Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Οι πολιτικοί της χρεοκοπίας

Αν πιστέψουμε την αντιπολίτευση και διάφορους καταστροφολόγους οικονομολογούντες, στις Βρυξέλλες δεν συνέβη τίποτε ουσιαστικό. Και η επιμήκυνση του χρέους και η μείωση του επιτοκίου και η δυνατότητα αγοράς ομολόγων είναι περίπου μια τρύπα στο νερό.
Αλλά κι αυτές οι... άνευ σημασίας παραχωρήσεις, σύμφωνα με την 


αντιπολίτευση και τους δημοσιολογούντες αναλυτές μας δεν μπορούν να πιστωθούν στην κυβέρνηση, αφού όπως υποστήριξαν κάποιοι από αυτούς. ότι πήραμε θα μας το έδιναν και να μην το ζητάγαμε, διότι αυτό ήταν το συμφέρον της κας Μέρκελ και των ευρωπαίων τραπεζιτών... Αυτές οι πομφόλυγες, παρουσιάζονται ως βαθυστόχαστες αναλύσεις, είτε για να υποβαθμίσουν την ικανότητα διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης, είτε για να μας πείσουν ότι μόνο με τη δική τους μαγική συνταγή θα βγούμε από την κρίση.

Είναι αυτονόητο, ότι η ανάσα που πήραμε δεν πρόκειται να μας λύσει ως διά μαγείας τα προβλήματα. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας γι αυτό. Ωστόσο δεν παύει να είναι μια θετική εξέλιξη, που δίνει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα, να χειριστεί την κατάσταση με κάποια, πιο άνετα, περιθώρια χρόνου Το αν θα τα καταφέρει είναι μια άλλη υπόθεση για την οποία θα κριθεί. Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι να μηδενίζεται η προσπάθεια που κατέβαλε ο πρωθυπουργός, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Και όσον αφορά την αριστερά, είναι φυσιολογικό πλέον να καταστροφολογεί σε κάθε ευκαιρία, αφού το όχι σε όλα είναι η μόνιμη επωδός Αλλά περίμενε κανείς από την αξιωματική αντιπολίτευση, τουλάχιστον μια πιο υπεύθυνη στάση Ο κ. Σαμαράς, όμως, αφού μας παρουσίασε ως υπόδειγμα διαπραγματευτικής ικανότητας, τον Ιρλανδό ομοϊδεάτη του πρωθυπουργό, που για την ώρα δεν κατάφερε να κερδίσει τίποτε, προσπαθεί με αλλεπάλληλες δηλώσεις του να παρουσιάσει τη συμφωνία ως νέα καταστροφή, πιστός στην αντιμνημονιακή του στρατηγική...

Είναι φαίνεται ουτοπικό, να περιμένει κανείς στοιχειώδη συναίνεση, ακόμα και για αυτονόητα θέματα από τους Έλληνες πολιτικούς. Γιατί στην Ελλάδα η πολιτική έχει ταυτιστεί πλέον με την καταστροφολογία Θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως να συμφωνήσει κάποιος, έστω και σε επιμέρους ζητήματα με τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν,ούτε τώρα που βρισκόμαστε στον πάτο του βαρελιού, ότι αν δεν καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση, δεν πρόκειται να βγει κανείς κερδισμένος Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί,ευρωπαίοι και αντιευρωπαίοι, αν δεν τα βγάλουμε πέρα ως χώρα, αν δεν βοηθήσουμε όλοι στο συμμάζεμα που επιβάλλεται να γίνει ,θα την πληρώσουμε όλοι μαζί...Με πρώτους , αυτονοήτως , τους πολιτικούς μας-είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση - που φέρουν και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό χάλι..

Σήφης Πολυμίλης  / / ΤΟ ΒΗΜΑ / /

Δεν υπάρχουν σχόλια :