Η ανοχή του φαινομένου της Κερατέας από το κράτος οφείλεται μάλλον στην έλλειψη εμπιστοσύνης της κυβέρνησης προς την Αστυνομία – έλλειψη η οποία χαρακτήριζε και τις κυβερνήσεις Καραμανλή που προηγήθηκαν.
Εν μέρει ίσως δικαιολογημένη, διότι ο ελλιπής επαγγελματισμός, σε συνδυασμό με τον
υπερβάλλοντα ζήλο, φτιάχνουν επικίνδυνο μείγμα. Οφείλεται, ασφαλώς, και στην ηττοπαθή και ευτελή τακτική αυτοσυντήρησης των εκάστοτε κυβερνώντων, που αναβάλλουν συστηματικά την ενασχόληση με τα δύσκολα, εκτός όταν τους είναι πλέον αδύνατον – αλλά, ως συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, είναι πια αδύνατη και η αντιμετώπιση του προβλήματος.
Κυρίως όμως, οφείλεται στην πεποίθηση ότι οι εστίες ανομίας λειτουργούν ως βαλβίδες ασφαλείας, από τις οποίες εκτονώνεται η οργή της κοινωνίας.
Πιστεύουν, λοιπόν, ότι η ανοχή παρόμοιων φαινομένων αποτρέπει την ευρύτερη κοινωνική έκρηξη στο μέλλον.
Κάνουν λάθος τεράστιο, το οποίο θα έχει επιπτώσεις τρομερές για τον τόπο.
Η ανοχή φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Αποθρασύνει τις δυνάμεις της παλαβής Αριστεράς, που πλέον δεν μασάνε τα λόγια τους όταν εκθέτουν τους σκοπούς τους· και, επιπλέον, εμπεδώνει στους νομοταγείς το αίσθημα της αδικίας.
Όσο εξαπλώνεται το τελευταίο, τόσο δυσκολότερη γίνεται η πραγματοποίηση κάθε προσπάθειας για ανασυγκρότηση. Οσον αφορά δε την προοπτική επενδύσεων (σημειωτέον ότι «επιστροφή στην ανάπτυξη το 2012, βάσει σχεδίου», ανακοίνωσε στις αρχές της εβδομάδας ο Πεταλωτής...), η ζημία από τη διαιώνιση του αίσχους της Κερατέας είναι προφανής.
Ο,τι και αν κάνει ο υπουργός-φασονατζής (δικός του ο αυτοπροσδιορισμός) Παμπούκιος για το Ελληνικό, ποιος τρελός θα δεχθεί να επενδύσει τα ωραία του λεφτά σε μια χώρα παρωδία, όπου το κράτος δεν θα μπορεί να προστατεύσει την επένδυσή του από τον κάθε «Γκόρτζο» και τους κουκουλοφόρους με τις μολότοφ;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου