του Γιώργου Μαρνέλλου
Πριν από 2Ο χρόνια ,ο Αντ. Σαμαράς ήταν υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ο Αλ. Τσίπρας τελείωνε το λύκειο .
Σήμερα , ως υποψήφιοι πρωθυπουργοί, προσπαθούν να ...
κινηθούν σε αντίθετες κατευθύνσεις , μέσα στο νεοελληνικό οικονομικό τέλμα .
Ο δεύτερος με την αυτοπεποίθηση της κυβερνητικής αφθαρσίας , συγκεντρώνει ακανόνιστα την αντιμνημονιακή οργή , όπως ο μαγνήτης τις καρφίτσες από το πάτωμα . Ο πρώτος, απεγνωσμένα και ανακόλουθα συσπειρώνει τη μνημονιακή ανοχή και αποδοχή, έχοντας εξαντλήσει όλα τα διαθέσιμα καρυκεύματα περί επαναδιαπραγμάτευσης .
Η αναμέτρηση παρουσιάστηκε αμφίρροπη στο τέλος των ανακοινώσιμων δημοσκοπήσεων και προ της εξαγγελίας του ανατρεπτικού προγράμματος της Κουμουνδούρου . Κάτι σαν το απότομο άνοιγμα μιας βορινής μπαλκονόπορτας απέναντι σε μια στοίβα χαρτιά .
Μπήκε ψηλά ο πήχης των προγραμματικών εξαγγελιών διακυβέρνησης από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ , και δημιουργεί αμφιβολία για το αν ο σκοπός είναι το άλμα προς την δική του αυτοδυναμία σε ένα αποστραγγισμένο από ρευστότητα οικονομικό περιβάλλον .
Η πλειοδοσία των δυο πρώτων στις δημοσκοπήσεις ,για τον διπλασιασμό του χρόνου επιδότησης των ανέργων, δείχνει το δράμα μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας με περίπου 1,5 εκατομμύρια πολίτες ως το τέλος του χρόνου να προσβλέπουν σε επιδοτούμενη επιβίωση .
Δεν μπορεί αυτό το τοπίο της ιστορικής οπισθοδρόμησης , του οικονομικού σφαγιασμού εκτεταμένων κοινωνικών στρωμάτων, της περιθωριοποίησης , της ανάδειξης ακροδεξιών ρευμάτων να αναταχθεί μονομερώς , χωρίς γενναίες πολιτικές συγκλίσεις .
Φαινόμενα ρατσιστικής βίας , ακραία εγκληματικότητα , αυτοκτονίες , και το χειρότερο ακτιβιστικές επικίνδυνες αυτορρυθμίσεις με ιδεολογικοπολιτικό θώρακα , περνούν στο περιθώριο της κομματικής αντιπαράθεσης .
Καθώς θαμπώνει ο καθρέπτης που αντανακλά το είδωλο της χώρας στη σύγχρονη εποχή , με βάση σύγκρισης την αλλόκοτη δεκαετία ΄99-΄09, άκουσα τη Σοφία Σακοράφα να ξεδιπλώνει το ονειρώδες πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την δημόσια διοίκηση και τη δημόσια ασφάλεια μιας ονειρώδους χώρας .
Την θυμήθηκα σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις μου ,το 1985 , το φθινόπωρο της Παπανδρεϊκής υποτίμησης με τον κόσμο στους δρόμους , να σχολιάζει ως πρωταθλήτρια στίβου ,την οικονομική στενότητα και την ανάγκη των ανθρώπων για δυο δουλειές . Εύκολα ή δύσκολα οι περισσότεροι τις έβρισκαν .
Μετά από 27 χρόνια το στοίχημα μιας χώρας ,που παραδόθηκε χωρίς άμυνα στη χρεοκοπία ,είναι η προεκλογική πλειοδοσία για την παραχώρηση διετούς διάρκειας επιδομάτων επιβίωσης . Και μάλιστα με την λογική , ίδια πίτα , πολλαπλάσια κομμάτια .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου