Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Ποιά αναδιάρθρωση χρέους;

Μερικές φορές πετάει κανείς μια κουβέντα ή φράση και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι την υιοθετούν. Σε τι αναφερόμαστε; Μα, στην καραμέλα της αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της χώρας, που χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι χωρίς να κατανοούν μερικές φορές περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλοι που θεωρούν περίπου βλασφημία να μιλάνε για αναδιάρθρωση του χρέους και δεν την πιάνουν καν στο στόμα τους για να μην υπονομεύσουν, έτσι νομίζουν, την εθνική οικονομία. 
Ομως, άλλο πράγμα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας που ..........

........... απευθύνεται σε ιδιώτες επενδυτές, κι άλλο πράγμα η αναδιάρθρωση του χρέους που κατέχουν κράτη και διεθνείς οργανισμοί, π.χ. ΔΝΤ, Ε.Ε. Στην πρώτη περίπτωση, η χώρα απευθύνεται στους ιδιώτες κατόχους των ομολόγων της, π.χ. φυσικά πρόσωπα και θεσμικούς, ζητώντας τους συνήθως να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους που λήγουν μέσα στα επόμενα χρόνια με άλλα που λήγουν πολλά χρόνια αργότερα, π.χ. 10, 15 χρόνια. Πρόκειται για μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία που μπορεί να κρατήσει χρόνια, αφού κάποιοι ομολογιούχοι ίσως διαφωνήσουν και στραφούν δικαστικά εναντίον της χώρας σε ξένες χώρες κ.τ.λ. Αυτό το γεγονός θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως τεχνητή χρεοκοπία της χώρας, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στα ομόλογα και στα ασφαλιστήρια συμβόλαια (CDS) επί του δημοσίου χρέους. Ομως, αυτού του είδους η αναδιάρθρωση, η οποία έχει δυσμενείς επιπτώσεις, δεν έχει καμία σχέση με την αναδιάρθρωση του χρέους που έχουν στα χέρια τους άλλα κράτη, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας. Η επιμήκυνση, ας πούμε, της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων που έχουν δώσει οι χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ στην Ελλάδα από 2+3 χρόνια σε 3+5 χρόνια, είναι μεν μια μορφή αναδιάρθρωσης χρέους, αλλά δεν συνιστά τεχνητή χρεοκοπία από νομικής πλευράς. Κοινώς, πρόκειται για συμφωνία μεταξύ χωρών και διεθνών οργανισμών στην οποία δεν εμπλέκονται ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων. 
Ως εκ τούτου, η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους υπό τη δεύτερη μορφή θα πρέπει να είναι μάλλον καλοδεχούμενη γιατί «απλώνει» τις τοκοχρεολυτικές δόσεις σε βάθος χρόνου και μειώνει τις ετήσιες δαπάνες του προϋπολογισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια :