Το ρίσκο του Μαρινάκη

Ένα κλισέ του ποδοσφαιρικού παρελθόντος έλεγε ότι η μπάλα είναι το όπιο του λαού. Αυτό, πλέον, έχει αλλάξει. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, έχει… ισοφαριστεί από τις δύο μεταγραφικές περιόδους της χρονιάς.

Και, μάλιστα, δεν είναι μόνο οι οπαδοί των ομάδων που περιμένουν πώς και πώς τα πρώτα ονόματα να πέσουν στο τραπέζι. Είναι και η φάρα μας. Εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες που με ταχύ πια ρυθμό κατακτούν όλο και ...............
................
μεγαλύτερο μερίδιο στην προτίμηση του κοινού, για τους γνωστούς λόγους.

Τώρα, λοιπόν, είμαστε ενώπιον της δεύτερης μεταγραφικής περιόδου της σεζόν 2010-11. Ετοιμαζόμαστε, δηλαδή, σα μικρά παιδάκια να πάρουμε τα δώρα μας από τις ομάδες μας. Και όταν λέμε «δώρα» εννοούμε –για να μην παρεξηγηθούμε- τη μεταγραφή, τον καινούριο παίκτη που θα έρθει στον Ολυμπιακό να βάλει κι αυτός το λιθαράκι του για την παραμονή στην κορυφή και την επιστροφή στον τίτλο.

Αυτό, βέβαια, που δεν γνωρίζει κανείς είναι κατ’ αρχάς αν θα δούμε μεταγραφή τον Γενάρη στο λιμάνι και κατά δεύτερον, πόσοι θα έρθουν για να δέσουν. Αυτό που θα μας έκανε χαρούμενους σε πρώτη φάση είναι να συζητάμε για τον αριθμό των αφίξεων. Να ήταν, με λίγα λόγια, δεδομένη η προσθήκη στο πλούσιο ρόστερ.

Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν προκύπτει από κάπου μετά βεβαιότητας ότι θα «μεταγγιστεί» νέο αίμα. Αρα, πάμε στο «αν». Χρειάζεται ο Ολυμπιακός ενίσχυση; Και πού; Η απάντηση, αν εκλαμβάνουμε σωστά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι «ναι» και «αμυντικό χαφ», αντίστοιχα.

Άπαντες έχουν εντοπίσει (φαίνεται άλλωστε) το πρόβλημα με τα τρεξίματα και την κάλυψη του χώρου στο «ερυθρόλευκο» κέντρο. Σε κάθε παιχνίδι το βλέπουμε. Οσο ο Ντουντού παραμένει σε χειμερία νάρκη, η τρύπα θα παραμένει μαύρη. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει, επίσης, να ειπωθεί το εξής: ο Βραζιλιάνος δεν είναι, δεν ήταν και δεν πρόκειται να μεταμορφωθεί ποτέ σε κλασικό κόφτη. Ο Ντουντού είναι 8άρι.

Γι’ αυτό όταν παίζουμε με Ιμπαγάσα, Ντουντού, οι αντίπαλοι κατεβαίνουν αέρα. Αμ ο Αργεντίνος; Πότε έγινε 6άρης για να παίζει στο 4-2-3-1 με τον Ντουντού; Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπόψιν όλα τα φετινά κατορθώματα του Ολυμπιακού (καλά και κακά), καταλήγουμε στο ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης πρέπει να ντυθεί Αγιος Βασίλης και να φέρει παίκτη για το κέντρο του γηπέδου. Τουλάχιστον έναν.

Είπαμε, το «δίδυμο» Ντουντού-Ουρτάδο δεν έχει ακόμη εξοικειωθεί κι ας κοντεύει να βγει ο πρώτος γύρος, ενώ η εναλλακτική που ακούει στο όνομα Γιάννης Παπαδόπουλος, δεν έχει συμπληρώσει καλά-καλά 180 λεπτά αγωνιστικής δράσης (169 λεπτά για την ακρίβεια). Αυτό σημαίνει ότι ο Βαλβέρδε δεν τον πιστεύει για πρώτη ή έστω για δεύτερη λύση.

Εκ των πραγμάτων, το ρίσκο κάνει μπαμ αν πορευτούμε χωρίς να ενισχυθούμε με ένα εργαλείο στη μεσαία γραμμή. Δεν είναι κάπως κουλό, μια επένδυση 60 εκατ. ευρώ, να «τρέχει» με τόσο μεγάλο βαθμό δυσκολίας και επικινδυνότητας;

Συντάκτης: Χρήστος Σταθόπουλος