σε μερικούς και όχι σε άλλους; Είναι ντροπή, πραγματική ντροπή, έμπειροι Ελληνες διπλωμάτες που χειρίζονται για χρόνια και για διαφορετικές κυβερνήσεις αυτά τα θέματα να μπαίνουν στο στόχαστρο γιατί κάποιοι διαφωνούν με τους χειρισμούς τους. Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη καμπή της Iστορίας μας, έχουμε φτάσει στο ναδίρ της διεθνούς αξιοπιστίας και έχουμε καταντήσει επαίτες της διεθνούς κοινότητας για να τα βγάλουμε πέρα. Είμαστε, όμως, ένας λαός που πέρασε τις μεγαλύτερες καταστροφές και στάθηκε στα πόδια του. Για μένα, σήμερα, πατριωτισμός είναι να πετάξεις έξω τις κομματικές νεολαίες και τη διαπλοκή της μετριότητας από τα πανεπιστήμιά σου, να γίνεις μια δυναμική οικονομία και να τηρείς τους νόμους έναντι όλων, των ισχυρών, των λαθρομεταναστών, των διαπλεκομένων και των αναρχικών. Αν, λέω, αν και το απεύχομαι, πάθουμε κάποια εθνική καταστροφή, θα είναι γιατί είμαστε μια διαλυμένη χώρα που στηρίζεται σε δεκανίκια ξένων.
Και κάτι τελευταίο. Οι σοβαροί πολιτικοί, διπλωμάτες, καθηγητές, στρατιωτικοί κ.ά. που ξέρουν τα εθνικά μας θέματα εις βάθος, οφείλουν να αρχίσουν να βγαίνουν από το καβούκι τους και να λένε αλήθειες που για χρόνια κράτησε μακριά από τον κόσμο ο φόβος του λαϊκισμού και της κατηγορίας περί προδοσίας. Επιτέλους, ας σοβαρευθούμε και ας αρχίσουμε να μιλάμε για σοβαρά πράγματα με σοβαρό και ψύχραιμο τρόπο σε αυτήν τη χώρα, μακριά από τον χουλιγκανισμό και την πατριδοκαπηλία. Ο πατριωτισμός δεν ανήκει μόνο στους φωνακλάδες, αλλά και στους συνετούς και τους ρεαλιστές που μεγάλωσαν και δόξασαν αυτήν τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου