α) Τη στάση του κράτους,
β) Τη στάση των εργαζομένων και
γ) Τη στάση των ασθενών και γενικότερα των πολιτών έναντι αυτού. Σε ότι αφορά το κράτος δυστυχώς, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, η γενικότερη τάση μεθοδολογικής προσέγγισης συνίσταται στο άτυπο δόγμα της κωλυσιεργίας και της διαιώνισης των προβλημάτων σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του συστήματος από έμψυχο υλικό.
Παράλληλα οι απολαβές των εργαζομένων του ΕΣΥ, ιδίως δε του ...........
............ Ιατρικού προσωπικού, παραμένουν καθηλωμένες σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Στα παραπάνω προβλήματα θα ήθελα να προσθέσω και τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούν τα επαρχιακά νοσοκομεία, τα οποία υποστελεχωμένα και με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό λειτουργούν περισσότερο ως προεκλογικές βιτρίνες των τοπικών πολιτικών αρχόντων, εγκαινιάζονται δε περί τις τρεις φορές έκαστο σε προεκλογικές περιόδους.
Παράλληλα η έλλειψη τήρησης του ωραρίου, σε συνδυασμό με την έλλειψη καθηκοντολογίου οδηγούν σε εξαιρετικά δυσάρεστες καταστάσεις. Ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός και η δήθεν συναδελφική αλληλεγγύη σε συνδυασμό με την αναξιοκρατία και την ατιμωρησία, οδηγούν σε τραγελαφικές καταστάσεις. Θα ήταν περιττή η καταγραφή των προβλημάτων του ΕΣΥ, εάν δεν αναφερόταν κανείς στην ευθύνη καθενός πολίτη, ιδίως δε των ασθενών που έρχονται σε επαφή με το σύστημα υγείας.
Νοοτροπίες που συνίστανται στη σκέψη προσφοράς-ανταπόδοσης, με απώτερο σκοπό την ταχύτερη εξυπηρέτηση ή την εξασφάλιση δωματίου με λιγότερες κλίνες συναντώνται καθημερινά. Επιπροσθέτως κυρίαρχη είναι η αντίληψη πως η επιλογή του καλύτερου ιατρού προϋποθέτει χρηματικό αντάλλαγμα. Ποια όμως είναι η διέξοδος από την κρίση, αν δεχτούμε πως υπάρχει διέξοδος; Είναι οι γενικόλογοι αφορισμοί περί αυξήσεως των κρατικών δαπανών για την υγεία, σε συνδυασμό με την αύξηση προσωπικού; Είναι οι κραυγές των δήθεν προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων για κοινούς αγώνες με άλλες κοινωνικές ομάδες και η ρίψη στην πυρά οιουδήποτε διανοηθεί να μιλήσει περί ιδιωτικοποίησης;
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Απαιτείται πολιτική βούληση και ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες, που αναπόδραστα θα οδηγήσουν σε ρήξη με αρκετές κοινωνικές ομάδες και θα ανατρέψουν πολλά από τα έως σήμερα ισχύοντα. Συγκεκριμένα μια σειρά μέτρων θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη.
Α) Αύξηση του βασικού μισθού των ιατρών και του μη ιατρικού προσωπικού σε πλαίσια συγκρίσιμα με τις χώρες της ΕΕ, σε συνδυασμό με την ριζική αναπροσαρμογή των επιδομάτων.
Β) Ολοκλήρωση των προσλήψεων που εκκρεμούν
Γ) Θέσπιση καθηκοντολογίου για όλους ανεξαρτήτως τους εργαζομένους
Δ) Είσοδος του ιδιωτικού τομέα μέσω δυνατότητος συμβάσεων με εταιρείες πληροφορικής και γραμματειακής υποστήριξης. Επίσης, δυνατότητα συμβάσεων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και αυτοδιαχείριση/αυτοχρηματοδότηση μέρους των παρεχομένων από τα νοσοκομεία υπηρεσιών.
Ε) Θέσπιση υγειονομικού χάρτη ανά την επικράτεια αποκλειστικά για το ΕΣΥ
ΣΤ) Έγκαιρη εξόφληση των προμηθευτών σε συνδυασμό με έλεγχο των τιμών.
Ζ) Ελέυθερη επιλογή γιατρού
Η) Αυστηρός έλεγχος στην τήρηση του ωραρίου
Θ) Αυστηρότατος έλεγχος των αποσπάσεων του Νοσηλευτικού και γενικά του μη Ιατρικού προσωπικού σε Υπουργεία ή άλλους φορείς, παράλληλα δε αυστηρότατος έλεγχος των μετατάξεων.
Με τιμή
Αλέξανδρος Ι. Νομικός
Ιατρός-Παθολογοανατόμος Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών Επιμελητής Β’ Γ.Ν.Α
<<Ασκληπιείο Βούλας>>
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου