Υποκριτής, δόλιος, πονηρός: Πώς ο Ζιγδαντώνης εξαπάτησε τους αφελείς Νεοδημοκράτες! (Μέρος 1ο)

Οι μελλοντικοί πολιτικοί ερευνητές και επιστήμονες θα έχουν να αντλήσουν πολλά και πολύτιμα συμπεράσματα από την… επαχθή ψυχανάλυση του Αρχηγαντώνη. Θα διαπιστώσουν μια προβληματική, σχεδόν… «ιατρικώς ενδιαφέρουσα», προσωπικότητα, με μοναδικά «προσόντα» την εμπάθεια, το δόλο, την προδοσία και την υποκρισία. Και όλα αυτά να υπηρετούν το κεντρικό κεφάλι της «Σαμαρείου Ύδρας», δηλαδή τη μεγαλομανία και τον εγωκεντρισμό.

Η ιστορία έχει συναντήσει με τραγικό τρόπο τέτοιες επικίνδυνες ψυχοσυνθέσεις και η ανθρωπότητα τις έχει πληρώσει ακριβά: Νέρων, Καλιγούλας, Αδόλφος Χίτλερ, Μπενίτο Μουσολίνι τοποθετούνται αβίαστα στην ίδια πολιτική συνομοταξία με το σημερινό πρόεδρο της «Νέας Νέας Δημοκρατίας».

Είναι ο άνθρωπος εκείνος που μεθόδευσε με τον πιο πονηρό και βορβορώδη τρόπο την κατάκτηση της ηγεσίας ενός κόμματος, του οποίου στο πολύ κοντινό παρελθόν υπήρξε ο Μοιραίος Εφιάλτης, παραδίδοντας το ίδιο στην αντιπολιτευτική περιπέτεια και τη χώρα στα ολετήρια χέρια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Η μεθόδευση αυτή στηρίχτηκε στην καταδολίευση και τον «υπνωτισμό» των οπαδών της ΝΔ, μέσα από καλώς επιτηδευμένα και προετοιμασμένα στάδια στο διάβα μιας ολόκληρης, τουλάχιστον, δεκαετίας! Έτσι:

1ον. Το 2000 αποφασίζει να...
μην κατέλθει στις Εθνικές Εκλογές με το απόκομμα της ΠΟΛ.ΑΝ. και «εμμέσως» να «στηρίξει» τον Κώστα Καραμανλή και τη ΝΔ. Τότε ρίχτηκε το «δόλωμα» στο σκληρό «καραμανλικό» μηχανισμό που παραδοσιακά ελέγχει τη ΝΔ.

2ον. Το 2004, έχοντας «προσχωρήσει» στη ΝΔ αλλά και γνωρίζοντας τις διαθέσεις της νεοδημοκρατικής βάσης απέναντί του, δεν αποτολμά την κάθοδο στις Εθνικές Εκλογές. Μένει διακριτικά στο «περιθώριο» και λίγο αργότερα του χαρίζεται το πρώτο βήμα με τη δοτή συμπερίληψη στο Ευρωψηφοδέλτιο.

(συνεχίζεται...)