Αλλόκοτο παιχνίδι

Αν η ψυχολογία της κοινής γνώµης αυτές τις µέρες ήταν όχηµα, θα ήταν κάτι σαν το «Τρελό φορτηγό» του αείµνηστου Μάριου Τόκα, που τραγούδησε ο Πάριος. Το εκλογικό σώµα προχωράει προς την κάλπη «µε τα φρένα σπασµένα». Και µε τα νεύρα τσατάλια. Θα βγει κάλπη µέσα από την κάλπη; Ή όλα είναι ένα αλλόκοτο πολιτικό παιχνίδι; ...................

.................Αν είναι το δεύτερο, τα χαρτιά µένουν κλειστά ώς την τελευταία στιγµή. Από την πλευρά της κυβέρνησης το κλίµα διαµορφώνεται σε στυλ «ο Καστανίδης τώρα δικαιώνεται». Δηλαδή εµµέσως παραδέχεται αυτό που είχε επισηµάνει ο υπουργός Δικαιοσύνης: για την πολιτική που ασκείται µε το Μνηµόνιο δεν υπάρχει νοµιµοποίηση. Οπότε θα την επιδιώξει ο Πρωθυπουργός µε την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, αν δεν ικανοποιούν τα µηνύµατα από τις κάλπες της Αυτοδιοίκησης.

Από µια άποψη φαίνεται λογικό. Για να προχωρήσει αυτή η πολιτική, θα χρειαστούν προφανώς νέα µέτρα. Και για να ληφθούν χρειάζεται νέα εξουσιοδότηση. Από την άλλη όµως υπάρχουν ανακολουθίες. Πρώτον, γιατί τότε δεν προκήρυξε η κυβέρνηση ταυτοχρόνως µε τις αυτοδιοικητικές και βουλευτικές εκλογές, ώστε να πάρει την έγκριση που της χρειάζεται, χωρίς να παρακάµψει τον «Καλλικράτη»;

Και δεύτερον, πώς είναι δυνατόν όταν αποφασίστηκε η προσφυγή στον διεθνή οικονοµικό έλεγχο και το Μνηµόνιο να µην υπήρχε συναίσθηση ότι πρόκειται για έναν µακρύ και δύσκολο δρόµο, στον οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια για στάσεις και αναστολές;

Από την πλευρά της αξιωµατικής αντιπολίτευσης τα µηνύµατα είναι σχεδόν σχιζοφρενικά. Από τη µια στραπατσάρισε τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα της µεθαυριανής κάλπης και ζήτησε καταδίκη της «κυβέρνησης του Μνηµονίου». Και από την άλλη δεν θέλει µε τίποτε να… πετύχει αυτόν τον στόχο. Δηλαδή θέλει να άρει το εκλογικό σώµα την εµπιστοσύνη του στην κυβέρνηση, αλλά να συνεχίσει να κυβερνά. Δηλαδή να µην υπάρξουν εκλογές για να αντιµετωπιστεί η αντιστοιχία Βουλής και εκλογικού σώµατος – που η ίδια επιδιώκει. Με άλλα λόγια, η Ν.Δ. το µόνο που δεν θα ήθελε είναι να... κυβερνήσει. Προφανώς γιατί αν συνέβαινε αυτό, θα κυβερνούσε µε το Μνηµόνιο, όπως άλλωστε παραδέχεται.

Συµπέρασµα. Εφόσον τα δύο κόµµατα συµπεριφέρονται αντιφατικά πριν από τις εκλογές, θα τους κοστίσει µετά τις εκλογές. Γιατί σύµφωνα µε την παροιµία: «Αν κατουρήσεις στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι».

/ / ΤΑ ΝΕΑ / /