Ομολογώ ότι με τα συνθήματα δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Πάντα πίστευα ότι ο συνθηματολογικός λόγος είναι ο καλύτερος τρόπος να καμουφλάρει κανείς την ημιμάθεια του. Διαβάζω λοιπόν από το πρωί σε χιλιάδες προφίλ του Facebook ευχολόγια του τύπου "Λευτεριά στην Παλαιστίνη", "Φονιάδες Εβραίοι" κτλ.
Αν και συμφωνώ με όλα αυτά, αμφιβάλω αν όλοι αυτοί που τα χρησιμοποιούν γνωρίζουν έστω και τα βασικά για το Παλαιστινιακό ζήτημα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Έλληνες υποστηρίζουν μαζικά τους Παλαιστίνιους ενώ παράλληλα εμφανίζονται απόλυτα φοβικοί σε καθετι που έχει σχέση με το Ισλάμ και τον αραβικό κόσμο. Είναι μια από τις πολλές αντιφάσεις μας. Νομίζω ότι οφείλεται κυρίως στην άκριτη αποδοχή κάθε πληροφορίας που λαμβάνουμε.
Ας μπούμε όμως λίγο στην ουσία των πραγμάτων. Όσο δίκαιο ήταν το αίτημα των Εβραίων για την ίδρυση μιας πατρίδας στην περιοχή των προγόνων τους άλλο τόσο δίκαιο είναι και το αίτημα των Παλαιστινίων για την ίδρυση της δικιάς του πατρίδας, χωρίς κηδεμονίες κι αποκλεισμούς.
Στη σύγκρουση αυτή, η χρήση βίας κι από τις δυο πλευρές είναι αναπόφευκτη. Τα τελευταία 60 χρόνια, το Ισραήλ χρειάστηκε πολλές φορές να...
