Η βαθιά οικονομική κρίση έχει και σοβαρές παράπλευρες απώλειες. Μια απ’ αυτές, ίσως όχι και η λιγότερο σημαντική, φαίνεται στο ποδόσφαιρο. Η λεγόμενη «μπάλα» δεν αποτελεί πλέον μια περιθωριακή ενασχόληση για το γέμισμα του ελεύθερου χρόνου των λαικών τάξεων. Εχει από χρόνια μετατραπεί σε κεντρικό μέσο διασκέδασης, με σημαντικό οικονομικό ρόλο σε τομείς της κοινωνικής ζωής που έχουν σημαντικό ρόλο και στην πορεία της οικονομίας. Τα ΜΜΕ κατ’ αρχήν εστιάζουν πάνω στο ποδόσφαιρο μεγάλο κομμάτι των προγραμμάτων τους αλλά σημαντικό μερίδιο των διαφημιστικών τους εσόδων.
Παράγοντες επίσης της οικονομίας παίρνουν μέρος στα αθλητικά δρώμενα, εκτός βέβαια εξαιρέσεων που έχουν να κάνουν με φανατικούς πραγματικούς οπαδούς ομάδων, με στόχο την προώθηση επιχειρηματικών επιδιώξεων. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτές συνδέονται με συναλλαγές με το δημόσιο. Η δύναμη της ψήφου των οπαδών εκτιμάται πως επηρεάζει τις πολιτικές αρχές ώστε να διευκολύνουν άλλες επιδιώξεις των ιδιοκτητών των ομάδων η και να κάνουν τα στραβά μάτια σε παρατυπίες φορολογικές και άλλες των ίδιων των ανωνύμων εταιριών των ομάδων η και άλλων επιχειρήσεων των ιδιοκτητών τους.
Το κράτος κατά καιρούς έχει προχωρήσει σε ρυθμίσεις ευνοικές χρεών ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιριών. Κάτι που σίγουρα δεν θα έκανε αν η σχετική εκκρεμότητα αφορούσε άλλες επιχειρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως σε περιόδους κρίσεων το ποδόσφαιρο συνήθως υποφέρει. Κι όχι βέβαια επειδή μειώνεται η προσέλευση φιλάθλων στους αγώνες η πέφτουν τα έσοδα από την αγορά εισιτηρίων. Η αιτία βρίσκεται στην κάμψη των κρατικών ευνοιών προς τις ομάδες. Είτε αυτές αφορούν σε παροχές, σε ειδικές ρυθμίσεις (φορολογικές κυρίως) είτε σε διευκολύνσεις για την εξυπηρέτηση παικτών και παραγόντων (κυρίως σε καθεστώτα αυταρχικά η ημι-αυταρχικά).
Στην Ελλάδα, θύμα της κρίσης φαίνεται να πέφτει ο Ολυμπιακός. Η ιδιοκτησία του, με μεγάλους λογαριασμούς, μέχρι πρόσφατα, στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, είναι ολοφάνερο πως έχει πλέον περιορισμένο ενδιαφέρον αλλά και συμφέροντα. Η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ περιόρισε τις σχεδόν αποκλειστικές προμήθειες του οργανισμού από συγκεκριμένες εταιρίες. Η έλλειψη διεκδικήσεων σε άλλους δημόσιους τομείς αλλά και η προσδοκώμενη μείωση των εσόδων από διαφημίσεις και την τηλεόραση δείχνουν ένα μέλλον δύσκολο και δύσβατο. Στον Ολυμπιακό επίσης έχει ενδιαφέρον πως τα έσοδα του συλλόγου δεν πηγαίνουν μόνο στην ΠΑΕ. Αλλά σημαντικό μέρος τους εισπράττεται από άλλη εταιρία συμφερόντων της ίδιας της ιδιοκτησίας του συλλόγου.
Αν συνυπολογίσει κανείς πως η ομάδα έχει τεράστια έξοδα μπροστά της και περιορισμένες προοπτικές σοβαρών εσόδων (λόγω απουσίας από το Τσάμπιονς Λίγκ), ενώ οφείλει να πληρώνει για την χρήση του Σταδίου Καραισκάκη, είναι φανερό πως η κρίση δεν περιορίζεται στην οικονομία.
