του Γιάννη Λούλη
Στις πρόσφατες εκλογές η αρνητική ψήφος (η επιλογή του «μη χείρον») έφτασε σε πρωτοφανή ποσοστά. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που αποτίμησε την εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων (Public Issue), το ...
53% ψήφισε αρνητικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 57% τέτοιων ψηφοφόρων.
Η ΝΔ, παρά το ότι στηρίζεται κυρίως από παραδοσιακούς ψηφοφόρους και μάλιστα μεγάλων ηλικιών, διαθέτει 39% αρνητικών ψηφοφόρων.
Οι ψηφοφόροι αυτοί, στις πρόσφατες εκλογές, δεν ικανοποιήθηκαν από κανέναν αρχηγό κόμματος, κάτι που δήλωσε το 53%. Ο Τσίπρας ήταν απλώς το «μη χείρον». Άρα και οι νέες εκλογές θα διεξαχθούν στον αστερισμό της αρνητικής ψήφου.
Μετεκλογικά, καταγράφηκαν ήδη δυο χρονικές τάσεις. Πριν τις διερευνητικές εντολές, υπήρξε μια εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της MARC συγκέντρωνε 27,7% και η ΝΔ 20,3%. Μετά τις διερευνητικές εντολές όμως, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βρέθηκαν στήθος με στήθος, με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει αυτοτραυματιστεί τόσο από την αίσθηση ότι ήταν ο κύριος χαλαστής της προσπάθειας να σχηματιστεί κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας, όσο και από τις δηλώσεις στελεχών που στράφηκαν κατά της μεσαίας τάξης (καταθέσεις, φορολόγηση), θέτοντας επίσης εν αμφιβόλω την προσήλωση στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. .
Πέντε δημοσκοπήσεις έδειξαν οριακές διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως είναι εντυπωσιακό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «άντεξε», παρά τις αυτοκαταστροφικές τάσεις στελεχών του. Αυτή η αντοχή είναι κυρίως προϊόν του ισχυρότατου ρεύματος της αντιδικομματικής ψήφου. Αυτή άλλωστε έκρινε τις εκλογές, περισσότερο από την «αντιμνημονιακή» τάση.
Η αντιδικομματική ψήφος είναι το πιο ισχυρό στρατηγικό όπλο του Τσίπρα. Τον βοηθάει επίσης, η πιο φρέσκια εικόνα του σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του. Ειδικά η ηγεσία της ΝΔ, αποπνέει παρελθόν.
Η ΝΔ έχει πάντως ένα κεντρικό όπλο: Τη δικαιολογημένη ανησυχία σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος, ότι η χώρα με τον Τσίπρα Πρωθυπουργό, μπορεί να οδηγηθεί –θεληματικά ή από επιπόλαιους χειρισμούς - εκτός ευρώ.
Παράλληλα, υπάρχουν ανησυχίες για μεγάλες ανατροπές στην οικονομία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως πολέμιος της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και τούτο, την ώρα που η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης θεωρεί τον ιδιωτικό τομέα ως τον κεντρικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, έχοντας απαξιώσει το δημόσιο τομέα.
Άρα η εκλογική μάχη θα κριθεί από το τι θέλουν να αποδοκιμάσουν περισσότερο οι ψηφοφόροι. Κάποιοι έχουν κατασταλάξει. Όμως οι κρισιμότατοι αμφιταλαντευόμενοι έχουν αντιφατικές επιθυμίες. Θέλουν την Ελλάδα στο Ευρώ, έστω και με θυσίες (MRB).
Την ίδια ώρα, αποστρέφονται την προοπτική να επικρατήσει κάποιος πυλώνας του δικομματισμού. Προτιμούν ένα φρέσκο πρόσωπο και ένα «αδοκίμαστο» φορέα, κάτι που όμως τους γεννά ταυτόχρονα ανασφάλεια. Είναι έτοιμοι να πάρουν ρίσκα, αρκεί να μην οδηγήσουν σε δυσάρεστες οικονομικές ανατροπές. Θέλουν μια ανώδυνη πολιτική ανατροπή, χωρίς οικονομικές αναταράξεις. Την ίδια ώρα όμως, διερωτώνται αν αυτό, υπό τις περιστάσεις είναι εφικτό!
Όλα τούτα τα αντιφατικά συναισθήματα κάπου θα ισορροπήσουν για να γίνει η προτιμητέα επιλογή του «μη χείρον». Που θα ισορροπήσουν όμως; Άγνωστο.
Άλλωστε ο «στενός» χρόνος που απομένει μέχρι την κάλπη, θα αποδειχθεί πολιτικά ιδιαίτερα μακρύς. Πολλά θα κριθούν από τα λάθη των κομμάτων. Έτσι κρύβονται απρόβλεπτες ανατροπές στις αντιλήψεις ψηφοφόρων οι οποίοι, μέσα από έντονες αντιφάσεις, αναζητούν, βασανιστικά, το «μη χείρον».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου