Εδώ είναι το ζήτημα για τον Βλαντιμίρ Πούτιν: Οι άνθρωποι οι οποίοι διαδήλωναν έξω από το Κρεμλίνο στη μεγάλη συγκέντρωση της 10ης Δεκεμβρίου είναι οι ίδιοι οι οποίοι γνώρισαν μεγάλη ευημερία στη διάρκεια των 12 χρόνων της εξουσίας του. Ήταν άτομα που ...
έχουν ταξιδέψει, άτομα με καλούς τρόπους, φορούσαν γυαλιά χίπστερ.
Mερικοί κρατούσαν γραφήματα, που όπως είπαν, αποδεικνύουν τη νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος. Εν συντομία, ήταν νέοι αστοί επαγγελματίες, μια ομάδα που ωφελήθηκε από την άνθηση της αγοράς ακινήτων στη Μόσχα και τα κέρδη από τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας.
Η Μαρία Μιχαΐλοβα, 35 χρόνων, τραπεζικός υπάλληλος, πήγε στη διαδήλωση με τα μαλλιά πιασμένα πίσω, σ’ ένα λευκό φιόγκο, σύμβολο του νέου αντιπολιτευόμενου κινήματος.
Στόχος, εξήγησε, δεν είναι η ανατροπή της κυβέρνησης. «Δεν θέλουμε βία», είπε, «παρά να πειστεί το πολιτικό σύστημα να λάβει υπ’ όψιν τις ανησυχίες ανθρώπων της τάξης μας».
Είναι παράδοξο, αλλά έχει παρατηρηθεί και από τους κοινωνικούς επιστήμονες: οι κάτοικοι της Μόσχας και άλλων μεγάλων πόλεων τείνουν να εκφράσουν μεγαλύτερη δυσαρέσκεια για τον πρωθυπουργό Πούτιν παρότι η κυβέρνηση έχει συμβάλει στην ευημερία τους.
Μια εξήγηση είναι το υψηλό ποσοστό της διαφθοράς, που αποτελεί απειλή για τον νέο, προσωπικό, πλούτο. Μια δεύτερη είναι το φαινόμενο που είδαμε στη Χιλή του Αουγκούστο Πινοσέτ, δηλαδή ότι η οικονομική ανάπτυξη μπορεί ακούσια να υπονομεύσει την αυταρχική διακυβέρνηση, δημιουργώντας μια αστική τάξη επαγγελματιών, που διεκδικεί νέα πολιτικά δικαιώματα.
Δεν τους ρώτησαν
«Αυτή δεν είναι μια διαδήλωση φτωχών», δήλωσε ο πολιτικός σχολιαστής Βίκτορ Σεντέροβιτς. «Το θέμα είναι πολιτικό και όχι οικονομικό. Οι ανθρακωρύχοι βγήκαν στους δρόμους επειδή δεν είχαν πληρωθεί. Ο κόσμος που βγαίνει τώρα βρίσκεται σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι διαδηλώνουν επειδή υπέστησαν εξευτελισμό. Δεν τους ρώτησαν. Απλώς τους είπαν “ο Πούτιν επιστρέφει”».
Πρέπει να είναι ενοχλητικό για τον κ. Πούτιν να βλέπει να διαδηλώνουν εναντίον του εκείνοι οι οποίοι πλούτισαν ενώ κρατούσε τα ηνία της χώρας, αρχικά ως πρόεδρος και τώρα ως πρωθυπουργός.
Από το 2000, όταν ανέλαβε την προεδρία, έως το 2008, οι μισθοί αυξήθηκαν με ρυθμό σχεδόν 15% ετησίως.
Αλλά παρότι οι μισθοί εξακολουθούν να ανεβαίνουν, οι αυξήσεις είναι βραδύτερες σήμερα – σε έναν μέσο όρο του 1,3% ετησίως από τότε που άρχισε η οικονομική κρίση, το 2008, σύμφωνα με στοιχεία της Citibank.
Και καθώς γίνονται πλουσιότεροι, οι κάτοικοι των πόλεων έχουν την τάση να στρέφονται με οργή κατά του πολιτικού συστήματος. Σε μια μελέτη του 2010 για τις πολιτικές θέσεις των Μοσχοβιτών, ο Μάικλ Ντμίτριεφ, πρόεδρος του Κέντρου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Μόσχας, εστίασε την προσοχή στην αγορά ακινήτων.
Η αξία της ιδιοκτησίας στη Μόσχα τριπλασιάστηκε από το 2002 έως το 2010 – δίνοντας αισθητή ώθηση στην καθαρή αξία των σπιτιών, αλλά όχι και στη δημοτικότητα της κυβέρνησης, καθώς αύξησε παράλληλα τις μηνύσεις για υποθέσεις ακινήτων, που παραδοσιακά δικάζονται από διεφθαρμένα δικαστήρια.
«Στη Μόσχα, η άνοδος του εισοδήματος σχετίζεται με την άνοδο του ποσοστού των δυσαρεστημένων», έγραψε ο Ντμίτριεφ.
Πηγή : Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου