Παλαιότερα έγραψα για όλους εμάς που είμαστε μέλη της Generation X και αισθανόμαστε σαν κουμπαράδες. Διαβάζοντας τα μέτρα που θα ληφθούν για την αντιμετώπιση της, διαπιστώνω πως έρχονται χειρότερα. Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια όλα τα μέτρα λαμβάνονται τελικά εις βάρος των μοναδικών που δεν φταίνε.
Αντιλαμβάνομαι την δεινή οικονομική κατάσταση. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μπορεί να ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμο μας και να μην συζητάμε για το γενικότερο καλό. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως για ποιο λόγο το γενικότερο αυτό καλό περνάει τελικά αποκλειστικά από την τσέπη μίας συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας, την στιγμή που δεν έχει ευθύνη και για το χάλι στο Ελληνικό Δημόσιο.
Αν θέλουμε να λύσουμε προβλήματα πρέπει να εντοπίσουμε προβλήματα. Τις πταίει και η ...
.... Ελλάδα είναι σε αυτό το κακό χάλι (όχι μόνη της, μιας και είναι παγκόσμια κρίση). Βασικά η απίστευτη συμπεριφορά της χώρας την δεκαετία του ‘80. Τότε που το να ζεις με δανεικά και να δημιουργείς προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις με χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους ήταν ευφάνταστη πολιτική και ο Ανδρέας Παπανδρέου μεγάλος ηγέτης. Βέβαια ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ενδιαφερόταν. Ήξερε πως τον λογαριασμό θα τον πληρώσει άλλος. Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει τον λογαριασμό να τον πληρώσουν οι μοναδικοί που δεν φταίνε.
Γιατί οι μόνοι που δεν φταίνε για το συγκεκριμένο χάλι, είναι αυτοί που τελικά το συντηρούν οικονομικά. Κανείς δεν θέλει να χάσει κεκτημένα και τα φορτώνουμε όλα στους εύκολους. Σε ποιους θα αυξήσουμε τα χρόνια για σύνταξη; Σε ποιους θα αυξήσουμε τους συντελεστές φορολόγησης; Σε ποιους θα βάλουμε έκτακτη εισφορά; Σε ποιους θα αυξήσουμε τη φορολογία των μερισμάτων που παίρνουν από τις επιχειρήσεις τους; Ναι καλά το καταλάβατε σε ΕΣΑΣ. Τους γνωστούς και ως μαλάκες.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Διότι έχουμε συνηθίσει να τσοντάρουμε για όλους τόσα χρόνια. Δεν τρέχει τίποτα έχουμε μάθει. Αυτό όμως που δεν αντέχουμε είναι πως είμαστε και δακτυλοδεικτούμενοι. Να βλέπεις όλους αυτούς να σου ρίχνουν τις ευθύνες λες και φταις εσύ. Σε αποκαλούν φοροφυγά, το αν δεν ανήκεις σε αυτούς φοροδιαφεύγουν δεν έχει καμία σημασία. Για όλα φταις εσύ και μόνο εσύ.
Εσύ που αν καθυστερήσεις μία πληρωμή, ή δεν προλάβεις μία επιταγή βάζεις ταφόπλακα στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Εσύ που πληρώνεις φόρους και εισφορές μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, που αν δεν αποδώσεις το ΦΠΑ που σου ΧΡΩΣΤΑΝΕ σε πάνε μέσα για ποινικό αδίκημα. Εσύ που σου έρχονται για έλεγχο με την παλάμη ανοικτή για τα “δέοντα” . Εσύ που για να τα βγάλεις πέρα μπορεί να φτάσεις στο σημείο να βγάζεις λιγότερα από τους υπαλλήλους σου.
Αλλά όπως και να το κάνουμε Φταις. Φταις που δεν διάλεξες τον εύκολο δρόμο. Εκείνο του βολέματος ή της φυγής από τη χώρα. Φταις που αποφάσισες να συνεισφέρεις στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Φταις που δουλεύεις με μπλοκάκι και δεν έχεις ουσιαστικά κανένα δικαίωμα αν σε απολύσουν ή αρρωστήσεις αν είσαι για παράδειγμα μηχανικός. Φταις που δουλεύεις 10-12-14 ώρες και δεν ξέρεις τι θα πει υπερωρία γιατί πολύ απλά δεν δικαιούσαι μιας και είσαι στέλεχος. Φταις που προσπαθείς τα παιδιά σου να τα στείλεις στο καλύτερο σχολείο, φροντιστήριο, παιδικό σταθμό για να αποκτήσουν καλύτερη παιδεία από αυτή που προσφέρει το κράτος που χρηματοδοτείς καθημερινά.
Αλλά περισσότερα από όλα φταις καλέ μου φίλε που κάθεσαι και τους ανέχεσαι. Που απέχεις συνειδητά από την πολιτική και δεν παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου εις βάρος όλων αυτών που σε καταδυναστεύουν. Που αντί να στηρίζεις τους πολιτικούς που εκφράζουν την γενιά σου ή το τρόπο σκέψης σου πας και υποστηρίζεις τους δεινοσαύρους της πολιτικής. Κυρίως όμως φταις που επιτρέπεις σε αυτούς που στον επαγγελματικό στίβο και την κοινωνία δεν είναι καν συγκρίσιμοι μαζί σου, να κρατάνε τα ηνία της δικής σου ζωής και δεν βγαίνεις μπροστά να τους ισοπεδώσεις πολιτικά και να διεκδικήσεις αυτά που σου αναλογούν μια και καλή
/ stakon.wordpress /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου