κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους. Η μεγαλύτερη συντεχνία είναι οι πολιτικοί και τα συνδικάτα (με την πραγματικά έννοια του όρου) του δημοσίου.
Όμως και ο ιδιωτικός τομέας έχει αρκετές, ως πάρα πολλές συντεχνίες. Τις εποχές που η Ελλάδα μπορούσε να δανείζεται και να ξοδεύει χωρίς να παράγει καθόλου έργο κανένας δεν ασχολιόταν με τις στρεβλώσεις που δημιουργούσαν αυτές οι ομάδες κλειστών συμφερόντων. Τώρα όμως ...
που ο κόμπος έχει ξεπεράσει το κτένι όλες οι ομάδες δίνουν αγώνα με νύχια και με δόντια για να μη θιγούν τα προνόμια τους. Και καλά κάνουν, προασπίζουν τα συμφέροντα τους, σύμεροντα όχι του σήμερα, αλλά των τελευταίων δεκαετιών. Η κάθε συντεχνία έχει μάθε ότι στην Ελλάδα η αλλαγή πότε δεν έρχεται και το κράτος και η κοινωνία κάνουν πίσω και αποφεύγουν τις ρήξεις. Η νοοτροπία του “έχει δίκαιο όποιος φωνάζει και καυγαδίζει περισσότερο” έχει γίνει ένα με το DNA του Ελληναρά.
Διαβάστε την επιστολή που έστειλε ΔΗΜΟΣΙΩΣ (παρακαλώ να το θυμάστε αυτό) στα μέλη του ο πρόεδρος των Φαρμακοποιών του Πειραιά. Η κάθε συντεχνία είναι σαν μια μαφία: εκβιασμοί και απειλές είναι μέρος του ρεπερτορίου. Να θυμηθούν οι αναγνώστες ότι οι φαρμακοποιοί είναι άτομα που έχουν περάσει στο πανεπιστήμιο το Ελληνικό (ή εάν δεν τα κατάφεραν στα πανεπιστήμια της Σλοβακίας) και έτσι έχουν υποτίθεται μια μόρφωση, μια κουλτούρα (υποτίθεται πάντα). Διαβάστε την επιστολή παρακαλώ αντικειμενικά και ήρεμα. Εάν υπήρχε παράδειγμα τρανού Ελληναρά πάντως βρέθηκε.
Η Ειλικρίνεια και η διαύγεια της είναι αξεπέραστη. Ο συγγραφέας εξηγεί την κατάσταση. Θέτει τον στόχο, την στρατηγική και τις λοιπές τακτικές. Χρησιμοποίει φόβο και απειλές για να δημιουργήσει συσπείρωση και αίσθημα αντίστασης. Η επιστολή για εσωτερική κατανάλωση μάλλον θα πέτυχε τον στόχο της. Φυσικά ο συγγραφεάς δείχνει και τον τρόπο που θα έχει αυτή η αντίσταση
«Συνάδελφοι , αυτές τις δύσκολες ώρες έχοντας στα χέρια μας ακόμα το φάρμακο, είμαστε σε θέση να επιβάλλουμε και να επιλύσουμε το σύνολο των προβλημάτων, αρκεί να αποφασίσουμε να το στερήσουμε από τον Έλληνα ασφαλισμένο».
Πραγματικά αυτή η επιστολή συνοψίζει όλα τα κακά του συνδικαλισμού σε μερικές προτάσεις. Πριν αρχίσουν οι διάφοροι αριστεριστές τα μα και τα μου ή τις δικαιολογίες, αυτή η επιστολή θα μπορούσε να είχε σταλθεί copy/paste απο οποιαδήποτε συντεχνία στα μέλης της με μικρές διορθώσεις. Ο Πρόεδρος των φαρμακοποιών το λέει ξεκάθαρα : από την μια μεριά η κοινωνία και από την άλλη “εμείς οι φαρμακοποιοί”. Πως θα διεκδικήσουμε των αγώνα μας? Με απειλές, εκβιασμούς και χωρίς τύψεις.
Σε καμία περίπτωση το πρόβλημα δεν είναι με τους φαρμακοποιούς, οι άνθρωποι κοιτάνε τα συμφέροντα τους στην Ελλάδα. οι Έλληναρες έμαθαν να ελίσσονται ανάμεσα σε κομματικά κάστρα. Θέλει κότσια και κουράγιο να ανεβάζει κάποιος αυτήν την επιστολή στο Internet. Δείχνει το πόσο θράσος και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους έχουν οι συντεχνίες. Αυτή η επιστολή πρέπει να γίνει μάθημα στα σχολεία όλων των χωρών. Αφού οι Έλληνες επέλεξαν να χτίσουν τέτοια κοινωνία και την συντηρήσουν ας την κρατήσουν.
http://wiredandready.net/2012/01/02/greekpharmacy/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου