Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Λοιπόν και σας το φυλάγαμε ως έκπληξη, η έκπληξη της ημέρας. Τώρα θα συνομιλήσουμε με ένα κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής σκηνής, που δεν είναι άλλο από τη Ντόρα, τη Ντόρα Μπακογιάννη.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Καλημέρα κα Μπακογιάννη.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καλημέρα σας, τι κάνετε; Καλημέρα και στους ακροατές μας.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Είστε καλά;
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Έχουμε καιρό, πολύ καιρό να μιλήσουμε.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Έχουμε όντως καιρό να μιλήσουμε.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Και έχω εδώ το Δημητρομανωλάκη που ωρύεται από το πρωί γιατί θέλει -λέει- να πάει με το αυτοκίνητό του, να το πάρει να πάει στην Κρήτη στα Χανιά και δεν μπορεί, μήπως έχετε κι εσείς το ίδιο πρόβλημα;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Βερύκιε, κοιτάξτε, πέραν του αστείου, αυτό το οποίο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον Πειραιά είναι απαράδεκτο, σε μία φάση τεράστιας κρίσης, όταν προσπαθούμε και παλεύουμε να φέρουμε τον τελευταίο τουρίστα στην Ελλάδα για να κρατήσουμε τις θέσεις εργασίας στον τουρισμό, γιατί γι' αυτό μιλάμε.
Μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή η ελληνική τουριστική βιομηχανία, όπως την λέμε, είναι ο... τελευταίος κλάδος ο οποίος μπορεί να κρατήσει θέσεις εργασίας στην Ελλάδα. Είναι αδιανόητο να έχουμε πτώση στον τουρισμό και να υπάρχουν συνδικαλιστικοί παράγοντες και συνδικαλιστές οι οποίοι κόπτονται για τις θέσεις των εργαζομένων και από την άλλη μεριά να στερούν τη δυνατότητα μεταφοράς προς τα νησιά τουριστών Ελλήνων ή ξένων και αυτό να περνάει σαν μία καθημερινότητα. Έχουμε πάθει μιθριδατισμό σ’ αυτό τον τόπο. Έχουμε χάσει πλέον την αίσθηση της σοβαρότητας. Καλώ τη συνδικαλιστική ηγεσία του ΠΑΜΕ και το Κομμουνιστικό Κόμμα να συνειδητοποιήσει ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν τα προστατεύουμε οδηγώντας τους στην ανεργία. Και ξέρω ότι είναι πολύ βαριά κουβέντα αυτή την οποία λέω, αλλά πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
Αυτό δεν είναι συνδικαλισμός, αυτό δεν είναι υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα είναι -πώς να σας πω- ένα φυτίλι το οποίο βάζει φωτιά και δίνει την εικόνα μιας χώρας η οποία ενώ ελπίζει να έχει κάποιους πόρους από τον τουρισμό το τινάζει στον αέρα.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Αυτό όμως δεν είναι λίγο σκληρό που λέτε κα Μπακογιάννη, δηλαδή μπορεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας που όλοι σέβονται τις απόψεις τους και ενδεχομένως ορισμένες φορές τις πιο ακραίες απόψεις, αλίμονο αν δεν υπήρχε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Δεν είπα ποτέ ότι δεν πρέπει να υπάρχει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Σέβομαι το Κομμουνιστικό Κόμμα και σέβομαι τις απόψεις του και σέβομαι και πάρα πολλά στελέχη του με τα οποία έχω και συνεργαστεί κατά διαστήματα, τα οποία δίνουν τη μάχη τους με βάση την ιδεολογία τους.
Λέω όμως ότι αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα οδηγεί ακριβώς στο αντίθετο αποτέλεσμα, οδηγεί ανθρώπους στην ανεργία, να το καταλάβουμε αυτό. Όταν σήμερα δεν υπάρχει μια μελέτη η οποία να μην δείχνει ότι κατά το Σεπτέμβριο ή ίσως και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού από την ώρα που δεν θα υπάρχει τουριστική κίνηση κάποιοι άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο από τους εργαζόμενους στον τομέα του τουρισμού, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
Ας προφυλάξουμε, λοιπόν, δύο - τρεις τομείς της ελληνικής οικονομίας οι οποίοι ακόμα ενδεχομένως μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Εγώ δεν είπα, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε; Να διαμαρτυρηθούμε. Θέλουμε να βγούμε στο δρόμο και να κάνουμε διαδήλωση; Να κάνουμε διαδήλωση. Αλλά θέλουμε από την άλλη μεριά να εμποδίσουμε τη λειτουργία του λιμανιού, να εμποδίσουμε τα καράβια να πάνε τους τουρίστες;
Έβλεπα εικόνες σήμερα το πρωί από το λιμάνι του Πειραιά. Έλληνες οι οποίοι πάνε με κοινωνικό τουρισμό, ανθρώπους μεγάλης ηλικίας οι οποίοι καταφέρανε να έχουν τη δυνατότητα να πάνε μια εβδομάδα διακοπές και να φύγουν απ’ αυτή την ατμόσφαιρα της Αθήνας και μεγάλοι άνθρωποι οι οποίοι ταλαιπωριόντουσαν στο λιμάνι του Πειραιά.
Ποιοι ήταν αυτοί, εφοπλιστές ήταν, βιομήχανοι ήταν; Ήταν άνθρωποι οι οποίοι με τον κοινωνικό τουρισμό πάνε για μία εβδομάδα στο Νησί ή τουρίστες οι οποίοι θα έχουν μία εικόνα της χώρας μας, η οποία μας αδικεί, πώς να το κάνουμε.
Άρα υπάρχουν τρόποι να κάνεις το συνδικαλισμό σου, υπάρχουν τρόποι να εκφράσεις τη διαφωνία σου, υπάρχουν τρόποι να πεις ότι αδικείσαι, χωρίς όμως ταυτόχρονα να βάλεις μπουρλότο και στις θέσεις δουλειάς των υπολοίπων.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Με τα όσα σας ακούω να λέτε, βγάζω το συμπέρασμα, εκτός αν κάνω λάθος, ότι θα ψηφίσετε το εργασιακό και το ασφαλιστικό.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, ένα λεπτό έχω μεγάλες διαφωνίες και θα τις καταθέσω. Θα τις καταθέσω και για τις γυναίκες και για συγκεκριμένα άρθρα και του ασφαλιστικού τα οποία θεωρώ ότι είναι προβληματικά και του εργασιακού, διότι πιστεύω π.χ. ότι δεν μπορεί να απολύεται ένας άνθρωπος με 20 - 25 χρόνια δουλειάς με 4 μήνες προειδοποίηση και με τη μισή αποζημίωση. Η λογική της μισής αποζημίωσης εμένα με βρίσκει παντελώς αντίθετη.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Έτσι είναι.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Θεωρώ ότι αυτό είναι τελείως άδικο, αλλά δεν μιλάω τώρα γι’ αυτό. Να τα ξεχωρίσουμε τα πράγματα.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Κυρία Μπακογιάννη θέλω να σας κάνω μια ερώτηση πάνω σ’ αυτό. Επειδή εσείς ψηφίσατε το Μνημόνιο πριν από περίπου 1,5 μήνα, το είχατε διαβάσει από την πρώτη γραμμή μέχρι την τελευταία;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Από την πρώτη γραμμή μέχρι την τελευταία και υπάρχουν πράγματα τα οποία το μνημόνιο τα προβλέπει και ανήκω σ’ αυτούς οι οποίοι είναι υπέρ, δεν πρόκειται ποτέ να βγω αντίθετη μ’ αυτό το οποίο ψήφισα, παρά το ότι υπάρχουν άρθρα μέσα όπως ξέρετε, τα οποία δεν ψήφισα. Αλλά ψήφισα επί της αρχής και έχω πει ψήφισα επί της αρχής διότι η Ελλάδα αλλιώς θα έκανε στάση πληρωμών.
Και ξέρετε τι θα πει αυτό. Ο κόσμος δεν το πιστεύει, δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί αύριο το πρωί να φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας. Εμείς όμως που έχουμε την εικόνα δεν δικαιούμαστε και σήμερα, διότι το κάναμε πάρα πολλά χρόνια φοβούμαι, ο πολιτικός κόσμος και ο συνδικαλιστικός κόσμος της χώρας να προσπαθεί να δίνει μία λανθασμένη εικόνα και να μην προφυλάξει τον κόσμο. Σήμερα λοιπόν δεν το δέχομαι.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Εσείς κα Μπακογιάννη από τη μελέτη του μνημονίου καταλάβατε ή φωτογράφιζε το μνημόνιο ή έλεγε ευθέως τα μέτρα τα οποία βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Όχι.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι - όχι, το μνημόνιο δεν έλεγε αυτά. Το Μνημόνιο αυτό τι λέει; Λέει ότι πρέπει να σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία και νομίζω ότι σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι. Λέει επίσης, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έτσι όπως βρίσκονται σήμερα αδυνατούν να πληρώσουν τις συντάξεις.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Εγώ, λοιπόν, αυτό το οποίο έρχεται να καταθέσει σήμερα ο Λοβέρδος το έχω ξανά ακούσει, θα σας το πω, 1991 ο Μητσοτάκης προεκλογική περίοδο, έκανε μια περιοδεία προεκλογική στην Πειραϊκή Πατραϊκή πριν κλείσει, θυμάμαι ήταν δυο μέρες πριν τα γενέθλιά του και τους έλεγε για το ασφαλιστικό ότι πρέπει να αυξηθούν τα όρια ηλικίας. Και τότε και τι δεν του λέγαμε. Και το '91 που έχουν περάσει 20 χρόνια.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Ο Μητσοτάκης είχε δίκιο όσον αφορά στην οικονομία. Σε ό,τι έλεγε στην οικονομία είχε απόλυτο δίκιο.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Επομένως ποιο μνημόνιο, έχουν ξεπεραστεί από την ίδια τη ζωή.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα, ότι όσοι άνθρωποι, όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγαν κάποιες αλήθειες, αυτοί οι άνθρωποι πεταχτήκανε στο πυρ το εξώτερο, ήταν οι ονομαζόμενες Κασσάνδρες, ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι χτυπηθήκανε στην Ελλάδα αλύπητα.
Υπάρχει όμως τώρα μία πραγματικότητα σήμερα, ο ελληνικός λαός καταλαβαίνει ότι τελικώς όλα αυτά είναι μετρήσιμα μεγέθη, δηλαδή ή ένα ταμείο έχει να πληρώσει ή δεν έχει. Αν δεν έχει δεν θα πάρουν σύνταξη οι άνθρωποι και δεν θα πάρουν π.χ. στο ελληνικό δημόσιο εφάπαξ.
Άρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι αλλαγές είναι απολύτως απαραίτητες αν θέλουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας -και όταν λέω τους εαυτούς μας εννοώ της γενιάς των 50ντάρηδων- και από την άλλη μεριά να έχουμε τη δυνατότητα και οι νεότεροι να περιμένουν ότι θα πάρουν κάποια στιγμή μία σύνταξη. Αυτή είναι τώρα τη πραγματικότητα.
Η Ελλάδα τι έκανε τόσα χρόνια; Η Ελλάδα δανειζόταν, δανειζόταν και έδινε, δανειζόταν και ανέβαιναν τα δάνεια, ανέβαιναν τα δάνεια, συμβαίνει ό,τι συμβαίνει σε κάθε οικογενειακό προϋπολογισμό...
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Ακριβώς το ίδιο.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όπου αρχίζεις και φορτώνεις τις κάρτες, φορτώνεις τις κάρτες και μία ωραία μέρα σου έρχεται η Τράπεζα και σου λέει, ότι φορτώσατε τόσο πολύ την κάρτα σας, και εσύ δεν έχεις ούτε να πληρώσεις, ούτε να πουλήσεις το σπίτι σου για να πληρώσεις. Αυτή είναι η κατάσταση.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Κυρία Μπακογιάννη πολιτικά εσείς θα ψηφίσετε, γιατί μας μπερδέψατε τώρα λίγο οφείλω να ομολογήσω, θα ψηφίσετε ή όχι το ασφαλιστικό και το εργασιακό;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Ακούστε, εγώ το μεν εργασιακό έτσι όπως παρουσιάζεται σήμερα δεν θα το ψηφίσω. Διότι πιστεύω ότι υπήρχαν άλλοι τρόποι. Για το ασφαλιστικό θα δω την τελική του μορφή και θα δω τι θα ψηφίσω από τα άρθρα τα οποία πιστεύω πως είναι απαραίτητα και θα το κάνω κύριοι με την ίδια συνέπεια, αν θέλετε, μ’ αυτό το οποίο πιστεύω ότι είναι απαραίτητο. Δεν θα κάνω δημαγωγία, δεν θα επενδύσω στην οργή, τη δίκαιη οργή ή τη δίκαιη στεναχώρια των ανθρώπων.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Κατανοητό.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Διότι αν μου πεις αύριο το πρωί, εσύ απέναντι σ’ αυτό τον άνθρωπο τον εργαζόμενο, ο οποίος σήμερα ταλαιπωρείται, ο οποίος μειώνεται ο μισθός του, ο οποίος μειώνεται η σύνταξή του, ο οποίος ζει έτσι έχεις να του δώσεις μια άλλη λύση;
Εμείς οι πολιτικοί δεν μπορούμε να λέμε αέρα φρέσκο. Πρέπει κάποια στιγμή -γιατί θα με ρωτήσετε κι εσείς και θα με ρωτήσουν και οι πολίτες της Αθήνας τους οποίους βλέπω κάθε μέρα- εσύ τι άλλη λύση έχεις να μου πεις για να μου διασφαλίσεις αύριο το πρωί τη σύνταξη; Και εκεί πρέπει να έχεις το θάρρος να πεις, ότι αν δεν δουλέψουμε περισσότερο το ταμείο θα φαλιρίσει, είναι μείον ήδη δηλαδή αυτή τη στιγμή.
Γι’ αυτό με βλέπετε τόσο οργισμένη γι’ αυτό το οποίο συμβαίνει στον Πειραιά. Ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα στη Γερμανία, ξέρετε τι σημαίνει το μεγαλύτερο τουριστικό πρακτορείο το οποίο φέρνει Γερμανούς στην Ελλάδα της TUI, όταν έκανε το Συνέδριό του να έχει μια τεράστια οθόνη στην οποία έπαιζε το Ζενίθ. Την άλλη μέρα πολλαπλασιαστήκανε οι ακυρώσεις για την Ελλάδα.
Δεν είναι άδικο αυτό; Δεν είναι άδικο την ώρα που παλεύουμε για κάθε θέση εργασίας, την ώρα που πρέπει να σώσουμε κάθε θέση εργασίας στην Ελλάδα, την ώρα που η ανεργία φαντάζει ο μεγαλύτερος εφιάλτης απ’ όλους. Διότι λέμε για το δημόσιο, ο Δημόσιος υπάλληλος υποφέρει, του κόβονται οι μισθοί, του κόβονται τα επιδόματα, αλλά έχει μια μόνιμη δουλειά. Ο υπάλληλος ο άλλος δεν έχει τίποτα. Τον φαντάζεστε την ώρα που θα βρεθεί στην ανεργία και δεν θα έχει τίποτα, καμία ασφάλεια, τίποτα;
Γιατί, λοιπόν, εμείς να προσθέσουμε έστω και ένα λιθαράκι προς αυτή την κατεύθυνση;
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Κατανοητό. Κυρία Μπακογιάννη πριν κλείσουμε, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε εκλογική ετοιμότητα, εσείς πιστεύετε ότι θα πάμε σε εκλογές σύντομα;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι, δεν πιστεύω πως θα πάμε σε εκλογές σύντομα για έναν πολύ απλό λόγο. Εάν πάμε σε εκλογές κύριοι, η δόση του πακέτου στήριξης θα σταματήσει. Είναι ένας πάρα πολύ απλός λόγος τον οποίο νομίζω τον καταλαβαίνουν όλοι.
Εάν η Ελλάδα μπει και σε εκλογική διαδικασία αυτή τη στιγμή, από εκεί και πέρα κανείς δεν θα πιστέψει ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Και κατόπιν τούτου θα έχουμε μία τελείως διαφορετική συμπεριφορά από τους ονομαζόμενους δανειστές μας.
Άρα πρέπει οπωσδήποτε αυτό το πακέτο με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να το βγάλουμε πέρα. Εάν η Ελλάδα θέλουμε να βγει τα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια απ’ αυτή την κρίση και οι Έλληνες να δουν πραγματικά ελπίδα και φως στην άκρη του τούνελ, κατά τη γνώμη μου πρέπει να ρίξουμε όλο μας το βάρος με συνεργασία και όχι με κοκορομαχίες στο να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και να πούμε καθαρά αυτά τα οποία πρέπει να γίνουν.
Και ταυτόχρονα επιτρέψτε μου εδώ να πω, ότι η Κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι με τους ρυθμούς με τους οποίους πηγαίνει τα πράγματα θα πάνε άσχημα, διότι δεν προχωράει σε τίποτα το οποίο να είναι αναπτυξιακό. Δεν προχωράει στην επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις για να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν, δεν προχωράει τις μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα, δεν προχωράει το ΕΣΠΑ, δεν προχωράει το Κτηματολόγιο. Αφήνει δηλαδή χρήματα αχρησιμοποίητα που θα μπορούσαν να πέσουν στην αγορά και να στηρίξουν αυτή τη στιγμή την πραγματική οικονομία και δεν κουνιέται φύλλο. Αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Κυρία Μπακογιάννη ένα τελευταίο ερώτημα, γιατί δεν έχουμε πάρα πολύ χρόνο. Ακούγεται παρασκηνιακά ότι το Σαββατοκύριακο κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα αποχωρήσουν από το κόμμα προκειμένου να έρθουν μαζί σας. Ισχύει κάτι τέτοιο, ξέρετε κάτι τέτοιο; Υπάρχει;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Όχι δεν ισχύει τίποτα τέτοιο, ούτε έχω ακούσει τίποτα τέτοιο. Αυτή τη στιγμή το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όλοι είναι να σταματήσουν αυτού του είδους οι κουβέντες τα άγχη και η νευρικότητα η οποία υπάρχει μέσα στα κόμματα και να ασχοληθούμε με τα θέματα του ελληνικού λαού.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Δηλαδή η Ντόρα δεν θα κάνει κόμμα;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Αφήστε τι θα κάνω! Είπαμε, ότι κάθε πράγμα στην ώρα του και την ώρα που θα υπάρχει αυτή η προοπτική, θα την μάθει όλος ο κόσμος. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Το όνομα και το σήμα είναι έτοιμο;
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Βερύκιε τίποτα δεν είναι αυτή τη στιγμή, δεν νομίζω πως είναι η ώρα για τέτοια. Σήμερα είναι η ώρα για τη συλλογική μάχη. Να την δώσουμε αυτή τη συλλογική μάχη βρε παιδί μου, η Ελλάδα έχει δυνατότητες, η Ελλάδα έχει αναπτυξιακό κεφάλαιο, η Ελλάδα μπορεί να βγει απ’ αυτή την κρίση. Ε, δεν μας αξίζει αυτή η εικόνα την οποία έχουμε σήμερα και αυτά τα νούμερα τα οποία έχουμε σήμερα. Μπορούμε να τα φτιάξουμε, εάν το πιστέψουμε κατ’ αρχήν εμείς οι ίδιοι και βγούμε απ’ αυτή την εθνική απογοήτευση.
Δ. ΒΕΡΥΚΙΟΣ: Να είστε καλά. Καλημέρα.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Καλημέρα σας.
ΝΤ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Καλημέρα σας.
Γ. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ: Να είστε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου