Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Καταδεικνύει κιόλας τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται. Αφού τους χρησιμοποίησε ως μπροστάρηδες ή σιγόντα για την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ, τώρα τους αδειάζει σε πρώτο χρόνο και "πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις".
Είναι γνωστό τοις πάσι πια ότι όλοι "οι άνθρωποι" του πρώην Προέδρου Καραμανλή του Νεώτερου δούλεψαν οργανωτικά για εκείνον. Με ζήλο και με πάθος.
Εκείνος χρησιμοποίησε προεκλογικά των εσωκομματικών τον καραμανλισμό ως λάβαρο. Κατάφερε όλοι οι οπαδοί αυτής της μεταπολιτευτικής ιδέας ή μάστιγας (στον καραμανλισμό αναφέρομαι) να στάζουν γλύκα για εκείνον και δηλητήριο για... την Μπακογιάννη. Τώρα, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ασυλία και την διατήρηση κάποιον "καθαρών" καραμανλικών στελεχών στην επόμενη καινούρια μέρα -με άρωμα ΠΟΛ.ΑΝ.- της ΝΔ, αλλά κινδυνεύουν -όπως και ο ίδιος ο Καραμανλής- να περάσουν από ειδικό δικαστήριο με τη σύμφωνη γνώμη εκείνου (όπου "εκείνος" σ' όλο το άρθρο αντικατέστησε στο νου σου με "Αντώνης Σαμαράς").
Τον Αβραμόπουλο τον εκμεταλλεύτηκε διττά. Αρχικά, καθιστώντας τον δούρειο ίππο στο Καταστατικό της ΝΔ. Εκείνος δεν θα μπορούσε να πείσει την πλειοψηφία της κοινής νεοδημοκρατικής γνώμης για την "αναγκαιότητα" εκλογής του νέου Προέδρου από τη βάση, καθώς οι περισσότεροι θα έβλεπαν το ίδιον προσωπικό όφελος πίσω απ' αυτή τη πρόταση. Γι' αυτό, ανέλαβε τον ρόλο διπλωματίας και πειθούς ο επαγγελματίας του είδους, κ. Αβραμόπουλος.
Τα κατάφερε και την ίδια στιγμή η Μπακογιάννη έχασε το κόμμα. Ότι ακολούθησε από την μέρα ανακοίνωσης της ανάδειξης αρχηγού από τη βάση, ήταν τζάμπα έξοδα. Χαμένος χρόνος και μια κουβέντα για να γίνεται.
Η έτερη πλευρά εκμετάλλευσης Αβραμόπουλου από εκείνον, έγκειται στην ιδεολογική διεύρυνση του κόμματος με την πρόσθεση του κεντρώου χώρου που ο Αβραμόπουλος εκφράζει συνδυαστικά με την Δεξιά του Εθνικισμού που εκείνος πιστεύει.
Εκ τούτου, η διαρροή των ψήφων για χάριν ιδεολογικής διαφοράς περιορίστηκε.
Τον Πάνο Παναγιωτόπουλο (στην ίδια προσωποποιημένη κατηγορία εκμετάλλευσης ανήκει και ο Γιάννης Μανώλης) επίσης τον εκμεταλλεύτηκε διττά. Αρχικά, με την προσθήκη και της Λαϊκής Δεξιάς στο μωσαϊκό της προεκλογικής Δεξιάς που δημιούργησε μόνο και μόνο για να κερδίσει την αρχηγία, αφού διαπιστώνεις ότι ουδεμία σχέση έχουν όλοι αυτοί και όλα τα ιδεολογικά ρεύματα με το καθαρό φασιστικό στίγμα που εκείνος πρεσβεύει.
Μετέπειτα, κατέστησε τον "Κόκκινο" Πάνο εκπρόσωπό του στα κανάλια, εκμεταλλευόμενος τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Παναγιωτόπουλου, την ρητορική του και την εμπειρική άνεσή του στα ΜΜΕ.
Τελευταία προστέθηκε -όχι ανέλπιστα- στα "θύματα" του νεωσαμαρισμού και ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο οποίος φέρεται από δημοσιεύματα να έχει τηλεφωνικά συνομιλήσει εντόνως με τον Πρόεδρο της ΝΔ για το ποιός θα έχει τον πρώτο λόγο στα πρόσωπα που θα επιλεγούν για αντιπεριφερειάρχες. Την περασμένη Τετάρτη, όταν ανακοίνωσε ο "Ζορρό" της Θεσσαλονίκης την ανεξάρτητη υποψηφιότητά του για την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, τόνισε ότι για τη στελέχωση του ψηφοδελτίου του και ιδιαίτερα για τους υποψήφιους αντιπεριφερειάρχες «τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχω εγώ». Όταν, δε, ρωτήθηκε αν είχε ενημερώσει τον Αντώνη Σαμαρά, άφησε να εννοηθεί ότι έχει καιρό να μιλήσει μαζί του, υποτίμησε τη σημασία του χρίσματος από τη Ρηγίλλης και στη συνέχεια έσπευσε να στείλει επιστολή στον Γ. Παπανδρέου ζητώντας τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει σημασία που στήριξε Σαμαρά υποδόρια ο Ψωμιάδης. Τέτοιες πρωτοβουλίες, που αποπνέουν μια ελευθερία κινήσεων, ενοχλούν την Ρηγίλλης. Έτσι, μετά από ένα έντονο τηλεφώνημα επήλθε η ρήξη Προέδρου-Νομάρχη.
Καλά να πάθουν τα προαναφερθέντα θύματα εκμετάλλευσης. Ίσως, τους άξιζε. Ας πρόσεχαν. Εσύ κατακαημένε Νεοδημοκράτη τί φταις;;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου