Ο καθηγητής κ. Χρ. Γιανναράς στην επιφυλλίδα του της «Καθημερινής» της 8ης Νοεμβρίου 2009, περιγράφει με τη γλαφυρή και αιχμηρή γραφίδα του την προϊούσα κατρακύλα της ελληνικής κοινωνίας προς τον χυδαίο υλισμό, την κτηνώδη απληστία και μακριά από ευγενείς δραστηριότητες, ορθές ιδεολογίες, αλτρουισμούς κ.λπ.
Επισημαίνει επίσης ότι η μεταμόρφωση του «άρχοντα Ελληνα» της προηγούμενης εποχής σε «ευτελισμένο ζήτουλα» οφείλεται κύρια στην «ψευδώνυμη Αριστερά, αυτή που μετράει τη ζωή μόνο με τη μεζούρα της οικονομίας. Κάθε πολίτης, έστω και ελάχιστα σκεπτόμενος και με ευαισθησίες, δεν μπορεί παρά να ...
.... διαπιστώσει τη σημερινή χυδαία υλιστική κατεύθυνση που δεν είναι βέβαια «προνόμιο» μόνο της ελληνικής κοινωνίας.
Πώς είναι δυνατόν, όμως, αυτή την «ψευδώνυμη Αριστερά με τους απλοϊκούς παλαιοημερολογίτες της του Περισσού» να είχε τέτοια δύναμη και να επηρέασε αυτόν τον λεβέντη λαό, αφού δεν κυβέρνησε ποτέ αυτό τον τόπο, ούτε είχε στην κατοχή της μέσα μαζικής ενημέρωσης (ή παραπληροφόρησης).
Τα κόμματα που κυβέρνησαν αυτή τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, και αντιπρόταση έναντι στον «μονόδρομο του ιστορικού υλισμού» είχαν και με συνέπεια υπηρέτησαν τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν. Ας έχουν, λοιπόν, ακέραια την ευθύνη.
Ας σταματήσουμε, όμως, επιτέλους να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται το ανθρωποφάγο αυτό κοινωνικοοικονομικό σύστημα (δεν το λέω κτηνώδες για να μην κατηγορήσω τα κτήνη της ζούγκλας που δεν έχουν απληστία), που είναι η κύρια αιτία των οικονομικών ανταγωνισμών, κρίσεων και αλληλοσφαγών και του οποίου το οξυγόνο είναι η μετατροπή των ανθρώπων όπου Γης σε θλιβερά και άβουλα καταναλωτικά πλάσματα χωρίς ιδανικά.
Αφού, όμως, ο άνθρωπος είναι μέρος της Φύσης και ζει κάτω από τους νόμους της, γιατί τους παραβιάζει σε αντίθεση με όλα τα άλλα έμβια όντα που ούτε απληστία έχουν ούτε εξοντώνουν τα ομοειδή τους; Μέχρι σήμερα πολλές ήταν οι προσπάθειες «εξανθρωπισμού» του ανθρώπου με θεσμούς, νόμους, ιδεολογίες κ.λπ. χωρίς επιτυχία – τον πρόσφατο 20ό αιώνα είχαμε τις μεγαλύτερες ανθρωποσφαγές και μάλιστα μεταξύ χριστιανικών εθνών, καταπαντώντας το πανανθρώπινο «αγαπάτε αλλήλους» του γλυκύτατου Ιησού. Πρέπει, λοιπόν, να απελπιστούμε ή να θεωρήσουμε πως ζούμε ακόμα την προϊστορία μας και κάποτε θα ανατείλει η μεγάλη αλλαγή; Ας ελπίσουμε μόνο πως αυτή η μεγάλη αλλαγή δεν θα συνοδεύεται από μεγάλες αναταράξεις που είναι συνήθεις στη Φύση και στην ανθρώπινη κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου