Η 36η επέτειος από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974, σφραγίζεται από την μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση που αντιμετωπίζει ο τόπος. Κρίση που δεν περιορίζεται μόνο στο οικονομικό και παραγωγικό δυναμικό της χώρας, αλλά είναι κρίση αξιών και προτύπων, γίνεται κρίση θεσμών.
Η Δημοκρατία που γεννήθηκε από την μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου του 1974, έκλεισε με οριστικό, δίκαιο και ισότιμο τρόπο τους λογαριασμούς του 20ου αιώνα που αφορούσαν τα πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων, τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος, θέματα που άπτονται της κοινωνικής ισότητας, την ένταξη της Ελλάδας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Η Δημοκρατία όπως λειτούργησε από το 1974 και μετά έχει επιτεύγματα για τα οποία ο ελληνικός λαός είναι περήφανος.
Η συγκυρία όμως, αναγκάζει όλο και πιο πολλούς Έλληνες, πιο καθαρά και πιο ανοικτά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο παρελθόν, να ομολογήσουμε ότι είχε αδυναμίες και ανεπάρκειες, ότι εξέθρεψε στρεβλές και νοσηρές καταστάσεις.
Καλλιεργήθηκε ο κομματισμός, που εξέθρεψε την αναξιοκρατία και τη διαφθορά στη λειτουργία του κράτους. Το αποτέλεσμα είναι να ..........
........... κυριαρχήσει η περιφρόνηση της νομιμότητας που οδηγεί στην συνολική κρίση αξιοπιστίας των θεσμών και της πολιτικής.
Επιβλήθηκε ο κρατισμός και η κρατικοδίαιτη ανάπτυξη μέσα από τις κυρίαρχες πελατειακές δομές και σχέσεις, «πνίγοντας» στην ουσία κάθε έννοια ελεύθερου ανταγωνισμού. Έτσι ένας σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων, παραγωγικών δραστηριοτήτων, επαγγελματικών σχέσεων ακόμη και η λειτουργία των ΜΜΕ εξαρτώνται και συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με νόμιμους ή αδιαφανείς τρόπους από τις κρατικές αναθέσεις, χρηματοδοτήσεις ή επιχορηγήσεις . Νομοτελειακή εξέλιξη αυτής της πρακτικής ήταν να κυριαρχήσουν στο δημόσιο βίο η διαφθορά και η διαπλοκή.
Διαμορφώθηκε ένα πολιτικό σύστημα, που οικοδομήθηκε γύρω από προσωποκεντρικά χαρακτηριστικά των εκάστοτε πολιτικών ηγετών. Δέσμιο του λαϊκισμού και της ακόρεστης πελατειακής λογικής οδήγησε την πολιτική στην απαξία, στην αδιαφάνεια και στην αναποτελεσματικότητα και σε μια βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης που έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να απορρίπτουν και να αποστασιοποιούνται από την πολιτική και τους θεσμούς της.
Τροφοδοτήθηκε ο συντεχνιασμός και ο καιροσκοπισμός με αποτέλεσμα να υπάρξει απόλυτη κυριαρχία ενός νοσηρού ωφελιμισμού που ακύρωνε κάθε προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης σε όλους τους τομείς: από τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης μέχρι τις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ και από το χώρο της παιδείας μέχρι το ασφαλιστικό σύστημα και το κοινωνικό κράτος που οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση. Το κοινωνικό μας μοντέλο απέτυχε, όλο και περισσότερα κομμάτια της άλλοτε παραγωγικής Ελλάδας, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή στα όρια του οικονομικού και περιθωρίου.
Υπήρξε έλλειμμα παραγωγικού προσανατολισμού της χώρας. Φυσική συνέπεια ήταν να γίνει κυρίαρχο μοντέλο το βόλεμα και η εξάρτηση από το δημόσιο, με αποτέλεσμα την υπέρμετρη διόγκωση του κράτους, χωρίς σχεδόν κανείς να νοιάζεται αν αυτό οδηγούσε σε ανεξέλεγκτη πορεία ελλείμματα και δημόσιο χρέος και σχεδόν στη χρεοκοπία.
Σήμερα, η Ελλάδα και οι Έλληνες, μέσα από την κρίση μπορούμε να βρούμε την ευκαιρία να πετύχουμε αυτά που δεν πετύχαμε όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να δημιουργήσουμε μια δίκαιη Δημοκρατία ισονομίας, ανταγωνιστικότητας, ανεξαρτησίας, ποιότητας.
Το «πως» είναι το ζητούμενο. Το οποίο όμως δεν μπορεί να το αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών της πολιτικής, των συντεχνιών, των μέσων ενημέρωσης, των «ειδικών» στις ισορροπίες και στα συμφέροντα.
Οφείλουμε να παρέμβουμε. Να το αναζητήσουμε όλοι μαζί. Να το συνδιαμορφώσουμε.
Γι΄ αυτό το «forum για την Ελλάδα» ανοίγει αυτό το διάλογο. Και ζητά τη δική σας άποψη για την κατεύθυνση, τον προσανατολισμό, την μέθοδο και το ρόλο που πρέπει να έχει μια θεσμική αλλαγή για τη λειτουργία της Δημοκρατίας στη νέα εποχή της παγκοσμιοποιημένης πολιτικής.
Ποιος όμως είναι ο καλύτερος δυνατός δρόμος για την αλλαγή; Ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος για να ξαναδώσουμε αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα στους αδύναμους και πολλαπλά υπονομευμένους θεσμούς μας;
- Χρειαζόμαστε νέους θεσμούς στη λειτουργία της πολιτικής, της δικαιοσύνης, του κοινωνικού κράτους;
- Ποιοι είναι οι θεσμοί που μπορούν να συμβάλλουν σε μια νέα αρχή;
- Τι είδους κόμματα χρειαζόμαστε και ποιο πρέπει να είναι το πλαίσιο δράσης του πολιτικού προσωπικού; Μπορεί το πολιτικό μας προσωπικό να αναλάβει αυτήν την ευθύνη ή χρειάζονται ριζικές αλλαγές που θα επισπεύσουν την ανανέωσή του;
- Ποια πρέπει να είναι η σχέση κομμάτων και πολιτικών με την αγορά, το πολιτικό χρήμα, τα συμφέροντα, τα ΜΜΕ;
- Είναι αρκετά σύγχρονο το Σύνταγμά μας για να αντέξει τις αλλαγές ή χρειάζεται μια γενναία αναθεώρησή του; Μήπως η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν είναι ούτε αυτή αρκετή για να θεμελιώσουμε αξιόπιστους θεσμούς και χρειάζεται νέο Σύνταγμα;
- Ποιός πρέπει να είναι ο ρόλος των ιδιωτών που έχουν πετύχει στην αγορά και το εξωτερικό και μέσα από ποιες διαδικασίες μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν μια νέα νοοτροπία αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας;
- Τι αλλαγές πρέπει να κάνουμε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα για να αποτελέσει η Παιδεία ουσιαστικό πυλώνα όχι απλώς ανάπτυξης αλλά αναγέννησης της πατρίδας μας;
- Πως πρέπει να παρακολουθήσουμε τις μεταβολές που συμβαίνουν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και πως μπορούμε να μεταφέρουμε τη νέα ατζέντα που διαμορφώνεται για την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες, το περιβάλλον;
Πείτε μας την άποψή σας. Καταθέστε την προσπάθειά σας για μια νέα, αξιόπιστη, δημιουργική Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου