Νέα πρόσωπα, άλλη γλώσσα, νέο κόμμα

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου *

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν. Ο αέρας είναι πλέον γεμάτος με λόγια. Το κακό όμως είναι πως και τα λόγια είναι γεμάτα αέρα. Κατά περίεργο τρόπο βρίσκω να ...



διαφωνώ με τα περισσότερα που ακούω. Εκτιμώ πως δεν έπρεπε να 

μπούμε στο Μνημόνιο.

Μπορούσαμε να είχαμε απειλήσει ή να κάναμε στάση πληρωμών (default) πριν να ενταχθούμε στο όποιο σύστημα διάσωσης (bailout). Οι φορτωμένες ελληνικά ομόλογα γαλλογερμανικές τράπεζες θα κινούσαν γη και ουρανό για την πιο ανώδυνη σωτηρία μας. Και πιθανότατα θα γλιτώναμε και την έξοδο από το ευρώ.

Τώρα όμως η συμφωνία έχει κλείσει. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί τα ελληνικά σκουπιδοομόλογα. Με το PSI πιστωτές και τράπεζες έχουν οριοθετήσει τις ζημιές τους και μέσω του EFSF ελπίζουν σε παραπέρα ενισχύσεις. Μια ελληνική άτακτη χρεοκοπία έχει προεξοφληθεί από τις αγορές και κανείς ουσιαστικά δεν τη φοβάται. Κάθε κίνηση ενάντια στους δανειστές σήμερα θα οδηγήσει σε έλλειψη πόρων, κατάρρευση τραπεζών, εισαγωγών και ντόπιων αγορών. Κοντολογίς, η χώρα θα μείνει από καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα - ανάμεσα σε αρκετά άλλα.

Εν τούτοις αυτά ελάχιστοι τα πιστεύουν. Η αξιοπιστία του φιλοευρωπαϊκού χώρου στην Ελλάδα έχει κατακρημνισθεί. Εξαιτίας της συμπεριφοράς και των κυβερνήσεών μας αλλά και των δανειστών. Ενώ δεν τη ζητούσε το Μνημόνιο, το ελληνικό κράτος επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή. Ακόμα και υπουργοί κατηγορούσαν την Ευρωπαϊκή Ενωση για υπονομευτική πολιτική, ενώ οι Γερμανοί -κατεξοχήν κοινωνιστές- καταγγέλλονταν σαν νεοφιλελεύθεροι!! Αλλά και οι δανειστές καταρράκωσαν το κύρος τους, όταν πιεζόμενοι από τα πράγματα (να προλάβουν να σώσουν τι τράπεζες δηλ.) έκαναν διακηρύξεις που δεν τηρούσαν. Πόσες φορές δεν απείλησαν με κόψιμο δόσεων αν δεν προωθούνταν κάποιες μεταρρυθμίσεις... Τελικά, καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε (λ.χ. άνοιγμα επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις, εκποίηση περιουσίας του κράτους), ενώ οι δόσεις του δανείου καταβάλλονταν κανονικά.

Το αποτέλεσμα σήμερα είναι πως οι φιλοευρωπαϊκές φωνές δεν γίνονται πιστευτές, ενώ η υποσχεσιολογία της ριζοσπαστικής Αριστεράς και μέρους της λαϊκής και κρατικοδίαιτης δεξιάς συγκινούν τον κόσμο. Γι' αυτό και τα κηρύγματα για ενότητα του κόσμου του ρεαλισμού και της λογικής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Δράση, Δημοκρατική Συμμαχία) δύσκολα θα συγκινήσουν το εκλογικό σώμα. Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας -ιδιαίτερα η ΝΔ, που εδώ μας ενδιαφέρει- πληρώνει τώρα την αδιαφορία της για τις ιδέες και τη συγκεκριμενοποίηση της πολιτικής της ταυτότητας.

Ολα τα πελατειακά κυκλώματα του τόπου, πελάτες για δεκαετίες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, αποχωρούν από αυτά με άγριο ποδοβολητό. Και στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει τη νέα ελπίδα πως το πάρτι των παροχών θα συνεχισθεί. Οι «οργισμένοι» εκλογείς από το ευνουχισμένο από δυνατότητες παροχών σύστημα προσέρχονται εκεί ακριβώς που τους υπόσχεται κάτι από τα ίδια!!

Η ΝΔ σαν εμπορεύσιμο πολιτικό προϊόν δεν πουλάει πια. Χρειάζεται κάτι καινούργιο. Μια ομπρέλα κομματικής ένταξης δηλ. που να λέει διαφορετικά πράγματα, με άλλη γλώσσα και με νέα -και στην ηλικία- πρόσωπα. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τις διάφορες μεταρρυθμιστικές ομάδες. Η ευκαιρία της ενότητας και της ισχύος χάθηκε ανόητα στις τελευταίες εκλογές. Τώρα χρειάζεται συνένωση όλου του χώρου - μαζί και με τη ΝΔ. Αλλά με διαφορετική ετικέτα κι αλλιώτικο αισθητά περιεχόμενο. Η ρουσφετολογία δεν ξαναγυρνά. Εμφαση στον δυναμισμό, την απελευθέρωση και τη δημιουργία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπόφευκτα θα κυριαρχήσει. Για την ώρα της απογοήτευσης και της απελπισίας, που γρήγορα θα έρθουν, ο άλλος πόλος οφείλει έγκαιρα να έχει διαμορφωθεί.

Η ΝΔ πληρώνει την αδιαφορία της για τις ιδέες και τη συγκεκριμενοποίηση της πολιτικής της ταυτότητας

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είναι πρώην υπουργός