Ο χουλιγκανικός πολιτισμός

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΑΓΚΟΥ

Αν η Ελλάδα δεν καταρρεύσει από την οικονομία, θα καταρρεύσει λόγω της κυριαρχίας του χουλιγκανικού πολιτισμού. 

Δεν υπάρχει πλέον ελληνικός πολιτισμός, παρά μόνο στα βιβλία και στα κεφάλια κάποιων ...

αμετανόητων ρομαντικών. 

Δεν υπάρχει ούτε δυτικός πολιτισμός, ο οποίος αναπτύχθηκε σε ένα βαθμό στη βάση του ελληνικού. 

Δεν υπάρχει καν ανατολικός ή βαλκανικός πολιτισμός, όπως διάφοροι με αποστροφή νομίζουν. 

Ο πολιτισμός που έχει επικρατήσει είναι ο χουλιγκανικός πολιτισμός.

Ο χουλιγκανικός πολιτισμός έφτασε για άλλη μία φορά στην κορύφωσή του την περασμένη Κυριακή μετουσιώνοντας με απόλυτη επιτυχία στην πράξη το σύνθημα «ερήμωση-δήωση-καταστροφή». 

Δεν θα μπορούσε όμως να φτάσει σε αυτή την κορύφωση για δεύτερη και τρίτη φορά, αν υπήρχε προετοιμασία δεκαετιών και κατάλληλο υπόβαθρο. 

Ακόμη περισσότερο, αν δεν υπήρχε αποδοχή και προσχώρηση σε αυτόν από την πλειοψηφία του πληθυσμού, για να μην πούμε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.

Η ελληνική κοινωνία συμπράττει και ανέχεται εδώ και δεκαετίες τον χουλιγκανικό πολιτισμό και την αισθητική του. 

Στοιχεία και πρακτικές του συγκεκριμένου πολιτισμού είναι η κακοποίηση και η καταστροφή των σημάτων της Τροχαίας, η κάλυψή τους με μικροδιαφημίσεις και αγγελίες, η εξαφάνιση των πινακίδων των οδών, η εντελώς αντιαισθητική ρύπανση των τοίχων, η συμπεριφορά των οργανωμένων οπαδών μέσα και έξω από τα γήπεδα, η έλλειψη στοιχειώδους πειθαρχίας στα γυμνάσια και στα λύκεια, η μετατροπή των πανεπιστημίων σε αχούρια και η φασιστική δράση οργανωμένων μειοψηφιών, ο τρόπος που οδηγούμε και σκοτωνόμαστε στους δρόμους, η διάχυτη αγένεια ή ο συνεχής φραστικός «τσαμπουκάς» και η παραβίαση κανόνων και νόμων στην καθημερινότητα, χωρίς συνέπειες.

Σε όλα αυτά και πολλά άλλα, η ελληνική κοινωνία συμπράττει, τα ανέχεται και τελικά πέφτει η ίδια θύμα, όταν εκδηλώνονται στην ακραία τους μορφή. 

Σε μια ακραία μορφή που γίνεται όλο και πιο συχνή και πιο επικίνδυνη, καθώς στην εξίσωση έχει προστεθεί και η χρήση όπλων. 

Αν θέλουμε μάλιστα να είμαστε ειλικρινείς, η κατάσταση έγινε χειρότερη με την ανεξέλεγκτη μαζική είσοδο στην Ελλάδα πληθυσμών από χώρες με αντίστοιχες συμπεριφορές και παραδόσεις, δίχως αυτό να σημαίνει ότι οι γηγενείς παρασύρθηκαν από τους μετανάστες. Απλώς, «κύλησε ό τέντζερης και βρήκε το καπάκι»...

Το χειρότερο είναι ότι τα μίντια γενικά και το μόρφωμα που ονομάζεται «ελληνική πολιτεία» αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα με... κατανόηση. Επιστρατεύτηκαν κοινωνικές θεωρίες και ερμηνείες που τα εξηγούσαν, πάντα σχεδόν προς την κατεύθυνση της δικαιολογίας και της ανεκτικότητας. 

Πολλά από τα μίντια κεφαλαιοποιούσαν πάνω σ’ αυτά, αλλά υπάρχουν και πρόσθετες εξηγήσεις. 

Οπως το κομματικό κόστος, ο φόβος των προσωπικών αντιποίνων από εκφραστές του χουλιγκανοπολιτισμού, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι του νόμου και υπάλληλοι της πολιτείας δεν βρίσκουν τίποτα μεμπτό σε τέτοιες συμπεριφορές, αφού ανάλογα συμπεριφέρονται και οι ίδιοι και κυρίως, γιατί το δικαστικό σύστημα στη χώρα έχει και αυτό τα χάλια του.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο απροχώρητο. Είναι πλέον φανερό ότι η πολιτεία και η κοινωνία δεν μπορούν να επιβιώσουν στο πλαίσιο του χουλιγκανικού πολιτισμού. 

Το διαπιστώσαμε με τραγικό τρόπο την προηγούμενη Κυριακή, το διαπιστώνουμε από τότε με τις καταλήψεις των πανεπιστημίων από μειοψηφίες για να μην εφαρμοστεί ο νόμος για την ανώτατη παιδεία, και φυσικά με τη συγκέντρωση μαθητών που προσπάθησαν να μιμηθούν τους βάνδαλους. 

Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε ότι «το χρέος ή θα το φάμε ή θα μας φάει» (άλλη η συζήτηση για τις ευθύνες του) και το ίδιο ισχύει και για τους βάνδαλους. Ή θα τους φάμε ή θα μας φάνε. Συμβίωση με τους βάνδαλους δεν μπορεί να υπάρχει!

Οπως τονίστηκε και στην αρχή, στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ο χουλιγκανικός πολιτισμός και την απειλεί ευθέως με κατάρρευση. Αυτό πρέπει να το καταλάβει η κοινωνία, αλλά πρωτίστως πρέπει να το καταλάβουν οι ταγοί της και βεβαίως η πολιτική τάξη. 

Αν κρίνουμε από τις επιδόσεις των υπουργών Δημόσιας Τάξης τα τελευταία χρόνια, προφανώς πολλοί πολιτικοί δεν το έχουν καταλάβει, αρνούνται, ή δεν μπορούν να το καταλάβουν.

Από την Καθημερινή