Δεν υπάρχει κανείς που να μην τα ‘χασε κυριολεκτικά, ακούγοντας τον Αντώνη Σαμαρά να… επαινεί την «πρωθυπουργία του Κώστα Μητσοτάκη» στη χθεσινή ομιλία του στην Κ.Ο. της ΝΔ. Τα σχόλια του σημερινού τύπου -ακόμη και των φίλα προσκείμενων στο σαμαρισμό αρθογράφων- μαρτυρούν από έκπληξη μέχρι και… ειρωνεία! Κάποιοι μάλιστα σημείωσαν με νόημα, ότι «ο Σαμαράς θα πρέπει να έχει φτάσει σε έσχατο σημείο απόγνωσης, για να φτάσει να αναφέρει το όνομα του Μητσοτάκη!» Μια απόγνωση που δικαιολογείται από την πρωτόγνωρη κατρακύλα της ΝΝΔ στις δημοσκοπήσεις, αλλά και από τη διαφαινόμενη μεγάλη απήχηση του «κόμματος της Ντόρας», όπως θα περιγράψουμε σε επόμενη ανάρτηση…
Το «περιοδικό» πάντως ερεύνησε και έμαθε για σας αποκλειστικές πληροφορίες. Πίσω από την αναφορά Σαμαρά στο Μητσοτάκη βρίσκεται ο... στενός του συνεργάτης Τσιμογιάννης. Όχι ο Χρύσανθος ή ο Μουρούτης, όπως κάποιοι θεώρησαν εσφαλμένα, οι οποίοι μάλιστα έγιναν έξαλλοι με την πρόταση Τσιμογιάννη! Θεώρησαν, ότι μια «δικαίωση» του Μητσοτάκη από τον άνθρωπο που τον πρόδωσε θα αποτελέσει ιστορική ήττα για τον Σαμαρά και θα «στενοχωρήσει» σφόδρα τους θερμόαιμους «ΠΟΛ.ΑΝ.ίτες»… Όμως, η επιμονή Τσιμογιάννη είχε ισχυρά επιχειρήματα, συνεπικουρούμενα και από την τραγική δημοσκοπική εικόνα της ΝΔ και του Σαμαρά προσωπικά. Η επαπειλούμενη περαιτέρω συρρίκνωση της πάλαι ποτέ Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης δεν άφησε πολλά περιθώρια για ελιγμούς. Και έτσι, ο Αρχηγαντώνης σύρθηκε, κάτω από αφόρητη «πίεση» και με… «ειδική υποστήριξη» να πει τα δύο ονόματα (Καραμανλής, Μητσοτάκης) με θετικό πρόσημο στις αναφορές του…
Το ζητούμενο είναι εάν έπεισε κανένα… Φυσικά και όχι! Και το «ηγετικό του κύρος» τρώθηκε ανεπανόρθωτα, αφού φάνηκε να εγκωμιάζει τον πρωθυπουργό που ανέτρεψε το 1993, αποκαλώντας τον τότε υβριστικά «πρωθυπουργό-βούρκο» (!!!), και τους φανατικούς αντιμητσοτακικούς οπαδούς του απογοήτευσε.
Και το κυριότερο: αποκάλυψε χωρίς κανένα πρόσχημα, ότι δεν είναι παρά ένας αμοραλιστής τυχοδιώκτης, ένας αριβίστας ακραίων επιλογών, στον οποίο κανείς δεν μπορεί ποτέ να επενδύσει εμπιστοσύνη και ελπίδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου