Δίνεται η εντύπωση ότι ολόκληρη η κοινωνία περιστρέφεται γύρω από τα κεκτημένα συμφέροντα των βολεμένων υπαλλήλων του δημοσίου. «Όλοι» παλεύουμε για τη διατήρησή τους, αν είναι δυνατόν πλήρη και διαρκή κατοχύρωσή τους. Το τίμημα της κρίσης πρέπει να πληρώσουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι χαμηλοσυνταξιούχοι! Μην αγγίξει κανένας ..........................
.................τα «δικαιώματα» των εργατοπατέρων και των παχυλά αμειβόμενων, εργαζομένων στις ΔΕΚΟ!
Η ζούγκλα που σήμερα ζούμε έχει τις βάσεις της σε αυτή την θεωρία της ανομίας. Όταν οι εργατοπατέρες φωνάζουν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και οι εργάτες είναι απόντες, ενισχύεται η ανομία και η αυτοδικία. Τελικά οι νόμοι υπάρχουν για να καταστρατηγούνται από ισχυρά συνδικάτα, μεγαλοσυμφέροντα και ισχυρούς υπουργούς και να υπηρετούνται βάσει του «γράμματος» από τους αδύναμους.
Βλέπεις μεγαλογιατρούς διεφθαρμένους που τόχουν ρημάξει το φακελάκι και βγαίνουν ξεδιάντροπα και ωρύονται για τα συμφέροντά τους, όταν δεν πρόκειται ποτέ να βρουν καταφύγιο και να φωνάξουν από τηλεοράσεως, απλοί άνθρωποι για την αδυναμία τους. Τους βγάζουν μόνο για να γελοιοποιηθούν γιατί τα πρώτα τραπέζια έχουν πιαστεί από τους εκλεκτούς που διαπλέκονται με την εξουσία των μίντια και συνεισφέρουν στην οικονομική τους μεγέθυνση.
Ένα καλολαδωμένο τμήμα της κοινωνίας παλεύει για τα κεκτημένα του, που βρίσκονται σε αντιδιάσταση με το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που πράγματι υποφέρει και βιώνει την κρίση. Απαίτησή του λαού είναι να σηκώσουν και άλλοι το βάρος της κρίσης…. Κυρίως, οι ισχυροί και καλοπληρωμένοι βολεμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου