ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΙΧΛΙΑ
Τίποτα πιο σύνηθες στην ελληνική πολιτική σκηνή από το εμπόριο της ελπίδας. Από το τζογάρισμα στα ρεζιλίκια μας, τον τοκισμό στα ελλείμματα των άλλων. Σ’ αυτό το σπορ η ελληνική Αριστερά διακρίνεται ...
ιδιαιτέρως.
Ανεξαρτήτως προθέσεων και τα τρία αριστερά κόμματα παραμένουν και την εποχή της χρεοκοπίας εγκλωβισμένα στο κορυφαίο τους ελάττωμα: συντηρούνται ως σχηματισμοί διαμαρτυρίας, βαθιά συντηρητικοί στην ουσία, αφού αρνούμενοι να αναλάβουν τις τύχες του τόπου συμπράττουν στο να μένουν όλα ακίνητα.
Να γιγαντώνονται οι εγκληματικές παθογένειες που διέλυσαν την Ελλάδα.
Εγκαταλείποντας την προσπάθεια για διακυβέρνηση της χώρας στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στέρησαν τόσα χρόνια τον τόπο από υγιείς, έντιμες και πιθανόν αποτελεσματικότερες δυνάμεις.
Η Αριστερά της διαμαρτυρίας για τα βάσανα του κόσμου είναι σχεδόν περιττή. Θα μας αρκούσε η Εκκλησία σε αυτόν τον ρόλο. Μια ρεαλιστική Αριστερά, που θα ανακάλυπτε έναν καινούργιο τρόπο να κυβερνηθεί ο τόπος ή απλώς θα βελτίωνε τον υπάρχοντα, θα ήταν πολύτιμη στο σημερινό αδιέξοδο.
Η Αριστερά της ουτοπίας, που ζέσταινε για δεκάδες χρόνια τις καρδιές των καταφρονεμένων σ’ όλο τον κόσμο και εν πολλοίς άλλαξε τη μοίρα του, καταγκρεμίστηκε στον υπαρκτό σοσιαλισμό και χάθηκε βουτηγμένη σε αμαρτίες παρόμοιες με αυτές των καπιταλιστών που καταριόταν: έβαψε τα χέρια της στο αίμα ιδεολογικών αντιπάλων, σφετερίστηκε τη λαϊκή εμπιστοσύνη, πολιτεύτηκε με βία, ανελευθερία και απληστία. Τελικώς χρεοκόπησε.
Από την καταγωγική της ιστορία δεν μπορεί να πάρει διαζύγιο, ούτε καν η εκσυγχρονιστική εκδοχή του Φώτη Κουβέλη. Το σύνδρομο ενός άλλου κόσμου, ανύπαρκτου προς το παρόν, βασανίζει τους ηγέτες και τα μέλη και των τριών αριστερών κομμάτων.
Το θεολογικό ΚΚΕ με το πλούσιο μαρτυρολόγιο, που εξακολουθεί να ζητεί από τους πιστούς του τυφλή υπακοή, θα συνεχίσει μάλλον να διαλέγεται κυρίως με τη… μέλλουσα ζωή.
Τα άλλα δύο κόμματα όμως, οφείλουν να εκπονήσουν πρόγραμμα εξουσίας. Να φιλοδοξούν ότι θα ψηφιστούν γι’ αυτό. Με δεδομένη την ανιδιοτέλειά της, η πατρίδα σήμερα έχει ανάγκη μια καινούργια Αριστερά όσο ποτέ.
Από την Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου