υπεύθυνο οργανωτικού τον Λάμπρο Μίχο.
Το νέο κόμμα θα στελεχώσουν οι 11 από τους 22 διαγραφέντες βουλευτές και οι ζυμώσεις συνεχίζονται, καθώς διαφαίνεται συμφωνία με πολλούς εκ των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ που προτίθενται να στηρίξουν μία τέτοια επιλογή. Μυστική συνάντηση είχαν άλλοι 6 διαγραφέντες βουλευτές, οι οποίοι διαφοροποιούνται από μία τέτοια επιλογή, δεν προδιατίθενται να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ των Βενιζέλου-Λοβέρδου και αναζητούν στέγη.
Ο Γιάννης Αμοιρίδης (βουλευτής Πιερίας) έριξε γέφυρες προς τη μεριά Κουβέλη και είναι μία περίπτωση που συζητείται, δίχως, όμως, ιδιαίτερη θέρμη από τους συνομιλητές της κλειστής αυτής ομάδας. Ο Μαγκούφης (Βουλευτής Τρικάλων) τάχθηκε υπέρ της επανένταξής του στο ΠΑΣΟΚ, όπου διαφαίνεται πως θα παραμείνει και η Ξενογιαννακοπούλου, στηρίζοντας τον Παπουτσή (αν ο ίδιος πάρει την τελική απόφαση).
Ο Γιάννης Αμοιρίδης (βουλευτής Πιερίας) έριξε γέφυρες προς τη μεριά Κουβέλη και είναι μία περίπτωση που συζητείται, δίχως, όμως, ιδιαίτερη θέρμη από τους συνομιλητές της κλειστής αυτής ομάδας. Ο Μαγκούφης (Βουλευτής Τρικάλων) τάχθηκε υπέρ της επανένταξής του στο ΠΑΣΟΚ, όπου διαφαίνεται πως θα παραμείνει και η Ξενογιαννακοπούλου, στηρίζοντας τον Παπουτσή (αν ο ίδιος πάρει την τελική απόφαση).
Το πιο ενδιαφέρον ιδεολογικό εσωκομματικό πεδίο, αυτό των Διαμαντοπούλου-Μόσιαλου-Ραγκούση, τηρεί σιγή ιχθύος, αν και σε εσωκομματικά πηγαδάκια συζητείται έντονα το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του Ραγκούση, ο οποίος -κατά πολλούς- αποτελεί την καταλληλότερη άφθαρτη επιλογή απέναντι στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ, με μηχανισμό στο κόμμα ως γραμματέας και στην τοπική αυτοδιοίκηση ως δήμαρχος. Η δημιουργία μηχανισμού στο τρίτο επίπεδο, αυτό της κοινοβουλευτικής ομάδας, θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για την έκφραση αυτής της ιδεολογικής μεταρρυθμιστικής τάσης των σκληρών ευρωπαϊστών στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ.
Αν θυμηθούμε την πρόσφατη περίπτωση Σαμαρά-Μπακογιάννη, στην οποία η Ντόρα ήλεγχε το 85% της κοινοβουλευτικής ομάδας και εντέλει έχασε στις εσωκομματικές διαδικασίες με 10 μονάδες διαφορά, μπορούμε να συμπεράνουμε πως μία τέτοια έκπληξη θα μπορούσε να επαναληφθεί, και μάλιστα, έχοντας πολύ περισσότερες πιθανότητες, βάσει του πολιτικού στάτους της κοινωνίας, που καιροφυλαχτεί να επιδείξει την οργή κ το θυμό του σε ό,τι συστημικό ή καθεστωτικό. Ακόμη και η στήριξη των Βενιζέλου-Λοβέρδου από τα παραδοσιακά ΜΜΕ αποτελεί αντικίνητρο ψήφου και σηματοδοτεί μια προδιαγραφόμενη έκπληξη.
Πάντως, συνοψίζοντας, τρεις είναι οι υπαρκτές ιδεολογικές τάσεις εντός του ΠΑΣΟΚ. Εν προκειμένω, είναι εξόχως σημαντικός ο ιδεολογικός διαχωρισμός κ η πολιτική ψήφος η οποία θα δώσει το στίγμα κ την πολιτική κατεύθυνση που συνιστά ανάγκη για τη βιωσιμότητα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Πριν, όμως, τούτο, ας θυμηθούμε τις εσωκομματικές αιμομιξίες που έλαβαν χώρα στην μετα-Ανδρέα εποχή κ αποϊδεολογικοποίησαν μεμονωμένα τα πολιτικά στελέχη και ας μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Διότι, δυστυχώς, επί Γιώργου Παπανδρέου, το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα δεν έγινε με την απαραίτητη επάρκεια. Ως αποτέλεσμα είχε τη δημιουργία ομάδας νεοπαπανδρέικων, δέσμιων του παρελθόντος, του Ανδρέα κ του σοσιαλισμού του ᾽80, οι οποίοι πλαισίωσαν κ προσπάθησαν να στηρίξουν τον ΓΑΠ, ενώ ο ίδιος αποτελούσε ένα μοντέρνο μοντέλο ευρωπαϊστή πολιτικού, με διάθεση για ουσιαστικές μεταρρθυμιίσεις κ καινοτόμες κοινωνικές παρεμβάσεις, με τάση για επένδυση στη διαδικτυακή βιομηχανία & πράσινη ενέργεια, ενός πολίτη του κόσμου.
Η δε αντίφαση διογκώθηκε καθότι το κομμάτι των πρώην εξυγχρονιστών ή Σημιτικών τάχθηκε στο πλευρό του Βενιζέλου, περισσότερο αντιδραστικά κ όχι ιδεολογικά. Το πολιτικό πρότυπο Βενιζέλου, ενός συνταγματολόγου με γλωσσική ευφράδεια κ χαρακτηριστική επικοινωνιακή διάθεση και ικανότητα, αλλά με πολλά κενά στην πολιτική εφαρμογή και διάθεση συμβιβασμού, δημιούργησε ένα θεωρητικό ρεύμα, το οποίο εμπλουτίστηκε με τις πρακτικές, ρεαλιστικές, λακωνικές φωνές των εκσυγχρονιστών κ τούτο αυτοτροφοδότησε πολλαπλασιαστικά την ήδη υπαρκτή πολιτική παραδοξότητα.
Διότι, δυστυχώς, επί Γιώργου Παπανδρέου, το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα δεν έγινε με την απαραίτητη επάρκεια. Ως αποτέλεσμα είχε τη δημιουργία ομάδας νεοπαπανδρέικων, δέσμιων του παρελθόντος, του Ανδρέα κ του σοσιαλισμού του ᾽80, οι οποίοι πλαισίωσαν κ προσπάθησαν να στηρίξουν τον ΓΑΠ, ενώ ο ίδιος αποτελούσε ένα μοντέρνο μοντέλο ευρωπαϊστή πολιτικού, με διάθεση για ουσιαστικές μεταρρθυμιίσεις κ καινοτόμες κοινωνικές παρεμβάσεις, με τάση για επένδυση στη διαδικτυακή βιομηχανία & πράσινη ενέργεια, ενός πολίτη του κόσμου.
Η δε αντίφαση διογκώθηκε καθότι το κομμάτι των πρώην εξυγχρονιστών ή Σημιτικών τάχθηκε στο πλευρό του Βενιζέλου, περισσότερο αντιδραστικά κ όχι ιδεολογικά. Το πολιτικό πρότυπο Βενιζέλου, ενός συνταγματολόγου με γλωσσική ευφράδεια κ χαρακτηριστική επικοινωνιακή διάθεση και ικανότητα, αλλά με πολλά κενά στην πολιτική εφαρμογή και διάθεση συμβιβασμού, δημιούργησε ένα θεωρητικό ρεύμα, το οποίο εμπλουτίστηκε με τις πρακτικές, ρεαλιστικές, λακωνικές φωνές των εκσυγχρονιστών κ τούτο αυτοτροφοδότησε πολλαπλασιαστικά την ήδη υπαρκτή πολιτική παραδοξότητα.
Τώρα, πλέον, οι ιδεολογίες ξεγυμνώθηκαν και καθείς έχει την ευθύνη να επιλέξει στρατόπεδο, όχι με βάση τα συμφέροντά του ή τις προσωπικές σχέσεις, αλλά με μοναδικό κριτήριο τα πολιτικά του πιστεύω και την πρότασή του για την έξοδο της πατρίδας από την κρίση.
Ας αναλάβουν όλοι με συνέπεια την ευθύνη που τους αναλογεί και ας πράξουν τα δέοντα διότι μία ομαλή καθεστωτική διαδοχή σε μία μεγάλη δημοκρατική παράταξη θα σημάνει και το πολιτικό τέλος αυτής.
http://epikairo.gr/
http://epikairo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου