Καταντήσαμε να κυνηγάμε δράκους επειδή έχουμε ξεμείνει απο οράματα.

Η θεωρία του χάους περιγράφεται απλοϊκά με το γνωστό παράδειγμα της πεταλούδας που κουνάει τα φτερά της και προκαλεί καταιγίδα στην άλλη άκρη του πλανήτη. Κάπως έτσι, όταν ένας Γερμανός art director έχει μία κακόγουστη ιδέα, μερικές χιλιάδες Ελληνες ακολουθούν γκρουπ στο Facebook που ζητούν να απαντήσουμε στο Focus, να εξηγήσουμε στη Μέρκελ ποιος έχει μαγκιά και φοράει τσαρούχια και εν τέλει να μας πληρώσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις που, μην το ξεχνάμε, ουδέποτε διεκδικήσαμε. Παράλληλα γνωστοί Ελληνες πολιτικοί εγγράφουν υποθήκη για σύνταξη αντιστασιακού, δηλώνοντας, όπως ο Πέτρος Ευθυμίου, ότι η Γερμανία θα κάτσει η ίδια επάνω στο τεντωμένο δάχτυλο της Αφροδίτης. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Ευθυμίου θα έκανε την ίδια δήλωση και προς τη γερμανική τηλεόραση. Μάλλον όχι. Ηταν μία δήλωση εσωτερικής κατανάλωσης προς το γνωστό ακροατήριο που επιβραβεύει αντίστοιχες συμπεριφορές.
Μη ξεχνάμε επίσης πως τρέχει μία καμπάνια για μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων αν και κανείς δεν αναρωτιέται τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι Γερμανοί αποφάσιζαν μποϊκοτάζ της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό.
 
Υποθέτω ότι δεν θέλουμε καν να το φανταστούμε. Α, είναι και το εθνικό μας επιχείρημα για τα φώτα του πολιτισμού που δώσαμε προς την Ευρώπη (καίνε αρκετό ρεύμα) αν και εδώ οι Γερμανοί θα μπορούσαν να απαντήσουν πως αυτοί έστησαν τούτο το κράτος, ασχέτως αν, όπως αποδεικνύεται, δεν έκαναν καθόλου καλά τη δουλειά τους.
Ουσιαστικά είναι μία κουβέντα χωρίς νόημα. Ενα εξώφυλλο δεν εκφράζει έναν λαό, ούτε οι λαμογιές των greek statistics εκφράζουν τον ελληνικό λαό. Φαντάζομαι πως τώρα οι Γερμανοί καλούνται να παίξουν το δύσκολο ρόλο του κακού που πάντα έχει δεσπόζουσα θέση στην ελληνική ιστορία. Διόλου απίθανο. Κυνηγάμε δράκους αφού έχουμε ξεμείνει από οράματα. Κάποτε είχαμε τη Δημοκρατία, την ΕΟΚ, το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα τι; Την εμπιστοσύνη των αγορών και τη συντήρηση ενός διεφθαρμένου συστήματος; Δεν μπορούμε πια να αγαπήσουμε αληθινά τη χώρα μας. Ας μισήσουμε, λοιπόν, κάποια άλλη και μετά βλέπουμε. Μετά έρχεται και καλοκαίρι.

/ Κώστας Γιαννακίδης / protagon /