Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Ο ρατσισμός είναι Αντιχριστιανική Αίρεση! Δεν εκφράζει την Εκκλησία ......

Κατ’ αρχάς, χρόνια πολλά σε όλους! 
Η Γέννηση του Σωτήρος Χριστού να οδηγήσει και εμάς στην αναγκαία προσωπική, κοινωνική και εθνική αναγέννηση, ώστε να βρούμε και πάλι τον προορισμό μας, που σίγουρα δεν είναι η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός. 
Τα οποία δυστυχώς προμοτάρονται από τα κηρύγματα και τις θέσεις κάποιων ελαχίστων μονάδων της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, αλλά εκφράζουν αρνητικά μόνο τους ίδιους και κανένα άλλο!

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως Σώμα Χριστού, έχει ξεκάθαρες θέσεις κατά του εθνοφυλετισμού, διατυπωμένες τόσο στην... Αγία Γραφή όσο και στην Ιερά Παράδοσή Της. Μνημονεύουμε μόνο τα χαρακτηριστικά λόγια του  ............... ................
Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, που αρκούν για να καταδείξουν την αποστολή της Εκκλησίας από τα γεννοφάσκια Της: «πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.» (Γαλ., γ΄, 26-28)
Και μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι αναφέρεται στην εν Χριστώ ενότητα όσων είναι βαπτισμένοι. Ναι, αυτή είναι η κύρια και στενή έννοια των λόγων του Αποστόλου. Με αφετηρία όμως αυτή τη νοηματοδότηση, αποδοκιμάζεται από την Εκκλησία κάθε μίσος ή διωγμός που έχει ως πρόφαση την εθνοφυλετική προέλευση των ανθρώπων. Γιατί, εάν με το βάπτισμα όλοι γίνονται ένα στο όνομα του Χριστού, αυτό σημαίνει ότι δεν υφίσταται «υπεροχή» ή «κατωτερότητα» με βάση φυλετικά και ανθρωπολογικά κριτήρια.

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο η Ορθόδοξη Εκκλησία, και καθώς κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα άρχισαν να αναπηδούν εθνοφυλετικοί διαχωρισμοί και σχίσματα στους κόλπους Της, προέβη σε μια πράξη Ελευθερίας και Προοδευτισμού που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες κοσμικές Επαναστάσεις της Ιστορίας! Καταδίκασε τον εθνοφυλετισμό ως Αίρεση. Παραθέτουμε τα σχετικά στοιχεία από τον ιστότοπο «Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας»:

Συνοδική καταδίκη του ρατσισμού (εθνοφυλετισμού)

Εκτός από εμφανώς δογματικά ζητήματα τα οποία αποτελούν αίρεση, υπάρχουν και ζητήματα που αν και εμφανίζονται ως «κοινωνικά», «εθνικά» ή «πολιτικά», στην πραγματικότητα ενέχουν και βαθύτερη σωτηριολογική διάσταση και αντιμετωπίζονται ως δογματικά.

Μεταξύ των δογματικών και συμβολικών κειμένων ή μνημείων της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 11, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 519 στα Δογματικά και Συμβολικά κείμενα που παρατίθενται, αναφέρεται με αρίθμηση: "κβ) Όρος της εν Κωνσταντινουπόλει Τοπικής Συνόδου του 1872 κατά του εθνοφυλετισμού".

Η καταδίκη του εθνοφυλετισμού έγινε επ’ αφορμή το ότι ο έξαρχος της Εκκλησίας Βουλγαρίας (1872-1877) Άνθιμος, ανέπτυξε εθνοφυλετικές διεκδικήσεις των Βουλγάρων. Ήθελαν να ιδρύσουν αυτοκέφαλη Βουλγαρική Εκκλησία όχι εντός των γεωγραφικών ορίων του κράτους μόνο, αλλά να περιλαμβάνει όλους τους Βουλγάρους που ζούσαν εντός της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου ώστε να διαμορφώσουν μια νέα Ορθόδοξη Εκκλησία εντός των ορίων μιας άλλης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το 1872 να καταδικαστεί από τη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως ο Άνθιμος, ως σχισματικός ηγέτης σχισματικής Εκκλησίας. Στην περίπτωση αυτή ο εθνοφυλετισμός καταδικάζεται επειδή έχει σκοπό να διαταράξει την κανονική τάξη της Εκκλησίας. 
Είχε ως σκοπό να κανονίσει ότι πιστοί πολλών εθνών πρέπει να ανήκουν σε μία Εκκλησία για να μη χωρίζονται λόγω της εθνότητας τους, γιατί το να σχίζει κάποιος το Σώμα του Χριστού επί τη βάσει εθνικιστικών διαφορών, αποτελεί σωτηριολογική αίρεση «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέτε όλοι το ίδιο, και να μη υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε εντελώς ενωμένοι, έχοντας το ίδιο πνεύμα και την ίδια γνώμη… » (Α΄ Κορινθίους 1/α: 10,13). 
Η Σύνοδος του 1872, για να φτάσει να διατυπώσει τον Όρο, προφανώς θεώρησε ότι ο εθνοφυλετισμός ως έννοια, αντιβαίνει στη διδασκαλία της Εκκλησίας, οπότε δεν θα πρέπει κάποιος να είναι συνειδητά ρατσιστής και να διαδίδει θεωρίες για τέτοιους διαχωρισμούς.

Ακόμα και εκτός της Εκκλησίας, η κατάτμηση της ανθρωπότητας σε αλληλομισούμενες εθνικές ομάδες, εμπίπτει στην αίρεση, γιατί έρχεται σε σαφή αντίθεση με ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΑ σημεία της Χριστιανικής διδασκαλίας. «Καθένας που μισεί τον αδελφό του, είναι ανθρωποκτόνος• και ξέρετε ότι κάθε ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή, που να μένει μέσα του» (Α΄ Ιωάννου 3/γ: 15).

Η σωτηριολογική διάσταση του θέματος του Εθνικισμού αποτυπώνεται και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής, όπως για παράδειγμα τα ακόλουθα που δείχνουν τη σωτηριολογική διάσταση της ένωσης όλων ανεξαιρέτως των Εθνών στη μετά Χριστόν εποχή, με τον Ισραήλ:

«Επειδή, λέω σε σας, τα έθνη, (εφόσον μεν εγώ είμαι απόστολος των εθνών, τη διακονία μου δοξάζω), 14 ίσως παρακινήσω σε ζηλοτυπία αυτούς που είναι σάρκα μου, (τους Ιουδαίους) και σώσω μερικούς απ' αυτούς. 15 Επειδή, αν η αποβολή τους είναι συμφιλίωση του κόσμου, τι θα είναι η πρόσληψή τους, παρά ζωή από τους νεκρούς; 16 Και αν η ζύμη είναι άγια, είναι και το φύραμα• και αν η ρίζα είναι άγια, είναι και τα κλαδιά• 17 αλλά, αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, εσύ μάλιστα, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ' αυτά, και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος τού ήμερου ελιόδεντρου, 18 μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών• αν, όμως, καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα… 21 επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, πρόσεχε μήπως δεν λυπηθεί ούτε εσένα. 22 Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού• επάνω μεν σ' εκείνους που έπεσαν, την αυστηρότητα• επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις στην αγαθότητα• επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς» (Ρωμαίους 11/ια: 13-18, 21,22).

Τα περί της Συνοδικής Καταδίκης του Εθνοφυλετισμού, ο π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός τα συνοψίζει ως εξής: «Οποίος δεν συμφωνεί με τον υπερεθνικό (που είναι συνάμα και εθνικός) χαρακτήρα της Ορθοδοξίας μπορεί να την αρνηθεί, μένοντας εγκλωβισμένος στον τυφλό εθνικισμό του, δεν μπορεί όμως να απαιτήσει την αλλοτρίωση της Ορθοδοξίας και την πρόσληψη από αυτήν εθνικιστικών/ φυλετικών κριτηρίων. Ο εθνοφυλετισμός (ρατσισμός) στην Πίστη έχει καταδικασθεί το 1872 (σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη) ως αίρεση» ("Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;", 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 94).

Για όποιον θέλει να εμβαθύνει στο θέμα του εθνικισμού ως αντιχριστιανικής αιρέσεως, σχετικό εκτενές βιβλίο του σεβ. Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου, για τη Συνοδική καταδίκη του Εθνοφυλετισμού ως αιρέσεως, μπορεί να βρεί σε ψηφιακή μορφή στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, στον παρόντα δεσμό.

/defrejus.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια :