Επιχειρηματικότητα, βιοτικό επίπεδο, παραγωγικότητα και, τελικά, ευμάρεια και πολιτισμός, εξελίσσονται ταυτόχρονα. Ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, μαζί. Ο κανόνας δεν επιδέχεται εξαιρέσεις. Μόνον «αστερίσκους» ή, σε ιστορικό χρόνο, διαλείμματα. Με το πέρας του 2010, η Ελλάδα θα έχει εκμετρήσει τον χρόνο του δικού της διαλείμματος. Οσες χώρες επέμειναν στη διατήρηση τεράστιων κρατικών δομών, έχουν ήδη βρεθεί μπροστά σε φρικτά διλήμματα και, κατά κανόνα, κρίσεις που κόστισαν πανάκριβα στον πληθυσμό. .............
......................Η ετήσια έκθεση «Επιχειρώντας το 2011» (Doing Business-2011), την οποία εκπονεί η Διεθνής Τράπεζα σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Χρηματοδοτήσεων, αναδεικνύει, δυστυχώς, τους χειρότερους φόβους μας. Η Ελλάδα είναι ουραγός σε όλους τους δείκτες του επιχειρηματικού πολιτισμού. Μεταξύ των τριάντα πλουσίων κρατών του ΟΟΣΑ, βρισκόμαστε στην τριακοστή θέση ως προς τον γενικό βαθμό «διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας», την «ευκολία δημιουργίας νέας επιχειρηματικότητας», την «προστασία της επιχειρηματικότητας», την «ευκολία του διασυνοριακού εμπορίου», την «προστασία των επενδυτών».
Ακόμη, στην τελευταία πεντάδα τοποθετούμαστε όταν πρόκειται για την πιστή εφαρμογή των συμβολαίων, την απλότητα στους κανόνες κατοχύρωσης τίτλων ιδιοκτησίας και, προφανώς, την ταχεία διευθέτηση μιας επιχειρηματικής αποτυχίας. Η Ελλάδα δεν ήταν πάντοτε στον πάτο. Διολισθήσαμε σταδιακά, κυρίως επειδή δεν διορθώσαμε λάθη που γνωρίζαμε, δεν εφαρμόσαμε μεταρρυθμίσεις που ψηφίσαμε και, το χειρότερο, επειδή ολοένα και περισσότερες χώρες βελτίωναν ταχύτατα τη δική τους θέση. Με αποτέλεσμα να γίνουμε ουραγοί.
Πρόκειται για τη χειρότερη εξέλιξη σ’ αυτούς τους καιρούς της μεγάλης κρίσης. Είναι προφανές ότι διέξοδο στην οικονομική καμπή μπορεί να δώσει μόνον η ανάληψη συστηματικών, εκτεταμένων και ταχύτατων πρωτοβουλιών. Επιχειρηματικών, βεβαίως. Και αυτό προϋποθέτει επενδύσεις, εσωτερική ανασυγκρότηση των επιχειρηματικών μονάδων, κλείσιμο όσων δεν τα κατάφεραν, γεωγραφική μετακίνηση, συγκεντρώσεις και συνεργασίες, απολύσεις και προσλήψεις και πολλά ακόμη.
Είναι αλήθεια ότι μια τόσο βαθιά κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί όσο οι συνθήκες επιχειρηματικότητας παραμένουν τόσο απαρχαιωμένες. Σε εξαιρετικό βαθμό, το μέγεθος και η ένταση της παρούσας κρίσης οφείλονται στις αγκυλώσεις που διέπουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η Ελλάδα πιάστηκε στην παγίδα. Γελούσαμε με τους ξένους που δεν συμμερίζονταν τον καθημερινό συμβιβασμό μας με το άθλιο κράτος, τη διαφθορά στη δημόσια ζωή, την παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή και γενικότερα την καταπάτηση των κανονισμών.
Η επίπλαστη «καλοπέραση» που δημιούργησε ο υπερβολικός δανεισμός του κράτους και η διανομή του, μαζί και η ανάλογη έκρηξη του ιδιωτικού δανεισμού, απέκρυψαν την ανάγκη εκσυγχρονισμού της σχέσης του κράτους με την επιχειρηματικότητα. Πράγματι, πίσω από όλα τα κριτήρια αξιολόγησης του επιχειρηματικού κλίματος, το εμπόδιο παραμένει το ίδιο: η κρατική γραφειοκρατία και ο έλεγχος της οικονομικής ζωής με πολιτικά κριτήρια. Εχουμε μείνει τόσο πίσω, που μόνον ένα μεγάλο άλμα θα μας επαναφέρει στη χωρία των πλουσίων κρατών. Η επιλογή είναι όλη δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου