Ιαματικά λασπόλουτρα .... "ο Τόλης" !...!

Εχει στηθεί γλέντι στις τηλεοράσεις.
Με µουσική υπόκρουση τα σουξέ των λαϊκών βάρδων και λοιπών της µπουζουκοδιασκέδασης, οι οποίοι «πιάστηκαν» να έχουν «χαλαρή σχέση µε την Εφορία»
Καλύτερη τηλεόραση δεν θα µπορούσε να προσφέρει η επικαιρότητα. Εχουµε, άλλωστε, εθιστεί στη σκανδαλολογία. Βουτάµε στον βάλτο ενός διαλυµένου συστήµατος, λες και .......

..... πρόκειται για ιαµατικά λασπόλουτρα.

Οχι ότι δεν υπάρχουν σκάνδαλα.

Μπροστά στα µάτια όλων µας διαµορφώθηκε η σύγχρονη κουλτούρα και οι «υψηλές αξίες» της. Παρακολουθήσαµε συνεπαρµένοι αλλεπάλληλα τηλεοπτικά επεισόδια εθνικού σκανδαλισµού που αποτελούσαν, αν µη τι άλλο, ένδειξη ότι το κράτος µπορεί να µη λειτουργεί, αλλά τουλάχιστον κάνει τηλεόραση.

Και προφανώς υπάρχουν οι εµπλεκόµενοι σε σκάνδαλα. Μόνο που το όνοµα του καθενός και η επαγγελµατική του ιδιότητα δεν αντανακλούν παρά µια σηµαντική πτυχή της κρατικής δυσπραγίας, δυσλειτουργίας ή και απραξίας που αναπτύχθηκε στη σκιά της µη εφαρµογής των νόµων.

Εξ ου και το «πολιτικό σκέλος» όλων αυτών των περιπτώσεων είναι πολύ σηµαντικότερο της ψυχαγωγικής επιφάνειας, την οποία διαχειρίζονται παντός είδους τηλεοπτικές εκποµπές. Το πολιτικό σκέλος, για παράδειγµα, της φαντασµαγορικής «υπόθεσης Βοσκόπουλου» δεν εξαντλείται στον γάµο του µε υπουργό της κυβέρνησης, η οποία µοιάζει να πλήρωσε βιαστικά το ένα σκέλος του λογαριασµού.

Το πολιτικό βάρος της υπόθεσης βρίσκεται στην ανάδειξη λαϊκών βάρδων σε πανίσχυρες αξίες ενός πολιτικού συστήµατος, που πίσω από την µπουζουκολάµψη και το χρήµα _ το οποίο έρεε στις πίστες για χάρη τους _ έκρυψε την αδυναµία για ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου, την ανυπαρξία αναπτυξιακών δοµών και οράµατος.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος, ανεξαρτήτως του πόσο συµπαθής είναι ως άνθρωπος _ στοιχείο που αξιοποιείται στο έπακρο στα τηλεθεάµατα της κανιβαλικής ψευδοσυγκίνησης για την «περιπέτειά» του _ ήταν και παραµένει το σύµβολο της εποχής που το νυχτοκάµατο εκτινάχθηκε στα ύψη, που στις πίστες συναντιόταν ο παραδοσιακός πλούτος µε τον νεοπλουτισµό και που τα αστέρια της βιοµηχανίας της διασκέδασης εµπλέκονταν παρεϊκώς µε πολιτικούς και επιχειρηµατίες, αποτελώντας όλοι µαζί τον θίασο που υπηρετούσε το υποτιθέµενο εθνικό σουξέ. Ο ίδιος αποτέλεσε και έναν από τους πρωταγωνιστές της τηλεόρασης του κανιβαλικού ριάλιτι, λόγω του φωτογενούς διαζυγίου του και κατόπιν εξ αιτίας της εκτυφλωτικής ιστορίας αγάπης µε την Αντζελα Γκερέκου. Οι δυο τους θεώρησαν απολύτως φυσικό για την ατµόσφαιρα της εποχής, που απολάµβανε σαν κορυφαία ψυχαγωγία τις προσωπικές ιστορίες, να πρωταγωνιστήσουν σε µιούζικαλ µε θέµα τον ίδιο τον έρωτά τους.

Η προσφορά «διάσηµης σάρκας» προς κατανάλωση αποτέλεσε τις τελευταίες δεκαετίες την ιδανικότερη «κουρτίνα» για να κρυφτούν από τη θέα τού φιλοθεάµονος παντός είδους διαπλοκές και σκανδαλώδεις συµπεριφορές. Και ήταν επόµενο να θεωρηθεί απολύτως φυσιολογικό σε µια δηµοκρατία του θεάµατος το πέρασµα από τη µια όχθη στην άλλη, από την καλλιτεχνική δηµοσιότητα στην πολιτική. Και µάλιστα, χωρίς καµιά συνέπεια από τις «γκρίζες περιοχές» που άφησε η νοοτροπία ότι τη δηµοκρατία δεν τη στηρίζει η ισονοµία και η εφαρµογή των θεσµών της, αλλά οι κατασκευασµένοι «θεσµοί» του θεάµατός της. Ανεξαρτήτως από το ταλέντο και την προσφορά στη διασκέδαση κάθε βάρδου, περισσότερο από το πόσο συνεπής στάθηκε στην επιλογή της να περάσει στην πολιτική και να την υπηρετήσει η Αντζελα Γκερέκου, αυτό που έχει σηµασία µέσα στο πανηγύρι του ξεκατινιάσµατος προσώπων είναι ότι όλοι παραµένουν παραδείγµατα της νοοτροπίας που δίνει «άφεση αµαρτιών» σε εκείνους που διασκεδάζουν και συγκινούν τα πλήθη.

Νοοτροπία την οποία ουδόλως αγγίζει η επιχείρηση «αιµοσταγής αρένα» η οποία έχει ξεσπάσει, καθώς συσκοτίζει τις αιτίες του κακού, µετατοπίζει και συνοψίζει την ενοχή σε πρόσωπα και συντηρεί τις συνθήκες για να αναδειχθούν απλώς οι νέοι κυρίαρχοι ψυχοεκτονωτικών θεαµάτων. / / Της Πόπης Διαµαντάκου / / ΤΑ ΝΕΑ / /