 |
| Ο Αντώνης ατενίζει το μέλλον μέσα από το σπίτι του! Το μέλλον περνά μέσα από το σαλόνι του! |
Για άλλη μια φορά ο κ. Σαμαράς απουσίαζε από τη Βουλή σε μια συζήτηση όπου μονοπώλησαν το ενδιαφέρον με τις αντιπολιτευτικές και άκρως "επαναστατικές" ατάκες τους ο κ. Καρατζαφέρης και ο κ. Τσίπρας.
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, που όχι τυχαία φαίνεται -μέσω δημο(σ)κοπήσεων- να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των αγανακτισμένων πολιτών (και πωλητών), κυρίως με τη βοήθεια των κρεσέντο λαϊκισμού τους και εκ τούτου να προπορεύονται κατά
πολύ σε ποσοστά δημοφιλίας από τον κ. Σαμαρά, έχουν καταφέρει να βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στα έδρανα του κοινοβουλίου, όπου καθημερινά διαδραματίζεται η νομοθετική εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Οι αρχηγοί του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζουν ν᾽αλλάζουν συχνά θέσεις και οι κυβιστήσεις τους να επικρατούν των όποιων άλλων ενεργειών τους.
Κι είναι τόσες πολλές, που πια έχει χαθεί η αρχική πολιτική θέση εκκίνησή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν... πριν λίγες μέρες υπήρξε αντιστροφή υπεράσπισης του μοιρασμένου κοινού τους.
Αντί, δηλαδή, ο κ. Καρατζαφέρης να υπερασπιστεί τους τραμπούκους απόστρατους που μπούκαραν βιαίως σε ένα ευαίσθητο υπουργείο, αυτό της Εθνικής Άμυνας, ως ο κύριος εκφραστής των δικαιωμάτων των Σωμάτων Ασφαλείας κι όσων κρατούν ακόμη φωτογραφία του Παττακού στο καθιστικό τους, έσπευσε και πρόλαβε να καπηλευθεί τον αγώνα τους ο κ. Τσίπρας.
Κι έτσι, παρατηρήθηκε μια κωμικοτραγική αντιστροφή: πρόλαβε ο "επαναστάτης" που αηδιάζει στη θέα των ένστολων να τους στηρίξει, ενώ ο συνήθης ευαισθητοποιημένος σε ό,τι η στολή εκφράζει άργησε κι έτσι αναγκαστικά διαφοροποιήθηκε.
Η αυτή αντιστροφή των υπερασπιστών φανερώνει το κενό της ιδεολογικής θωράκισής τους, που αντί η ΝΔ να επιδιώξει να καλύψει με σοβαρές πολιτικές προτάσεις και μια στέρεη πλατφόρμα θέσεων κι αρχών, προτιμά επισήμως και δευτερευόντως (με την ισχνή παρουσία των βουλευτών της) να απέχει από τον τόπο που λαμβάνονται αποφάσεις δεσμευτικές για πολλές δεκαετίες.
Για ακόμη μία στιγμή, ο αρχηγός της Συντηρητικής Παράταξης απουσίαζε από μια κοινοβουλευτική συζήτηση όπου ο κ. Βενιζέλος μόνος πια υπερασπιστής της σωτηρίας μας, πιεζόταν ασφυκτικά από σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ και οδηγήθηκε έτσι στους γνωστούς ατυχείς παραλληλισμούς (αυτοανακηρύχθηκε ύπαρχος!) και σε μια ασταθή ρητορική, μπρος σε καράβια που βουλιάζουν, μποφόρ, ξέρες και προτάσεις για χρήση δραμαμίνης για μια κάλμα. Φαίνεται, ο Πρόεδρος της ΝΔ ζαλίζεται από την πολύ βαβούρα και το κούνημα τις τρικυμίας που βρίσκεται η χώρα και μοιάζει να έχει αποφασίσει την όσο το δυνατόν λιγότερη έκθεσή του σ᾽ αυτή.
Δεν ξέρω αν παρακολουθεί την καταστροφή από το αρχοντικό του στην Κηφισιά, σαν ένας βέρος μεγαλοαστός που αρνείται να λερώσει το ακριβοπληρωμένο κουστούμι του από τη σκόνη της εθνικής μάχης.
Δεν γνωρίζω αν περνά ώρες πολλές σε κάποιον ράφτη, προβάροντας τα καινούρια κουστούμια εξουσίας.
Βλέπω, όμως, να γίνεται πρωθυπουργός σε μια -και επισήμως- πτωχευμένη Ελλάδα, με το σημαντικότερο ανθρώπινο δυναμικό της να βρίσκεται εκτός των συνόρων της. Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Σαμαράς, μετά την χρόνια συναναστροφή του με την πλέμπα της Πολιτικής Άνοιξης, έχει συνειδητοποιήσει ότι με τα δεύτερα στελέχη που τον ακολούθησαν πιστεύοντάς τον, είναι αδύνατο να πείσει την πλειοψηφία αυτού του έρμου λαού.
Πιστεύω ότι ο κ. Σαμαράς, που τώρα κρύβεται στα πρότυπα του προκατόχου του αλλά και του νυν -εκ προοιμίου- ανίκανου πρωθυπουργού, όπου κι αν βρίσκεται, βασανίζεται για το πώς και με ποιούς θα κυβερνήσει.
Αυτή, όμως, η βάσανος δεν του παρέχει καμία δικαιολογία για την μόνιμη αποχή του από τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα...
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, που όχι τυχαία φαίνεται -μέσω δημο(σ)κοπήσεων- να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των αγανακτισμένων πολιτών (και πωλητών), κυρίως με τη βοήθεια των κρεσέντο λαϊκισμού τους και εκ τούτου να προπορεύονται κατά
πολύ σε ποσοστά δημοφιλίας από τον κ. Σαμαρά, έχουν καταφέρει να βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στα έδρανα του κοινοβουλίου, όπου καθημερινά διαδραματίζεται η νομοθετική εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Οι αρχηγοί του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζουν ν᾽αλλάζουν συχνά θέσεις και οι κυβιστήσεις τους να επικρατούν των όποιων άλλων ενεργειών τους.
Κι είναι τόσες πολλές, που πια έχει χαθεί η αρχική πολιτική θέση εκκίνησή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν... πριν λίγες μέρες υπήρξε αντιστροφή υπεράσπισης του μοιρασμένου κοινού τους.
Αντί, δηλαδή, ο κ. Καρατζαφέρης να υπερασπιστεί τους τραμπούκους απόστρατους που μπούκαραν βιαίως σε ένα ευαίσθητο υπουργείο, αυτό της Εθνικής Άμυνας, ως ο κύριος εκφραστής των δικαιωμάτων των Σωμάτων Ασφαλείας κι όσων κρατούν ακόμη φωτογραφία του Παττακού στο καθιστικό τους, έσπευσε και πρόλαβε να καπηλευθεί τον αγώνα τους ο κ. Τσίπρας.
Κι έτσι, παρατηρήθηκε μια κωμικοτραγική αντιστροφή: πρόλαβε ο "επαναστάτης" που αηδιάζει στη θέα των ένστολων να τους στηρίξει, ενώ ο συνήθης ευαισθητοποιημένος σε ό,τι η στολή εκφράζει άργησε κι έτσι αναγκαστικά διαφοροποιήθηκε.
Η αυτή αντιστροφή των υπερασπιστών φανερώνει το κενό της ιδεολογικής θωράκισής τους, που αντί η ΝΔ να επιδιώξει να καλύψει με σοβαρές πολιτικές προτάσεις και μια στέρεη πλατφόρμα θέσεων κι αρχών, προτιμά επισήμως και δευτερευόντως (με την ισχνή παρουσία των βουλευτών της) να απέχει από τον τόπο που λαμβάνονται αποφάσεις δεσμευτικές για πολλές δεκαετίες.
Για ακόμη μία στιγμή, ο αρχηγός της Συντηρητικής Παράταξης απουσίαζε από μια κοινοβουλευτική συζήτηση όπου ο κ. Βενιζέλος μόνος πια υπερασπιστής της σωτηρίας μας, πιεζόταν ασφυκτικά από σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ και οδηγήθηκε έτσι στους γνωστούς ατυχείς παραλληλισμούς (αυτοανακηρύχθηκε ύπαρχος!) και σε μια ασταθή ρητορική, μπρος σε καράβια που βουλιάζουν, μποφόρ, ξέρες και προτάσεις για χρήση δραμαμίνης για μια κάλμα. Φαίνεται, ο Πρόεδρος της ΝΔ ζαλίζεται από την πολύ βαβούρα και το κούνημα τις τρικυμίας που βρίσκεται η χώρα και μοιάζει να έχει αποφασίσει την όσο το δυνατόν λιγότερη έκθεσή του σ᾽ αυτή.
Δεν ξέρω αν παρακολουθεί την καταστροφή από το αρχοντικό του στην Κηφισιά, σαν ένας βέρος μεγαλοαστός που αρνείται να λερώσει το ακριβοπληρωμένο κουστούμι του από τη σκόνη της εθνικής μάχης.
Δεν γνωρίζω αν περνά ώρες πολλές σε κάποιον ράφτη, προβάροντας τα καινούρια κουστούμια εξουσίας.
Βλέπω, όμως, να γίνεται πρωθυπουργός σε μια -και επισήμως- πτωχευμένη Ελλάδα, με το σημαντικότερο ανθρώπινο δυναμικό της να βρίσκεται εκτός των συνόρων της. Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Σαμαράς, μετά την χρόνια συναναστροφή του με την πλέμπα της Πολιτικής Άνοιξης, έχει συνειδητοποιήσει ότι με τα δεύτερα στελέχη που τον ακολούθησαν πιστεύοντάς τον, είναι αδύνατο να πείσει την πλειοψηφία αυτού του έρμου λαού.
Πιστεύω ότι ο κ. Σαμαράς, που τώρα κρύβεται στα πρότυπα του προκατόχου του αλλά και του νυν -εκ προοιμίου- ανίκανου πρωθυπουργού, όπου κι αν βρίσκεται, βασανίζεται για το πώς και με ποιούς θα κυβερνήσει.
Αυτή, όμως, η βάσανος δεν του παρέχει καμία δικαιολογία για την μόνιμη αποχή του από τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου