του Τάσου Μελετόπουλου
Το τριήμερο της καθαρής Δευτέρας το πέρασα στο χωριό Άγιος Αντρέας στην Αρκαδία. Είναι ένα όμορφο χωριό με αρκετά παραδοσιακά σπίτια που τα περισσότερα έχουν κι από ...
έναν κήπο. Στους κήπους των σπιτιών συνήθως είναι φυτρωμένες μια πορτοκαλιά, μια μανταρινιά και μια λεμονιά.
Στις βόλτες που έκανα τ απογεύματα λίγο πριν σουρουπώσει αστράφτανε τα λεμόνια στην καταχνιά, σαν να ήταν φτιαγμένα από καθαρό χρυσάφι. Τι φρεσκάδα και τι ομορφιά! Νωρίς το πρωί, πουλιά, πολλά πουλιά κάθε είδους, ζητωκραυγάζανε την έλευση της ημέρας. Το τζάκι έκαιγε στο πέτρινο σπίτι που ήμασταν φιλοξενούμενοι νύχτα- μέρα και ζέσταινε το σαλόνι - τραπεζαρία όπου ήμασταν μαζεμένοι.
Ο φίλος που μας φιλοξένησε έκανε όσα έπρεπε για να αγαπήσω το μέρος. Το φαγητό ήταν καταπληκτικό. Κυνήγι ως επί το πλείστον. Αγριογούρουνο την μια μέρα, άγριο λαγό την επομένη και ξιφία την μεθεπομένη που αγόρασα από ένα ψαρά στην παραλία του Άστρους Κυνουρίας.
Ξεφόρτωνε από το καϊκι του στον μόλο δύο ξύλινα κασόνια με πέντε- έξι αποκεφαλισμένους ξιφίες. Τον ξιφία - που ήταν 3 κιλά, τον γευτήκαμε αφού μας τον έψησε στα κάρβουνα ένας ευγενικός ταβερνιάρης στο εστιατόριό του που βρισκόταν δέκα μέτρα από την θάλασσα. Τις τρείς μέρες έκανα περιπάτους, ανάπνευσα καθαρό αέρα, απόλαυσα την σιωπή η οποία τόσο λείπει από την Αθήνα και κάθε μεγάλη πόλη.
Πριν μπει για τα καλά η νύχτα το ισχνό ξαπλωμένο φεγγάρι με την πούλια αριστερά έλαμπαν σαν πίνακας του Henri Rousseau. Μικρά αλλά πολύτιμα πράγματα γέμισαν την καρδιά με δύναμη, ομορφιά και ελπίδα για τον ανηφορικό δρόμο που διανύω και διανύουμε.
Απομακρυνόμαστε δυστυχώς απ' ό,τι μας κάνει πιο ανθρώπινους.
Θέλω να τονίσω την έκπληξή μου όταν σ ένα από τα βραδινά μας φαγητά, μεταξύ άγριων χόρτων, σκληρής ντόπιας φέτας, γνήσιας πατάτας από το χωράφι παρά κάτω, αυγών τηγανητών από κότα του χωριού, άγριου λαγού μαγειρεμένου με ντομάτα και κρεμμύδια γλυκά και μπόλικου σπιτικού κρασιού, τρείς από τους χωριανούς δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή!
Περίμενα από τον φίλο μου, που τους γνώριζε από μικρό παιδί και που είναι αριστερών πεποιθήσεων να αντιδράσει. Αντιθέτως γέλασε, κοιτάζοντάς με με νόημα σαν να μου έλεγε σε πόσο επικίνδυνα στενά μας έφεραν οι άχρηστοι πολιτικοί που κυβερνούν την χώρα. Δίκιο είχε.
Το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού με τα σκάνδαλα, τα ρουσφέτια, τα ψέματα προς τον κόσμο, τον υπερβολικό πλουτισμό, τα υπέρμετρα μέτρα, την υποκρισία, και την επιμονή να μην ζητούν μία συγγνώμη από τους ψηφοφόρους τους που έφεραν την χώρα μέχρι την επιλεκτική χρεωκοπία, έσπρωξε τους τρεις συμπαθέστατους χωριανούς - οι οποίοι, όπως μου αποκάλυψε αργότερα ο φίλος μου δεν ήταν ποτέ φασίστες, στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Στην φωλιά των ακροδεξιών.
Πρέπει να ανασυνταχθούμε στις επόμενες εκλογές, να ψηφίσουμε ανθρώπους που δεν έχουν φθαρεί. Υπάρχουν ακόμη μερικοί στην Βουλή και υπάρχουν σίγουρα στα χωριά, στις πόλεις, στην πρωτεύουσα, άντρες και γυναίκες που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα βάζοντας μπρός το καλό της χώρας και όχι να γεμίσουν με παρά την βαθιά τους τσέπη.
Όσο για τους αρχηγούς των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, ο Θεός, η όποια άλλη δύναμη θέλετε, να βοηθήσει να ξυπνήσουν, έστω και αργά, πριν εκδιώξουν εκείνοι και τα κοπάδια τους με την επαναλαμβανόμενη και απαράδεκτη πολιτική τους συμπεριφορά και άλλους δημοκρατικούς νοικοκύρηδες προς τα άκρα του πολιτικού μας συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου