Τα προβλήματα εφαρμογής του ελληνικού PSI [άποψη]

Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο ΥΠΟΙΚ κος Βενιζέλος εξέφρασε την ικανοποίηση του για τις εποικοδομητικές συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ της χώρας και των διακρατητών του χρέους της και την αισιοδοξία του για ...



επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος αναδιάρθρωσης του χρέους, που αποφασίστηκε την 26/10 στίς Βρυξέλλες.

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική από εκείνη που προσπσθεί να εκπέμψει ο κος υπουργός. 
Οι συζητήσεις μεταξύ ελληνικής πλευράς και δανειστών (IIF) για το PSI δεν είναι σε καλό δρόμο. Πολλά προβλήματα έχουν ανακύψει ως τώρα, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων,με κυριότερα τα παρακάτω:

1. Οι δανειστές φοβούνται μελλοντική επανάληψη του φαινομένου, αφού έχει καταστεί αντιληπτό προς όλους ότι, και μετά την εφαρμογή του PSI, το ελληνικό χρέος δεν θα είναι βιώσιμο. Άμεση συνέπεια τούτου είναι η αξίωση τους για παροχή εγγυήσεων εξασφάλισης από το ελληνικό κράτος για ολοσχερή εξόφληση στη λήξη των νεοεκδοθησόμενων ομολόγων, που θα αντικαταστήσουν τα υπάρχοντα (κυρίως υπαγωγή τους στο νομικό καθεστώς του βρετανικού δικαίου).
2. Η ελληνική πλευρά, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, διαπιστώνοντας απροθυμία συμμετοχής των δανειστών, επισείει την απειλή της ρήτρας “συλλογικής διαπραγμάτευσης” (υποχρεωτική συμμετοχή και όσων εκ των δανειστών δεν προσέλθουν οικειοθελώς στο PSI), . Αυτό σημαίνει ότι εάν προσέλθει ποσοστό 3/4 ή έστω 2/3 εξ αυτών, το κούρεμα να επεκταθεί υποχρεωτικώς και στους υπόλοιπους. Το ενδεχόμενο αυτό πιθανότατα θα θεωρηθεί “πιστωτικό γεγονός”, αφού το κούρεμα θα γίνει δι επιβολής και όχι εθελοντικά, με αποτέλεσμα να προκαλείται ανησυχία και εκνευρισμός στις Βρυξέλλες, μιας και στη περίπτωση αυτή θα ενεργοποιηθεί η πληρωμή των CDS.
3. Οι Κινέζοι, που διακρατούν χρέος ύψους περί τα 12 δίς ευρώ, ζητούν να εξαιρεθούν από το PSI, κατά το πρότυπο των χωρών της ευρωζώνης, με τις οποίες έχουν συναφθεί τα διακρατικά δάνεια στα πλαίσια του μνημονίου. Το σκεπτικό που διατυπώνουν στηρίζεται στο γεγονός ότι διακρατούν το ελληνικό χρέος ως χώρα (μέσω sovereign fund) και όχι ως χρηματοοικονομικοί η επενδυτικοί οίκοι.
4. Αιφνίδια ανέκυψε και εσωτερική εμπλοκή. Οι διοικήσεις των περισσότερων εγχώριων ασφαλιστικών ταμείων προβάλλουν ισχυρές επιφυλάξεις στο να αναλάβουν την ευθύνη απομείωσης των αποθεματικών τους κατά 50%, όπως προβλέπει το PSI. Ζητούν λοιπόν νομοθετική κάλυψη από τη κυβέρνηση, προκειμένου να απαλλαγούν από τη συγκεκριμένη ευθύνη και μην αντιμετωπίσουν μελλοντικές διώξεις για απιστία και συμβολή σε εκούσια απεμπόληση περιουσιακών στοιχείων των ταμείων. Αυτό που ζητούν όμως, είναι αδύνατο να το πράξει οιαδήποτε κυβέρνηση, καθώς θα συνιστά ευθεία παρέμβαση στον οικειοθελή χαρακτήρα της συμμετοχής, με άμεσο επακόλουθο και σε αυτή τη περίπτωση τη κήρυξη πιστωτικού γεγονότος.

Το συμπέρασμα που συνάγεται από τα παραπάνω προσκόμματα με οδηγεί στην εκτίμηση ότι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του χρέους, ( η “αθέτηση πληρωμών” για να κυριολεκτούμε), καρκινοβατεί. Οι προοπτικές επιτυχούς ολοκλήρωσης του κάθε ημέρα που περνά συνεχώς μειώνονται. Και χωρίς PSI, δεύτερο πακέτο στήριξης δεν υφίσταται. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι τα 89 δίς ευρώ της πρώτης δόσης του πακέτου δεν θα εισρεύσουν το Μάρτιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Του Γεώργιου Μπιλλίνη // στο wiredandready.net