Πώς μπορεί η ελληνική κρατική μηχανή να εξυγιανθεί; Να αλλάξουν μυαλά ή να απομακρυνθούν από τις θέσεις κλειδιά όσοι εξακολουθούν, σε στιγμές δραματικής κρίσης για την Ελλάδα, να κλέβουν το κράτος;
Μόλις προχθές αποκαλύφθηκε ότι αγρότες από όλους τους νομούς της Πελοποννήσου είχαν
στήσει «μηχανή» άγριας αφαίμαξης των ελλειμματικών δημόσιων ταμείων.
Κατέθεταν στις εφορίες τιμολόγια και δελτία αποστολής με τεράστιες, ασύμβατες με το μέγεθος των εκτάσεων που καλλιεργούν, ποσότητες παραγόμενων προϊόντων και εισέπρατταν κολοσσιαία ποσά ως επιστροφές ΦΠΑ.
Οπως ανακοινώθηκε, μόνο 14 αγρότες στη Μεσσηνία κατέθεσαν μέσω συνεταιρισμού εικονικά τιμολόγια και έλαβαν ως επιστροφή ΦΠΑ 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα ποσά εισπράττονταν σε Λακωνία, Κορινθία και αλλού. Μια αλυσίδα αργυρώνητων υπαλλήλων που δρούσαν, υπό το ανεκτικό βλέμμα των ανωτέρων τους, με παροιμοιώδη κυνισμό και τη βεβαιότητα του μη ελέγχου.
Εμφάνιζαν πινακίδες κυκλοφορίας π.χ. βυτιοφόρων ως φορτηγών, τα οποία μετέφεραν φορτία που κανονικά δεν μπορούν να σηκώσουν, και κανένα μάτι δεν έπιανε την εξόφθαλμη απάτη. Ενα γερό «φαγοπότι» με τη συνενοχή μέρους της διοίκησης και μέρους της κοινωνίας.
Κάθε χρόνο γίνονται διορθώσεις στα στοιχεία που κατατίθενται στην Ε.Ε. για τις αγροτικές επιδοτήσεις και ζητείται να επιστραφούν χρήματα που έχουν εισπραχθεί παράτυπα, και κάθε χρόνο υποβάλλονται «φουσκωμένα» στοιχεία.
Πόσο ισχυρή είναι πλέον αυτή η τάση λεηλασίας του κρατικού ή ευρωπαϊκού κορβανά, άρα της κυριαρχίας των αξιών του εγωκεντρισμού και της αδηφαγίας, που διαπιστωνόταν σε όλους τους τομείς; Εχει αρχίσει να σπάει η αλυσίδα συνενοχής στην αχρειότητα;
Πρόσφατη είναι η αποκάλυψη των 20.000 πλαστών συντάξεων του ΙΚΑ, των 625 επιδομάτων τυφλότητας σε ένα μόνο νησί, των δεκάδων περιπτώσεων υπερσυνταγογραφήσεων (η δαπάνη για φάρμακα εκτινάχθηκε π.χ. στο ΙΚΑ από 583 εκατ. (το 2000) σε 2,4 δισ. ευρώ, στον ΟΓΑ από 279 εκατ. σε 1,2 δισ.).
Ακόμη κάποιοι κλέβουν. Αλλά ποιον; Εν τέλει τον πολίτη, τον απλό αγωνιζόμενο φορολογούμενο, που δεκαετίες τώρα ιθύνοντες όλων των κυβερνήσεων αρμέγουν και κουρεύουν ατιμωρητί.
Το Δημόσιο δεν είναι εμπεδωμένο στις συνειδήσεις αρκετών, ούτε σε τούτες τις δύσκολες ώρες, ως κοινό κτήμα. Αποτελούσε πάντα την ευκαιριακή λύση του βιοτικού προβλήματος· οι συναλλαγές με αυτό ήταν ευκαιρία για λαφυραγωγία· η διαχείριση των κοινών σήμαινε ασφαλή εισοδήματα.
Διότι η εξουσία είναι που καθορίζει, με τα έργα της, τη στάθμη του δημόσιου βίου. Οσο διατηρούνταν η κυριαρχία των τυχοδιωκτών της πολιτικής τόσο οι πολίτες εξοικειώνονταν με την κυνική αντίληψη του ατομικού συμφέροντος και η κοινωνική αποσύνθεση διευρυνόταν.
Ηταν(;) η σκοτεινή πίσω όψη της φιλότιμης, τίμιας, διαφανούς Ελλάδας. Ολοι θέλουμε διακαώς να πιστεύουμε ότι δεν υφίσταται πλέον. Και πληγώνει βαθιά η ένδειξη ότι στο βάθος ίσως δεν έχουν αλλάξει πολλά, ότι η διαφθορά, στις οδυνηρές ημέρες του διασυρμού και της ταπείνωσης, της εσωτερικής άμυνας και της αυτοσυγκράτησης, δεν έπεσε σαν νεκρό λέπι από ένα υγιές σώμα, αλλά ακόμη το πολιορκεί, το καταδυναστεύει, το πολτοποιεί...
Tης Τασουλας Καραΐσκάκη / / στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου