Από Μαντέλη σε Μαντέλη, το πολιτικό σύστημα αγκομαχά μπρος στην επερχόμενη αναγκαστική συνταξιοδότησή του.
Ελπίζει ωστόσο ότι μπορεί να γλιτώσει τον ολοκληρωτικό ξεπεσμό, με μικρές ελεγχόμενες δόσεις «αποκαλύψεων πολιτικής διαφθοράς» και εκφράσεις επιτηδευμένου αποτροπιασμού για τις «κυνικά θρασύτατες ομολογίες» χρηματισμού από πρώην σημαίνοντα στελέχη του.
Το γεγονός και μόνο ότι όλοι εμφανίζονται να «πέφτουν από τα σύννεφα» υποδηλώνει και την υποκρισία τους. Οι εταιρικές «χορηγίες» στα πολιτικά κόμματα, οι σκανδαλώδεις σχέσεις υπουργών με επιχειρηματίες, ο ανέλεγκτος παράνομος πλουτισμός πολιτικών και κρατικών στελεχών ήταν... πράγματα γνωστά σχεδόν σε όλους. Η απροθυμία ελέγχου και εντοπισμού των ενόχων δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες. Ούτε φυσικά τη σημερινή κυβέρνηση.
Αντιμέτωπο με το ορατό ενδεχόμενο της πλήρους κατάρρευσης, το εναπομείναν πολιτικό προσωπικό αντιδρά αμήχανα και σπασμωδικά. Οι μικροπολιτικοί τσακωμοί επιτείνουν το πρόβλημα αξιοπιστίας του. Κάποιοι τρέχουν απλώς να κρυφτούν πίσω από τους «αποδιοπομπαίους τράγους», πανηγυρίζοντας «φαρισαϊκά» για την «πολυπόθητη κάθαρση».
Στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου για παράδειγμα, είναι κοινή πεποίθηση ότι η τότε πολιτική εξουσία ευνόησε και διευκόλυνε τα μέγιστα τη Μονή Βατοπεδίου στις ανταλλαγές οικοπέδων. Η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ., όμως, αδυνατεί να υπερβεί τις κομματικές της παρωπίδες. Δεν αποδέχεται ποινική ευθύνη δικών της υπουργών και εγκαλεί ποινικά για απιστία τον σημερινό υπουργό Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, επειδή δεν αποδέχθηκε τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για «ανταλλαγή των ανταλλαγών». Ακόμη και αν η εκδοχή αυτή της Ν.Δ. συγκεντρώνει ένα ποσοστό αλήθειας, μοιάζει με παρωνυχίδα και αντιπερισπασμό, μπροστά στις τεράστιες ευθύνες δικών της πολιτικών στελεχών.
Στην υπόθεση της Siemens το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη πιάστηκε επ' αυτοφώρω. Τσουκάτος και Μαντέλης παραδέχθηκαν ότι πήραν χρήματα, για το ΠΑΣΟΚ ο πρώτος, για την προεκλογική του εκστρατεία ο δεύτερος. Οι ομολογίες Χριστοφοράκου στη γερμανική δικαιοσύνη περί χρηματισμού και των δύο μεγάλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) παραμένουν μετέωρες. Ωστόσο, ακόμη και τώρα, τα δύο αυτά κόμματα στήνουν επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού και αλληλομετάθεσης ευθυνών, ενώ την ίδια ώρα ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός της ισχυρής Ελλάδας, ως αμέτοχος θεατής, θλίβεται για τις αποτρόπαιες αποκαλύψεις.
Στην εξεταστική για την οικονομία που ακολουθεί, η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί αποκλειστικά η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή δείχνει τουλάχιστον μικροκομματικό υπολογισμό. Ολες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία) αλλά και η Μ. Βρετανία ανακοίνωσαν έκτακτα μέτρα λιτότητας και περιστολές δαπανών λόγω υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος. Τα χρέη τους αυξάνονται επικίνδυνα. Ο ίδιος ο οικονομικός σύμβουλος του σημερινού πρωθυπουργού, Τζ. Στίγκλιτς, απέδωσε πρόσφατα την κατάσταση της Ελλάδας «στη διεθνή κρίση και τη συγκυρία»!
Μπροστά στην καταιγίδα της ανεξέλεγκτης χρηματοπιστωτικής κρίσης, η «ελληνική τραγωδία» δεν έχει προφανώς ένα μόνον «πατέρα». Διαπράττει επομένως πολιτικό τσαρλατανισμό όποιος περιορίζει την έρευνα μόνο στη μετά το 2004 περίοδο.
Οσοι από τα δύο κόμματα σκίζουν τώρα, κατόπιν εορτής, τα ιμάτιά τους κατηγορώντας αλλήλους για την ατιμωρησία των ενόχων, ας κοιτάξουν πρώτα στον καθρέφτη τους. Είναι αυτοί που διέλυσαν εσπευσμένα τη Βουλή για να μη διωχθούν οι δικοί τους υπουργοί, πέρσι τον Ιούνιο. Είναι οι ίδιοι που έκαναν τα στραβά μάτια σε κάθε καταγγελία διαφθοράς, βαφτίζοντας ηθικό το νόμιμο. Είναι εκείνοι που απαλλάσσουν πάντα τους «δικούς» τους στις εξεταστικές επιτροπές.
Τώρα μάταια επιχειρούν να κάνουν λάστιχο τους νόμους και το Σύνταγμα που έφτιαξαν στα μέτρα τους. Η εξωθεσμική συμπεριφορά δεν μπορεί να δικαιολογήσει αντιθεσμική νοοτροπία. Τα κόμματα εξουσίας, περισσότερο και από το παρελθόν τους, φοβούνται σήμερα για το παρόν και το μέλλον τους. Η προθυμία με την οποία έδωσαν «γην και ύδωρ» στη διεθνή των πιστωτών (παρά τις επιμέρους διαφορές) δεν εγγυάται τη σωτηρία τους. Το ελληνικό «κόμμα των επιχειρηματιών», που τόσα χρόνια εκκόλαψε και στήριζε αυτό το πολιτικό καθεστώς, δείχνει πλέον τα δόντια του.
Ο ρόλος της Αριστεράς
Στη δίνη μιας τόσο μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με έντονα τα χαρακτηριστικά απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος εξουσίας, είναι άξια λόγου η καταφανής αδυναμία της Αριστεράς να διεκδικήσει ένα σημαίνοντα, ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις. Το ΚΚΕ ακολουθώντας την πεπατημένη της κομματικής περιχαράκωσης δείχνει ικανοποιημένο από έναν ανεξήγητο, στις μέρες μας, κλειστοφοβικό και αρτηριοσκληρωτικό δογματισμό του παρελθόντος. Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ ταλαιπωρείται από εσωτερικές διαμάχες που φέρνουν τον ΣΥΝ στα πρόθυρα της διάσπασης. Η άλλη Αριστερά αδυνατεί να ξεφύγει από τα περιθωριακά της χαρακτηριστικά, να γενικεύσει τα προβλήματα και τις πολιτικές της. Ομως οι καιροί απαιτούν γενναίες, πρωτοπόρες ιδεολογικές αναζητήσεις και συλλογικές δράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου