Η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας θα μειωνόταν, οι διακοπές στην Ελλάδα θα ήταν φθηνότερες και η πτώχευση των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης θα ήταν βέβαιη.
Οι εξελίξεις στην ευρωζώνη εντείνουν τους φόβους των Γερμανών για την σταθερότητα του κοινού νομίσματος και τροφοδοτούν διάφορα σενάρια αποχώρησης των προβληματικών χωρών της νότιας Ευρώπη από την ΟΝΕ, καθώς κρίνεται ότι το ευρώ συνιστά ανασταλτικό παράγοντα για την ανταγωνιστικότητα των εν λόγω χωρών.
Το ενδεχόμενο να εξελιχθεί το ευρώ ασταθές ή αδύναμο νόμισμα είναι ...........
............εφιάλτης για τη Γερμανία, όπου κερδίζει καθημερινά έδαφος η ιδέα της επιστροφής στο γερμανικό μάρκο.
Από τεχνικής άποψης η μετατροπή του ευρώ σε μάρκο δεν θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση για τους Γερμανούς.
Οι 10 χιλιάδες υπάλληλοι της Bundesbank δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να υλοποιήσουν ένα τέτοιο σχέδιο στην θεωρητική περίπτωση που η κυβέρνηση το αποφάσιζε. Έχουν άλλωστε την εμπειρία της επανένωσης των Γερμανιών, όπου εν μία νυκτί το γερμανικό μάρκο επεκτάθηκε σε όλες τις γωνιές της ανατολικής Γερμανίας.
Αλλά και από συναισθηματική άποψη δεν θα ήταν δύσκολη η επανεισαγωγή του μάρκου, με δεδομένο ότι οι Γερμανοί ποτέ δεν αγάπησαν το ευρώ.
Υπολογίζεται μάλιστα ότι ακόμη σήμερα κυκλοφορούν στη χώρα 14 δισεκατομμύρια μάρκα σε χαρτονομίσματα και κέρματα.
Εάν λοιπόν διαλυόταν η ευρωζώνη στα εξ ων συνετέθη το γερμανικό μάρκο θα ανήκε στα σκληρά νομίσματα. Θα γνώριζε τρομακτική ανατίμηση σε σχέση με τη δραχμή, τη λιρέτα, την πεσέτα και το εσκούδο. Ο Γερμανός καταναλωτής θα χαιρόταν επιτέλους γιατί θα μπορούσε να κάνει φθηνές διακοπές και πάλι στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Το ιταλικό κρασί, το ελληνικό ελαιόλαδο και το ισπανικό ζαμπόν θα γίνονταν πιο ελκυστικά για τους κατοίκους της Γερμανίας.
Από την άλλη πλευρά τα γερμανικά αυτοκίνητα, οι μηχανές και τα εργαλεία θα ήταν ακριβότερα στο εξωτερικό. Για τον λόγο αυτόν ο Κλάους Σρούφερ, επικεφαλής οικονομολόγος της σουηδικής τράπεζας SEB, υπογραμμίζει «ότι σήμερα το ευρώ μπορεί να είναι κάπως υπερτιμημένο σε σχέση με την πραγματική του αξία, ωστόσο το γερμανικό μάρκο θα ήταν σήμερα πολύ ισχυρότερο με αποτέλεσμα να μειωνόταν αισθητά η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας σε σχέση με σήμερα».
Αλλά και οι χώρες των ασθενών νομισμάτων της Νότιας Ευρώπης θα είχαν πρόβλημα.
Ο πληθωρισμός θα εκτινασσόταν στα ύψη και αυτό θα καθιστούσε αδύνατη την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους τους, ένα μέρος του οποίου θα καλυπτόταν σε γερμανικά μάρκα. Η πτώχευση κάποιων χωρών θα πρέπει να θεωρείται προδιαγεγραμμένη.
Η γερμανική οικονομία αντλεί σήμερα οφέλη από τα χαμηλά επιτόκια, τα οποία δεν αντικατοπτρίζουν πλέον εγχώρια οικονομική ισχύ. Και ο οικονομολόγος Σρούφερ καταλήγει: «Η Γερμανία αντλεί προς το παρόν οφέλη από το γεγονός ότι είναι μέλος της ευρωζώνης. Χωρίς το ευρώ οι προϋποθέσεις για τη γερμανική οικονομία θα ήταν αρνητικές».
Και όχι μόνο. Η επανεισαγωγή του μάρκου θα οδηγούσε σε έναν νέο γύρο ανατιμήσεων κάποιων προϊόντων. Για παράδειγμα ο καφές καπουτσίνο που σήμερα κοστίζει κατά μέσο όρο 2,50 ευρώ δεν θα κόστιζε 4,88 μάρκα, αλλά 5 μάρκα εξαιτίας της στρογγυλοποίησης των τιμών. Κι όμως πολλοί Γερμανοί θα ήταν διατεθειμένοι να καταβάλουν και αυτό το τίμημα μόνο και μόνο για να επιστρέψουν στο αγαπημένο τους νόμισμα.
(DEUTSCHE WELLE).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου