Δε σηκώνω κουβέντα για τον Γούγλη. Είναι ανοιχτοχέρης και ξέρει να διοργανώνει τα πιο φαντασμαγορικά events. Από πού να ξεκινήσω για να μιλήσω για το Travel Forum της Google, δεν ξέρω. Τι να ...
πρωτοχωρέσω στην περιγραφή μου, δεν έχω αποφασίσει. Ξεκινάω να λέω κι ο Θεός βοηθός.
Όλη η ιστορία ξεκινάει από την πρόθεση της Google να επενδύσει στην Ελλάδα και στοχεύει στον τουρισμό που είναι ο μόνος κλάδος που, λόγω της κρίσης, καταφέρνει κουτσά στραβά και επιβιώνει.
Ήταν ολοφάνερο ότι το πρώτο μέρος της εκδήλωσης ήταν αφιερωμένο στη διαφήμιση μέσω Google, που ανεβάζει την επισκεψιμότητα, μας κάνει γνωστούς στα πέρατα του κόσμου, όλοι μιλάνε για την επιχείρησή μας και στο τέλος εμάς θα προτιμήσουν.
Όσο αμερικάνικος ήταν ο τρόπος της προώθησης του προϊόντος της Google, άλλο τόσο αμερικάνικος ήταν και ο τρόπος της παρουσίασης. Σβηστά φώτα, μουσικές και παράτες, κάτι κινείται στο σκοτάδι, ανεβαίνει στη σκηνή, ανάβουν οι προβολείς και ναι, είναι η θεαματική εμφάνιση του παρουσιαστή – ομιλητή. Κλασικό αμερικάνικο σόου, (παλαμάκια).
Στο πρώτο μέρος μίλησαν οι γκουγκλάνθρωποι, οι οποίοι δε μας είπαν και τίποτα συγκλονιστικό. Πέρα από το ότι θα μπαίνουμε στα δωμάτια των ξενοδοχείων με ένα κλικ από το κινητό, δεν έμαθα κάτι καινούργιο.
Συγχρόνως ένιωσα πως αντιμετωπίζομαι σαν αμερικανάκι. Με αποκορύφωμα στο διάλειμμα όπου ήρθε η κάρτα στο τραπέζι, για να βρω τις υπηρεσίες που προωθούσαν και ήταν σίγουροι ότι θα ενδιαφερθώ, αλλά ίσως να μην ξέρω πού θα τις βρω. Εδώ ένιωσα ακόμη πιο αμερικανάκι. Προφανώς οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε μια τέτοια εκδήλωση, είναι του χώρου και ξέρουν από Google. Ακόμη κι εγώ, που η τεχνολογία δεν είναι η ειδικότητά μου, το κατέχω το θέμα.
Ξέχασα την «προσβολή» όταν έφτασε το δεύτερο μέρος και κυρίως όταν μίλησε ο Peter Economides. Γι’ αυτό πήγα εκεί, όπως και πολλοί άλλοι. Ήταν η καλή πλευρά της Αμερικής. Διότι ο άνθρωπος ξέρει τι λέει και πως να μιλάει στις καρδιές μας. Ειδικά εμείς εδώ, έχουμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια σε όσους ξέρουν τι λένε. Να μην παραλείψω και τον John Kent, που και αυτός με τη σειρά του έκανε μια διαφωτιστική παρουσίαση.
Το αποκορύφωμα της αμερικανιάς ήταν ο κ. Γερουλάνος. Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ξεκινάω από το ντύσιμο. Free style. Ε, ναι, μάνα μου. Σε κοινό που ασχολείται με τον τουρισμό και με το ίντερνετ μιλούσε. Άνετο ντύσιμο και άνετο χώσιμο στην καρέκλα. Φαντάζομαι έκανε πολλές πρόβες μπροστά στους συμβούλους του για αυτήν την παρουσία του, για να έχει αυτό το τόσο χαλαρό στήσιμο στο κάθισμα.
Τα καλύτερα ήταν αυτά που μας είπε. Και τα είπε με λόγο άμεσο και κατανοητό, σαν να απευθύνεται σε Αμερικάνους. Οι πρόβες που λέγαμε. Η κορυφαία του δήλωση ήταν (το πολυ- ειπωμένο) ότι επιτέλους, το υπουργείο συνεργάζεται με τους φορείς. Δηλαδή, αυτό που όλοι οι άνθρωποι θεωρούμε αυτονόητο, παρουσιάστηκε ως κατόρθωμα. Στην Ελλάδα ζούμε, μην ξεχνιόμαστε.
Η συνεργασία του υπουργείου με τον Γούγλη δεν κρυβόταν. Βοήθα να σε βοηθήσω. Και το υπουργείο και ο ΕΟΤ και ο ΣΕΤΕ βοήθησαν για αυτήν την εκδήλωση. Η οποία ήταν η πιο φαντασμαγορική που έχω πάει.
Για την οποία έπεσε πολύ χρήμα. Από πού να ξεκινήσω και τι πρώτα να αναφέρω, δεν ξέρω.
Το παίρνω από την αρχή κι ο Θεός βοηθός. Πρώτα ήταν το κλείσιμο ενός από τα μεγαλύτερα κέντρα διασκέδασης. Όπου και να γυρνούσες, ένας γκουγκλάνθρωπος ήταν πρόθυμος να σε εξυπηρετήσει. Παντού έβρισκες κάποιον πρόθυμο να σε ταΐσει και να σε ποτίσει. Πήγαιναν κι έρχονταν τα πιάτα. Μιλάμε για γκουρμεδοκατάσταση, όχι αστεία.
Μιλάμε για καμιά τριανταριά διαφορετικά είδη. Το ότι δεν είχα την επιθυμία να ζητήσω τη συνταγή για κανένα από αυτά και το ότι μόλις γύρισα σπίτι, έφαγα ό,τι βρήκα στο ψυγείο για να ξεχάσω αυτές τις γευστικές εμπειρίες, είναι άλλο θέμα. Κάνανε που κάνανε τόσα έξοδα για να ταΐσουν τόσο κόσμο (πράγμα που δεν το θεωρώ αναγκαίο, αλλά όπως νιώθει κανείς) ας βάζανε κανένα καλό φαΐ κι ας ήταν και λιγότερο.
Το αποκορύφωμα ήταν το μουσικό πρόγραμμα. Ο Γούγλης πρόσφερε στους συμμετέχοντες στην εκδήλωση, διασκέδαση αμερικάνικου τύπου. Πίστες, φώτα, λέιζερ, καταπακτές, χορευτές και Σάκηηηηη! Ε, τι περίμενες; Να κλείσει η εκδήλωση με τραγούδια από την Αλίκη Καγιαλόγλου;
Υ/Γ: Μπαίνοντας στο χώρο, μας σταμάτησαν και μας φωτογράφισαν. Δεν ξέρω αν διάλεγαν ομορφιές για να τις φωτογραφίσουν, αν εντόπιζαν τους σελέμπριτις κι εγώ έχω γίνει διάσημη και δεν το κατάλαβα ή αν είδαν τα καρτελάκια που έγραφαν Travel Voice και ήξεραν ότι δεν είμαστε ένα τυχαίο μέσο, αλλά άμα πετύχει κανείς πουθενά τη φωτογραφία, παρακαλώ να μου τη στείλει. Ευχαριστώ.
1 σχόλιο :
Υπερβολικό νομίζω το άρθρο. Το event ήταν ίσως το μεγαλύτερο του τουριστικού χώρου που έχει γίνει ποτέ, και είναι καλό σημάδι.
Δημοσίευση σχολίου