Δεύτερον, γιατί όποιος νομίζει ότι «τη σκαπουλάραμε»: α) είναι μακριά νυχτωμένος, β) κοιμάται ύπνο βαθύ με το ίδιο πλευρό και πρέπει επειγόντως να γυρίσει για να μην πιαστεί γ) επιεικώς δεν ξέρει τι του γίνεται.
Και τρίτον και σοβαρότερο, με τη σκέψη και μόνο ότι «τη σκαπουλάραμε», κινδυνεύουμε ο καθένας από μόνος του και όλοι μαζί, να ξαναγυρίσουμε εκεί απ΄ όπου αρχίσαμε: χαρωποί και ωραίοι τεμπέληδες της εύφορης πλην χιλιοπροσημειωμένης κοιλάδας! Όχι πατριώτη, δεν είναι έτσι και θα στο πω για να είμαστε εντάξει, και να μη μου λες μετά «α, εγώ δεν τα ήξερα αυτά»...
Παλικάρια, γιατί πανηγυρίζουμε;
Τι λέει αυτή η, από τα σαράντα και βάλε κύματα, απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν είναι παρά η ...
... υιοθέτηση του καπρίτσιου της φίλης μου της Ανγκελα (δεν σας το έχω πει, αλλά ναι, έφτασε η ώρα να το παραδεχτώ: γίναμε... φίλοι, έπειτα από κάνα δυο ερωτήσεις που της έκανα πριν από μερικές ημέρες στο Βερολίνο); Ότι θα μας βοηθήσουν στην περίπτωση που βγούμε «περατζάδα» στις διεθνείς αγορές και δεν βρούμε λεφτά να δανειστούμε. Αλλά μόνο τότε. Χωρίς αυτή την απόφαση θα σηκώναμε τα χέρια και θα λέγαμε «δυστυχώς επτωχεύσαμε». Τώρα μπορεί να δανειζόμαστε χωρίς πρόβλημα. Αλλά παλικάρια, γιατί πανηγυρίζουμε; Είναι νίκη να μπορείς να δανείζεσαι; Θα μου πεις, με το φάσμα της πτώχευσης μπροστά, το να μπορείς να δανείζεσαι, δεν είναι κάτι; Είναι. Αλλά δεν θα τον στήσω τον τρελό χορό, που ήρθε και η άνοιξη και δεν θέλεις και πολύ να τον στήσεις, στους δρόμους και τις εξοχές. Εντάξει; «Πρέπει να αλλάξουμε, και πρώτος εγώ»
Επιπλέον όσοι έχουν κατά νου να μας βγάλουν στους δρόμους με τίποτε σημαίες για να πανηγυρίσουμε για τη «νίκη» του Γιώργου, παρακαλούνται να αλλάξουν τους σχεδιασμούς τους, διότι αυτά ούτε ο Γιώργος τα γουστάρει. Όχι μόνο γιατί εκείνος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο, για τι είδους «νίκη» πρόκειται, αλλά και για έναν ακόμη λόγο, πολύ σημαντικότερο: κινδυνεύουμε από αυτή την τεχνητή «ευφορία» να πάει στράφι ό,τι κερδήθηκε από το προηγούμενο διάστημα της κρίσης και του φόβου ότι θα πτωχεύσουμε. Ποιο είναι αυτό; Η συνειδητοποίηση του καθενός μας ότι «παιδιά πρέπει να αλλάξουμε, και πρώτος εγώ». Καλά περάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, ανέμελοι γλεντοκόποι με δανεικά και δώρα, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας αλλιώς. Να ξαναγυρίσουμε στο μέτρο. Γιατί είναι τρελό: στη χώρα που γεννήθηκε το μέτρο, εμείς το ΄χαμε χάσει. Παντού. Και ως κράτος και ως κοινωνία. Τελευταία, μετά το σοκ της οικονομικής κρίσης, φάνηκε να συνερχόμαστε. Κρίμα δεν είναι τώρα να το χάσουμε;
Ευεργετικό το σοκ της πιθανής χρεοκοπίας
Κρίμα είναι. Αλλά φαίνεται ρε παιδί μου ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά- γι΄ αυτό εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν εξαιρετικά ευεργετικό το σοκ της πιθανής χρεοκοπίας. Να δώσω ένα παράδειγμα: είμαι στο Μετρό. Ακούω δίπλα μου δυο κυρίους να συζητούν. Ο ένας αστυνομικός, ο άλλος δημόσιος υπάλληλος σε Πολεοδομία. Ο αστυνομικός εξηγεί ότι δουλεύει σχεδόν δέκα ώρες. Είναι στην Άμεση Δράση. Ο άλλος... ουσιαστικά 4. «Σοβαρά;», ρωτάει ο αστυνομικός. «Ναι, μετά τις 4 ώρες πέφτει η παραγωγικότητά μου»!
Δεν είπα τίποτε. Κατανίκησα με δυσκολία την επιθυμία μου να πω όσα σκεφτόμουν κι άρχισα να αναρωτιέμαι αν τελικά ερχόταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να διασώσει τη χώρα, ο συγκεκριμένος τύπος... υψηλής παραγωγικότητας θα έπρεπε ή όχι να είναι μεταξύ των χιλιάδων που θα έχαναν τη δουλειά τους;
Αλλά τι να λέμε τώρα. Εδώ την Τετάρτη, παραμονή της 25ης Μαρτίου, υπήρξαν υπηρεσίες του Δημοσίου που έκαναν ημιαργία κι άλλες που διέκοψαν για να γιορταστεί η εθνική επέτειος. Πλάκα κάνουμε τώρα;
Έχουν τον λαό ιδιοκτησία τους;
Όχι, πλάκα δεν κάνουμε, σοβαρά μιλάμε. Αλλά δεν βλέπω να το συμμερίζονται όλοι. Για την ακρίβεια δεν βλέπω να το συμμερίζεται κανείς. Εκείνο το ΚΚΕ για παράδειγμα ζητάει να ξεσηκωθούμε εναντίον της κυβέρνησης και προχθές στις παρελάσεις κάτι δικοί του έκαναν και διάφορα σόου επαναστατικότητας για να μη χάσει ο λαός τα δικαιώματά του. Να μην τα χάσει, λέω κι εγώ. Αλλά να ξέρουμε για ποια δικαιώματα μιλάμε. Διερωτώμαι ας πούμε, είναι δικαίωμα να διεκδικείς για πάρτη σου την εκπροσώπηση του λαού, όταν αυτός στις εκλογές σου λέει πάρε 7,5% και ευχαριστημένος να ΄σαι; Αν ήθελε ο λαός να τον εκπροσωπείς αποκλειστικά, θα σε έκανε κυβέρνηση. Ορίστε, πάρε την εξουσία και κυβέρνα εσύ να δούμε πώς θα τα καταφέρεις. Αλλά δεν στο είπε. Και τη μία και μοναδική φορά που κυβέρνησες τον τόπο, 21 χρόνια πριν, το 1989, το αποκληθέν ευστόχως και «βρώμικο ΄89», από κοινού με τον Μητσοτάκη, όλοι θυμόμαστε πώς τα κατάφερες. Πήγαμε καμιά 50αριά χρόνια πίσω ως χώρα και ως λαός. Όλοι θυμόμαστε, εσύ (κάνεις πως) δεν θυμάσαι...
Πάλι καλά που δεν βγήκε και ο Αλογοσκούφης!
Θα μου πεις τώρα, εσύ με το ΚΚΕ τη βρήκες; Δεν βλέπεις τι κάνουν οι άλλοι; Το βλέπω, δεν το βλέπω; Εκείνος ο Σαμαράς θα μας τρελάνει εντελώς. Αντί να σκύψει με σεβασμό στα προβλήματα του κόσμου, τα οποία οφείλονται σχεδόν εξ ολοκλήρου και κατ΄ αποκλειστικότητα στη διαχείριση της κυβέρνησης Καραμανλή, της οποίας ήταν επίλεκτο μέλος για ένα διάστημα και βουλευτής της Ν.Δ. στο υπόλοιπο, τα χρεώνει στον Γιώργο. Σου λέει, εντάξει μωρέ, πέρασαν έξι μήνες από τις εκλογές, ποιος θυμάται τώρα τι κάναμε εμείς; Θα λέω εγώ ότι φταίει ο Γιώργος και πες πες, όλο και κάτι θα μείνει. Κατάλαβες αναγνώστη μου; Αντί να ζητήσει συγγνώμη για όσα έκαναν εις βάρος της χώρας, επιχειρεί να τα χρεώσει στις πλάτες της σημερινής κυβέρνησης επειδή τάχα μου δεν πήρε έγκαιρα τα μέτρα, λες και αν τα έπαιρνε τον Νοέμβριο ας πούμε θα σταμάταγε η κερδοσκοπία εις βάρος της Ελλάδας. Συγγνώμη, αλλά μετά φταίει ο Παπαθανασίου που κάνει κριτική; Πάλι καλά να λέμε που ακόμη δεν βγήκε και ο Αλογοσκούφης να επικρίνει την κυβέρνηση! Αν και ποτέ δεν είναι αργά...
/ /Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ.ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ/ / ΤΑ ΝΕΑ / /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου