Πού είναι η «ισχυρή Ελλάδα», η «Δανία του Νότου»; Μην είδατε την «επανίδρυση του κράτους» και ……

….. πότε ακριβώς «θωρακίστηκε» η ελληνική οικονομία;

Η απάντηση είναι πολύ απλή. ΠΟΤΕ! Πηγαίναμε με αυτόματους πιλότους, ψέματα, πονηριά και …. βάρκα την ελπίδα του τσαμπουκά και του κρατισμού. Όχι την Ελπίδα που μας παρουσιάζει με θεατρινισμό ο Ηγέτης Αντώνης, αλλά την ελπίδα που υπονοούσαν οι αφίσες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Και το ηφαίστειο δεν έχει ακόμα εκραγεί γιατί …. "κανένας δεν φταίει" και κανένας δεν θέλει να δώσει! Φταίνε πάντα, όλοι οι άλλοι! Πάνω απ’ όλα δεν ευθύνεται το βαθύ, υπανάπτυκτο και αντιπαραγωγικό κράτος που χτίσαμε για "να μας προστατεύσει" και τελικά προστάτευε μόνο τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, την διαπλοκή και έδινε πολλές μίζες στους φίλους, τους κουμπάρους και τους βολεμένους. Ο κόσμος ήταν πάντα ανυπεράσπιστος, αλλά ήλπιζε ότι κάποια στιγμή θα πέσει ένα ψίχουλο κρατικού χρήματος και στην δική του τσέπη. Ή να διορίσει το γιό του σε μια θέση στον ήλιο του κράτους. Όλοι ήθελαν ξαφνικά «καλύτερες μέρες» και εννοούσαν πώς θα δουλέψουν λιγότερο και θα βγάλουν περισσότερα! Υπό την σκέπη ενός πολύ αδύναμου κράτους που είχε πήλινα πόδια και ζούσε με δανεικά. Λόγω του πελατειακού συστήματος της μεταπολίτευσης. Ο εθνικός μας σοσιαλισμός, στην πράξη, αγόραζε και .....

..... πουλούσε συνειδήσεις! Προσέφερε μικροεξυπηρετήσεις στους πληβείους, μίζες στους κολλητούς και πακέτα στους εθνικούς εργολάβους.

Οι πολιτικοί γνώριζαν πολύ καλά την κατάσταση, αλλά φοβόντουσαν το πολιτικό κόστος και κολάκευαν με την στάση τους τα κατώτερα ένστικτα της φυλής. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτά, παρά τους Παρθενώνες που χτίσαμε!

Στην χώρα μας, πολίτες και παραγωγικές τάξεις αιχμαλωτίστηκαν στο εύκολο κέρδος και εφηύραν την «εφαρμοσμένη μηχανική της συναίνεσης». Μια τέχνη λαϊκισμού και ωχαδερφισμού που καλλιέργησε συμπεριφορές χωρίς υποχρεώσεις και δικαιώματα μόνο για την πάρτη μας. Δικαιώματα εις βάρος των πολλών που δεν είχαν διασυνδέσεις. Η μαγκιά της φυλής αναλώθηκε σε μια μορφή ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου, χωρίς αίμα. Οι ευνοούμενοι αποκτούσαν θέσεις και χρήμα και οι κολίγοι δούλευαν για να πληρώνουν την αλαζονεία των κολλητών της εξουσίας και της διαπλοκής.