Ο φασισμός είναι εδώ…

του Άρη Ραβανού

Η «επανάσταση» έναντι του…μνημονίου συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από τους… Ελληναράδες πάσης φύσεως στους… κάμπους και τα βουνά, αλλά και στις γειτονιές της Αθήνας, που τις αντιλαμβάνονται κάπως σαν τα… 

αντιμνημονιακά οχυρά του Ρούπελ.

Μετά τις… «επικηρύξεις» πολιτικών σε αρκετούς νομούς από τους… διαμαρτυρόμενους πολίτες, που ομνύουν στη δημοκρατία, την οποία τη βλέπουν μόνο με τα δικά τους γυαλιά, γύρισαν το ρολόι του χρόνου σε αλήστου μνήμης εποχές και ανέσυραν αλλοτινές μορφές πάλης και αντίστασης.

Ο αντιμνημονιακός αγώνας κατά των δυναστών πιστωτών και των εγχώριων υπηρετών τους που ξεπουλούν τη χώρα και παραδίδουν την εθνική της κυριαρχία -ναι με αυτή τη ρητορική πορεύονται πολλοί- συνεχίζεται με γιαούρτια, καρεκλιές, βρισιές και αποδοκιμασίες.

Αυτή τη φορά στον κατάλογο, εκτός από πολιτικούς, προστέθηκαν και καλλιτέχνες με πολυετή παρουσία, όπως ο Γιώργος Νταλάρας.

Τα όσα έγιναν το βράδυ της Δευτέρας στα Λιόσια ήταν μια απόδειξη για το πώς αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία διάφοροι συμπολίτες μας. Είναι και ο καθρέφτης μιας άλλης Ελλάδας, που έχει ξεχάσει τι σημαίνει πολιτισμός και πολιτισμένη χώρα, η οποία έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από το μνημόνιο.

Πολλοί θα πουν ότι η ελεύθερη έκφραση όλων των πολιτών, θεωρείται και είναι από τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Προφανώς και το προσυπογράφω.

Μήπως όμως η ελεύθερη έκφραση υπηρετείται με γιαούρτια και αποδοκιμασίες; Τι αποδοκίμαζαν οι λεβέντες;

Το σύστημα και τους κατ' αυτούς υπηρέτες του; Αν δεν τους άρεσε να μην πήγαιναν. Τι ακριβώς αποδοκίμασαν; Ένα τραγουδιστή που αποφάσισε να τραγουδήσει στις γειτονιές της Αθήνας, εντελώς δωρεάν.

Αυτό είναι το πρόσφατο παράδειγμα. Είχαμε και άλλα και προβλέπω ότι θα έχουμε και άλλα κρούσματα.

Η «δημοκρατία» ορισμένων υπηρετείται με ακρότητες. Αρκετοί εκ των υποστηρικτών των βίαιων αντιδράσεων, λένε ότι όταν ο φασισμός είναι εδώ, τότε και οι πράξεις των πολιτών οφείλουν να είναι ανάλογες.

Όχι. Φασισμός είναι οι πράξεις τους. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάση και κατά ουσία.

Ας κοιτάξουν πολλοί στον καθρέφτη. Ποιος ρήμαξε τη χώρα και φθάσαμε έως εδώ;

Πολλοί δεν ξεχνάμε ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν είναι οι μόνες υπεύθυνες.

Πολλοί δεν ξεχνάμε ότι στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί η διαφθορά.

Πολλοί δεν ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των σημερινών «αντιστασιακών» και «αντιμνημονιακών» έχουν συμμετάσχει στη διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας από τον μηδενισμό.

Πολλοί δεν ξεχνάμε ότι αρκετοί έχουν συμμετάσχει, ακόμα και με το άλλοθι της αριστερής πολιτικής ταυτότητας, στη νομή μιας καταστροφικής για τη χώρα εξουσίας - είτε στο συνδικαλιστικό είτε στο αυτοδιοικητικό επίπεδο.

Είναι σαφές ότι δεν ξεχνάμε πολλά ακόμα και δεν είναι δυνατόν να φταίμε όλοι οριζοντίως, ισόποσα και στον ίδιο βαθμό για το σημερινό κατάντημα.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς ανεύθυνος. Δεν είναι όμως όλοι εξ ίσου υπεύθυνοι.

Κάποιοι, ενώ έχουν διαπράξει οικονομικά και πολιτικά εγκλήματα τεραστίων διαστάσεων επί δεκαετίες, έρχονται σήμερα, με πρωτοφανή χυδαιότητα, να διαχύσουν την ευθύνη τους.

Η απόδοση όμως ευθυνών δεν γίνεται, ούτε με γιαούρτια, ούτε με καρεκλιές, ούτε με πράξεις βίας. Αυτά δεν είναι συμβατά με τη δημοκρατία και ας υπάρχει ο αντίλογος ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.

Η ώρα της απόδοσης πολιτικού λογαριασμού γίνεται μέσα από εκλογές. Τότε ας αποφασίσει ο πολίτης, είτε στις 26 Απριλίου, είτε στις 6 Μαϊου τι ακριβώς θέλει.

Ας συμμετάσχει δυναμικά και να δώσει τις απαντήσεις του προς πάσα κατεύθυνση.