Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο. Ο Γ. Παπανδρέου, πολιτικός με ισχυρή βούληση και απόλυτη πίστη σε αυτό που έκανε, ηττήθηκε από αυτό που έκανε. Καθώς γύρω του όλα έγιναν κεραμιδαριό, σήμερα υποκύπτει και αυτός στη μοίρα της πολιτικής: γίνεται πρώην.
Ετσι κλείνει μια περίοδος του πολιτικού βίου και του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν η καλύτερη. Ισως γιατί θεμελιώθηκε λάθος.
Οταν ο Κώστας Σημίτης παραβίασε το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ και έχρισε τον
Παπανδρέου διάδοχό του σε ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι. Οπως είχε γράψει τότε ο πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσούλης, «η παιδαγωγική της διαδοχής ήταν μια αρνητική παιδαγωγική».
Εκτοτε χάθηκε η ουσία της πολιτικής. Η εξουσία ασκήθηκε ως δικαίωμα. Λέξεις-κλειδιά, όπως «εκλογή», «συνεδρίαση», «όργανα», «αποφάσεις», άλλαξαν περιεχόμενο. Στο όνομα της «ανοικτής διακυβέρνησης» εδραιώθηκε ένα μοντέλο με στοιχεία ατομικής επιβολής. Η ιδεολογία αντικαταστάθηκε από «ιδέες», ασύμβατες με τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ και της χώρας. Οι διακηρύξεις εξελίχθηκαν σε δράσεις κενές νοήματος. Ο προοδευτικός χαρακτήρας του ΠΑΣΟΚ υποκαταστάθηκε με την αντικαραμανλική ρητορική. Το ιμπέριουμ του 2009 απέληξε στην επικυριαρχία των κολλητών. Ανθρωποι με προβληματικό ύφος δημόσιας παρουσίας απέκτησαν εξουσίες. Κατ’ απονομήν αξιωματούχοι κατίσχυσαν υπουργών και βουλευτών. Το κέντρο βάρους μετακινήθηκε στο πολυπληθές εξωκοινοβουλευτικό σκέλος του συστήματος.
Πολιτική χωρίς πολιτικούς. Μείζονες επιλογές για τη χώρα έγιναν σε στενό κύκλο και η θεσμική επικύρωσή τους ακολούθησε επί τετελεσμένων. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Παπανδρέου είχε καλές προθέσεις. Και ότι αν γύρω του υπήρχαν άνθρωποι με πολιτική κρίση και όχι ερασιτέχνες, θα έκανε θαύματα. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.Η πολιτική παρουσία του λειτούργησε σαν μαγνήτης για πρόσωπα τα οποία αν δεν υπήρχαν δεν θα μπορούσε κανείς να τα φανταστεί.
Ως κληρονόμος είχε ένα κεφάλαιο στα χέρια του και υπό ειδικές συνθήκες ήταν και ο ίδιος ένα κεφάλαιο. Σπαταλήθηκαν αμφότερα σε παιχνίδια ανακύκλωσης της ανασφάλειας με την αυτοεπιβεβαίωση.Τελικά ο θρίαμβος μετατράπηκε σε τραγωδία. Μια συμπεριφορά που ξεκίνησε ως άσκηση παντοδυναμίας κατέληξε σε εκούσια - ακούσια απόδραση. Πολλά για αυτή την περίοδο παραμένουν άγνωστα. Αλλά δρυός πεσούσης, όλα μαθαίνονται.
Αυτό που άνοιξε το 2004 με θολό σύνθημα «άλλαξέ τα όλα» κλείνει με τον τίτλο της ταινίας του Κλούνι: «Καληνύχτα και καλή τύχη».
/ / Καληνύχτα / / Του Γιώργου Λακόπουλου / / στα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου