..................Και µετά λίγη επικαιρότητα. Αντίστοιχα το ίδιο κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Από την ώρα που η αντιµνηµονιακή ρητορική του Σαµαρά βρίσκει έδαφος στρέφεται σε εκείνους που έχουν τον τελευταίο λόγο. «Αν νοµίζετε ότι εγώ δεν τα κάνω καλά, ας έλθει ο επόµενος να τα κάνει καλύτερα». Ούτε εδώ υπάρχει κανένας εκβιασµός. Ούτε ο Παπανδρέου συµπεριφέρεται µε τρόπο που υπερβαίνει τους δηµοκρατικούς κανόνες.
Αντίθετα αυτοί είναι οι δηµοκρατικοί κανόνες. Ασχετα αν το κόµµα του δεν το αναγνώριζε στον Καραµανλή, όπως δεν το αναγνωρίζει σήµερα η Ν.Δ. στον ίδιο. Και φυσικά δεν έχει κανέναν λόγο να µπλοφάρει. Οι δύσκολες πολιτικές αποφάσεις δεν ευδοκιµούν χωρίς ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Αρα µοιραία µια κυβέρνηση υποχρεούται να αλλάξει το επίπεδο κρίσης.
Είναι προφανές λοιπόν ότι αυτό που έκανε ο Καραµανλής είναι αυτό που κάνει και ο Παπανδρέου.
Οι κινήσεις τους παραπέµπουν σε copy - paste. Αντιµετώπισαν ευθέως τα πράγµατα και υποχρέωσαν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Αυτή η εναλλαγή στους ρόλους είναι εξόχως διδακτική για… τον Αντώνη Σαµαρά! Γιατί δείχνει πού οδηγούνται τα πράγµατα όταν η αξιωµατική αντιπολίτευση κυνηγάει στα τυφλά την εξουσία. Εάν τα κόµµατα εξουσίας µετά τη Μεταπολίτευση είχαν κουλτούρα συνεννόησης σε µείζονα θέµα, δεν θα φτάναµε εδώ που φτάσαµε ως κοινωνία και ως χώρα. Ο Σαµαράς νοµίζει ότι έστησε µια παγίδα στον Παπανδρέου. Το αντίθετο συµβαίνει: ο Πρωθυπουργός τον παγιδεύει, όπως είχε παγιδευτεί και ο ίδιος προηγουµένως. Και προφανώς θα επιβεβαιωθεί ξανά ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο: «Η µια τραγωδία στη ζωή είναι να µην πετύχεις αυτό που θέλεις η άλλη είναι να το πετύχεις».
/ / ΤΑ ΝΕΑ / /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου