Τι να πούμε στον λαό για τα «οικονομικά στοιχεία», κύριε υπουργέ;
Ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν;
Ότι δανειζόμαστε για το δικαίωμα να συνεχίσουμε να χρεωνόμαστε, ότι όσο τη μελετάμε η τρύπα του χρέους βαθαίνει;
Ότι ο πολιτικός μας κόσμος μένει κολλημένος στην
τροχιά της επιβεβαιωμένης αποτυχίας του;
Ότι αυτοί που κέρδιζαν από τη συντεταγμένη παρακμή, πάλι δεν είναι αυτοί που θα πληρώσουν;
Ότι όσοι σήκωναν τα βάρη της κοινωνίας θα συνεχίσουν να πληρώνουν;
Ότι περάσαμε από την άνοδο στην παρακμή χωρίς να σταθούμε σε κάποια κορυφή, χωρίς να εδραιώσουμε δικαίωμα στην ευημερία;
Ότι ελλιπέστατες υπηρεσίες που χρυσοπληρώναμε θα γίνουν ακριβότερες και χειρότερες;
Ότι τα ασφαλιστικά Ταμεία δυσκολεύονται να πληρώσουν συντάξεις και φάρμακα;
Ότι οι τράπεζες δίνουν τη δική τους μάχη επιβίωσης;
Ότι αυτοί που έπρεπε να λένε την αλήθεια έλεγαν ψέματα για τόσα χρόνια, που σήμερα και να την πουν κανείς δεν τους πιστεύει;
Τι να πούμε, κύριε υπουργέ; Τι να πούμε που δεν ξέρουν;
Η κοινωνία μας δεν βούλιαξε ξαφνικά μέσα στην αναξιοπιστία, την ασυδοσία και την ιδιοτέλεια.
Πολλοί μόχθησαν πολύ καιρό για να το πετύχουν – να τσακιστεί η ραχοκοκαλιά της διοίκησης, να απαξιωθούν οι θεσμοί, να διαλυθεί η ανάγκη της συλλογικότητας.
Κανείς δεν τρέφει αυταπάτες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πολλοί δεν συμπεριφέρονται ακόμη σαν να ζούμε στον ευτυχισμένο παλιό κόσμο της αφθονίας, με τις ίδιες αντιλήψεις, τις ίδιες συμπεριφορές.
Σαν να πιστεύουν ότι οι ρουτίνες του παρελθόντος ξορκίζουν τον σημερινό φόβο και καταλαμβάνουν το μέλλον. Γνωρίζουν, όμως, την αλήθεια και γνωρίζουν ότι αυτή δεν αντέχεται για πολύ.
Γι’ αυτό, μάλλον, κολλάνε στο παρελθόν, στα «κεκτημένα», στην ουτοπική διεκδίκηση, στην εύκολη καταγγελία του άλλου, στις φωνές και τους θεατρινισμούς.
Η αναζήτηση της αλήθειας έπαψε εδώ και καιρό να είναι άλλοθι.
Αυτό που θέλουν οι πολίτες, αυτό που πρέπει να ακούσουν, είναι ότι (πέρα από το Μνημόνιο) υπάρχει σχέδιο – σχέδιο που βασίζεται στην πραγματικότητα που γνωρίζουμε, αλλά και στις ανεκμετάλλευτες προοπτικές του λαού.
Η μόνη αλήθεια που μας λείπει είναι η ελπίδα.
/ / Καθημερινή / /
1 σχόλιο :
Η Ελλάδα έχει καταστραφεί. Και ειδικώτερα.
Έχει κατεστραμμένη παιδεία, κατεστραμμένη πνευματική διανόηση, κατεστραμμένο κοινωνικό ιστό και κοινωνική αλληλεγγύη, κατεστραμμένη ασφάλεια εσωτερική και εξωτερική, και κατεστραμμένο παραγωγικό μηχανισμό για την παραγωγή πλούτου.
Τα αποτυπώματα της καταστροφής βρίσκονται παντού.
Τα συμπτώματα της καταστροφής εκδηλώνονται κυρίως αλλά όχι μόνον, στην οικονομική διαχείριση της κεντρικής κυβέρνησης και ακούνε στο όνομα Οικονομική ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ.
Η λύση του προβλήματος της Οικονομικής ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ περνάει μέσα από την ΑΝΟΡΘΩΣΗ της κατεστραμμένης χώρας και όχι μέσα από το λογιστήριο δανείων.
Και για να ανορθωθεί η χώρα πρέπει να εξωπεταχθούν τα στρατεύματα κατοχής που ρούφηξαν και συνεχίζουν να ρουφάνε το αίμα της πατρίδας.
Αυτό το εξωπέταγμα πρέπει να το κάνουν οι σημαντικοί άνθρωποι, χωρίς έλεος και δισταγμούς, γιατί η επόμενη μέρα θα παραδώσει το πρόβλημα στην άναρχη δύναμη των μαζών.
Δημοσίευση σχολίου