Καθώς κλείνει αυτό το έτος, η Αθήνα μεταφέρει άλυτα τα «θέματά» της στην ατζέντα του μέλλοντος. Συμβαίνει το εξής: Από τη μια, ένα κομμάτι της κοινωνίας έχει «φύγει» προς τα κάτω. Είναι οι άποροι, οι άστεγοι, οι τοξικομανείς. Από την άλλη, ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας, ο ...
αστικός κορμός της (ο παλιός, ο νεότερος ή ο απειλούμενος να γίνει «πρώην») ακροβατεί σε μια κόψη.
Ορισμένοι από τους αστούς μάχονται την πικρή αλήθεια (ότι δηλαδή όλα πλέον έχουν αλλάξει), άλλοι αποδέχονται τα σενάρια της καταστροφής με φιλοσοφική διάθεση, κάποιοι άλλοι επιλέγουν το κομμάτι που δεν τους σκοτεινιάζει τόσο το μυαλό.
Συνεχίζουν να ζουν όπως πριν ή τουλάχιστον αυτό θέλουν να πιστεύουν.
Η πρωτεύουσα κάθε κράτους συμπυκνώνει -ιστορικά, λειτουργικά, αισθητικά- έναν τεράστιο συμβολισμό. Και η κατάσταση της σημερινής Αθήνας, στη στροφή προς το 2012, αποτυπώνει αυτήν ακριβώς την αγωνία που κατακλύζει κάθε Ελληνα, όπου κι αν ζει.
Αν η ελληνική πρωτεύουσα είναι γεμάτη μαύρες κηλίδες εγκληματικότητας ή οικονομικής δυσπραγίας, αυτό πλήττει όχι μόνο τη λειτουργία της πόλης, αλλά και το εθνικό υποσυνείδητο.
Και για να μεταβληθεί η κατάσταση με πιο ευνοϊκούς όρους, δεν αρκεί η συνεργασία του δημάρχου με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αλλά επιβάλλεται πιο επιτακτικά η εξασφάλιση της «ελευθερίας» του πολίτη. Με κάθε κόστος.
Και «ελευθερία» είναι το δικαίωμα μετακίνησης, κατανάλωσης, εργασίας, αναψυχής. Αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν οι πολίτες της Αθήνας. Η πρωτεύουσα είναι μια πόλη υπό κατάληψη, με μικρά μόνο, μετακινούμενα και επισφαλή, «δημοκρατικά» ξέφωτα.
Ας αναγνωρίσουν πρώτα λοιπόν οι ιθύνοντες ότι ανέχονται να είναι η Αθήνα μια πρωτεύουσα υπό κατοχή, μέσα στα όρια της οποίας καλλιεργούνται και ενθαρρύνονται τα πιο βάρβαρα ένστικτα του ανθρώπου. Νομοτελειακά, ο αστικός βίος όπως τον εκφράζουν οι μεσοαστοί θα υποχωρεί διαρκώς, ακόμη και πίσω από τις «κόκκινες γραμμές».
Τότε, η Αθήνα θα «πέσει».
Αλλά αυτό δεν θα συμβεί αν υπάρξει θαρραλέα αναγνώριση από επίσημα χείλη ότι η ελληνική πρωτεύουσα τελεί υπό κατοχή και ότι πρέπει να απελευθερωθεί.
Η κατάσταση είναι οριακή και οι πολίτες το γνωρίζουν. Θα ζήσουν τα φετινά Χριστούγεννα επιλέγοντας είτε την ψευδαίσθηση είτε την προσμονή της «απελευθέρωσης» της πόλης.
του Νίκου Βατόπουλου // στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου