Το παράδειγμα Βενιζέλου και το λάθος Σαμαρά με Ντόρα...

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν ο Παπανδρέου νίκησε τον Βενιζέλο, του πήρε 6 μήνες να καταλάβει ότι με τον μεγάλο αντίπαλό του στο περιθώριο, αποκλείεται να δει άσπρη μέρα. Προσπάθησε να τον εκθέσει, να τον φοβίσει, ζυγίστηκε για τον αν έπρεπε ή όχι να τον διαγράψει, και αφού διεπίστωσε από τα γκάλοπ ότι το ΠΑΣΟΚ έπεφτε κάτω από 25%, κατάλαβε ότι κάνει λάθος. Άλλαξε άρδην στάση και επιχείρησε να τον ενσωματώσει: τον έχρισε πρώτο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο και τον είχε επικεφαλής των κοινοβουλευτικών μαχών για τα σκάνδαλα. Του φέρθηκε με σεβασμό, με άλλα λόγια, εκείνος το αναγνώρισε και συνεισέφερε αποφασιστικά στην... άρση του εσωκομματικού σχίσματος. Τί κάνει τώρα ο Σαμαράς; Πρότεινε στην αντίπαλό του μια θέση κατώτερη του αναστήματός της, με αποτέλεσμα να την βάλει ξανά απέναντί του. Δεν της φέρθηκε με σεβασμό, παρότι το είχε υπερτονίσει στην εσωκομματική προεκλογική μάχη. Πιστεύει, άραγε, ότι μπορεί να επανενώσει το κόμμα και να δώσει με αξιώσεις τη μάχη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, με τη Ντόρα περιθωριοποιημένη και απέναντί του; Αν έτσι νομίζει, κάνει λάθος και θα το διαπιστώσει σύντομα. Οι 306 χιλιάδες νεοδημοκράτες που την ψήφισαν, μπορεί να μην είναι πρόβατα στη στάνη της, είναι όμως άνθρωποι που την πιστεύουν και στηρίζουν ό,τι εκπροσωπεί. Όσο πιό γρήγορα το καταλάβει ο Σαμαράς τόσο πιό πειστικά θα μπορεί να απευθυνθεί στο σύνολο της παράταξής του...Είναι δουλειά του νικητή να βρει ρόλο για τον ηττημένο...

VETO 300