Είναι θετικό ότι η Ε.Ε. επιτέλους αποφάσισε να προασπίσει το νόμισμά της. Είναι επίσης θετικό ότι στη χώρα μας, η κυβέρνηση, παρά τα όποια λάθη ήσσονος σημασίας, επιδεικνύει την αναγκαία υπευθυνότητα. Αντίθετα είναι αρνητικό ότι η Αριστερά ακολουθεί ένα τόσο συγκρουσιακό δρόμο. Πιο ανησυχητικό απ’ όλα όμως είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ένα μαξιμαλισμό ανευθυνότητας καταψήφισε το πλαίσιο στήριξης της οικονομίας, που αποτελεί τη μόνη προσφερόμενη επιλογή για την αποτροπή της χρεοκοπίας. Και τούτο όταν το 71,5% της κοινής γνώμης προτρέπει το σύνολο της αντιπολίτευσης να λειτουργήσει συναινετικά, με μόνο το 22.2% να ζητά δυναμική αντιπαράθεση.
Είναι βεβαίως ευτύχημα για τη χώρα, σε τούτες τις πολύ δύσκολες συγκυρίες, ότι....
Είναι βεβαίως ευτύχημα για τη χώρα, σε τούτες τις πολύ δύσκολες συγκυρίες, ότι....
.......διαθέτει μια ισχυρή κυβέρνηση και έναν Πρωθυπουργό – για την ώρα – με ευρεία αποδοχή. Κρίσιμο είναι επίσης ότι η κοινή γνώμη, παρά την οργή της για λάθη δεκαετιών που σώρευσαν συντρίμμια, είναι νηφάλια και ώριμη στις εκτιμήσεις της. Τα μέτρα θεωρούνται άδικα, αλλά αναγκαία. Το 50% εκφράζεται θετικά για την οικονομική προσέγγιση Παπανδρέου. Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία συμφωνεί με το πλαίσιο σωτηρίας της Ε.Ε. (και του ΔΝΤ). Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση (και για τον τόπο) είναι να διατηρήσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης ή έστω την ανοχή της, ακόμη και εάν τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης λειτουργούν μηδενιστικά.
Σε άλλες χώρες της Ε.Ε. που απειλούνται από την κρίση, ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση συμπεριφέρεται διαφορετικά. Στη Πορτογαλία, όταν πιέσθηκε από τις αγορές, τα δύο μεγάλα κόμματα διαμόρφωσαν κοινό μέτωπο απέναντι στη κρίση. Πως εξηγείται λοιπόν η στάση της ΝΔ, με το ακατανόητο «όχι» της στη Βουλή; Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη: Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κάνει μια στροφή προς έναν δεξιόστροφο λαϊκισμό, μια επιλογή που οδηγεί σε μια πορεία που συνδυάζει τη σύγκρουση με την ανευθυνότητα.
Οι βάσεις για τη νέα αυτή πορεία διαμορφώθηκαν στη μετεκλογική μάχη για την ηγεσία. Πολλοί θεώρησαν τη «δεξιά στροφή» Σαμαρά στη μάχη εκείνη, ως πρόσκαιρη. Έκαναν λάθος. Επρόκειτο για στρατηγική επιλογή. Άλλωστε η νέα ηγετική ομάδα περί το νέο αρχηγό προέρχονταν από τα σπλάχνα της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», ενός περιθωριακού ρεύματος στη ΝΔ. Αυτό το ρεύμα βρίσκεται τώρα πλέον στη θέση του οδηγού. Η ΝΔ, αρχικά μουδιασμένη, ήταν σε πρώτη φάση προσεκτική απέναντι στη κυβέρνηση και τις αναπόδραστες επιλογές που μας επεβλήθησαν. Γρήγορα όμως η ΝΔ σήκωσε το λάβαρο του λαϊκισμού με στόχο την εμπλοκή του ΔΝΤ στο σχέδιο στήριξης της Ε.Ε. (που η ίδια η Ε.Ε. απαιτούσε). Έτσι ακούσθηκε το αδιανόητο πυροτέχνημα ότι η αντίθεση της ΝΔ στο ΔΝΤ αποτελεί «εθνικά αδιαπραγμάτευτη στάση»! Το επόμενο βήμα ήταν το «όχι» στη Βουλή για το σχέδιο διάσωσης. Τούτο συνοδεύθηκε από τη διαγραφή Μπακογιάννη, που επέλεξε με θάρρος την υπευθυνότητα.
Η επιλογή του δεξιού λαϊκισμού είναι ένα μείγμα ξεπερασμένων ιδεοληψιών και ευκαιριακών προσπαθειών να ανακάμψει η ΝΔ, μέσα από ένα «λαϊκό πρόσωπο», καθώς κατρακυλά από τη μια δημοσκόπηση στην άλλη (βρίσκεται πλέον στο 18%!). Ταυτόχρονα, ο Σαμαράς υπολείπεται του Παπανδρέου με 20% σε «πρωθυπουργική αξιοπιστία», ενώ ως πρωθυπουργό τον Σαμαρά εμπιστεύονται λίγο πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους της ΝΔ! Η ΝΔ έχει καθαρές απώλειες προς το ΠΑΣΟΚ. Έχει επίσης καθαρές απώλειες προς τον ΛΑΟΣ, που υποτίθεται πως θα άλωνε με τη δεξιά στροφή της! Ο ζωτικός μεσαίος χώρος έχει χαθεί. Πιθανότατα, ανεπιστρεπτί.
Όπως γνωρίζουμε από τις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι που αυτοπροσδιορίζονται από το Κέντρο προς τα Αριστερά φθάνουν περίπου το 55%. Αντίθετα, εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται από το Κέντρο προς τα Δεξιά περιορίζονται στο 37%. Το εκλογικό τοπίο λοιπόν ήταν και παραμένει αντικειμενικά δυσμενές για τη ΝΔ. Άρα το άνοιγμά της στον μεσαίο χώρο αποτελεί για την ίδια μονόδρομο. Και κάθε άλλη επιλογή συνιστά πολιτική αυτοκτονία. Όμως οι κρίσιμοι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου απαιτούν – ειδικά τώρα - υπευθυνότητα. Δεν εκπλήσσει λοιπόν ότι μετά τη μάχη στη Βουλή, ο Σαμαράς χάνει κι άλλο έδαφος σ’ αυτό ακριβώς το πεδίο. Ενώ λοιπόν ο Παπανδρέου με μια διαφορά 10% θεωρείται ότι συμπεριφέρεται υπεύθυνα έναντι της κρίσης, ο Σαμαράς με διαφορά 26% θεωρείται ότι συμπεριφέρεται ανεύθυνα.
Ο δεξιός λαϊκισμός λοιπόν, οδηγεί τη ΝΔ σε πλήρες στρατηγικό αδιέξοδο. Με τη σημερινή της στρατηγική, η ΝΔ ζημιώνει και τον τόπο και τον εαυτό της. Και το χειρότερο είναι πως το πικρό αυτό ποτήρι μοιάζει έτοιμη να το εξαντλήσει μέχρι τελευταίας σταγόνας. Και τελικής πτώσης.
/ / Άρθρο του Γιάννη Λούλη στην εφημερίδα Ημερησία / /
Σε άλλες χώρες της Ε.Ε. που απειλούνται από την κρίση, ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση συμπεριφέρεται διαφορετικά. Στη Πορτογαλία, όταν πιέσθηκε από τις αγορές, τα δύο μεγάλα κόμματα διαμόρφωσαν κοινό μέτωπο απέναντι στη κρίση. Πως εξηγείται λοιπόν η στάση της ΝΔ, με το ακατανόητο «όχι» της στη Βουλή; Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη: Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κάνει μια στροφή προς έναν δεξιόστροφο λαϊκισμό, μια επιλογή που οδηγεί σε μια πορεία που συνδυάζει τη σύγκρουση με την ανευθυνότητα.
Οι βάσεις για τη νέα αυτή πορεία διαμορφώθηκαν στη μετεκλογική μάχη για την ηγεσία. Πολλοί θεώρησαν τη «δεξιά στροφή» Σαμαρά στη μάχη εκείνη, ως πρόσκαιρη. Έκαναν λάθος. Επρόκειτο για στρατηγική επιλογή. Άλλωστε η νέα ηγετική ομάδα περί το νέο αρχηγό προέρχονταν από τα σπλάχνα της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», ενός περιθωριακού ρεύματος στη ΝΔ. Αυτό το ρεύμα βρίσκεται τώρα πλέον στη θέση του οδηγού. Η ΝΔ, αρχικά μουδιασμένη, ήταν σε πρώτη φάση προσεκτική απέναντι στη κυβέρνηση και τις αναπόδραστες επιλογές που μας επεβλήθησαν. Γρήγορα όμως η ΝΔ σήκωσε το λάβαρο του λαϊκισμού με στόχο την εμπλοκή του ΔΝΤ στο σχέδιο στήριξης της Ε.Ε. (που η ίδια η Ε.Ε. απαιτούσε). Έτσι ακούσθηκε το αδιανόητο πυροτέχνημα ότι η αντίθεση της ΝΔ στο ΔΝΤ αποτελεί «εθνικά αδιαπραγμάτευτη στάση»! Το επόμενο βήμα ήταν το «όχι» στη Βουλή για το σχέδιο διάσωσης. Τούτο συνοδεύθηκε από τη διαγραφή Μπακογιάννη, που επέλεξε με θάρρος την υπευθυνότητα.
Η επιλογή του δεξιού λαϊκισμού είναι ένα μείγμα ξεπερασμένων ιδεοληψιών και ευκαιριακών προσπαθειών να ανακάμψει η ΝΔ, μέσα από ένα «λαϊκό πρόσωπο», καθώς κατρακυλά από τη μια δημοσκόπηση στην άλλη (βρίσκεται πλέον στο 18%!). Ταυτόχρονα, ο Σαμαράς υπολείπεται του Παπανδρέου με 20% σε «πρωθυπουργική αξιοπιστία», ενώ ως πρωθυπουργό τον Σαμαρά εμπιστεύονται λίγο πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους της ΝΔ! Η ΝΔ έχει καθαρές απώλειες προς το ΠΑΣΟΚ. Έχει επίσης καθαρές απώλειες προς τον ΛΑΟΣ, που υποτίθεται πως θα άλωνε με τη δεξιά στροφή της! Ο ζωτικός μεσαίος χώρος έχει χαθεί. Πιθανότατα, ανεπιστρεπτί.
Όπως γνωρίζουμε από τις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι που αυτοπροσδιορίζονται από το Κέντρο προς τα Αριστερά φθάνουν περίπου το 55%. Αντίθετα, εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται από το Κέντρο προς τα Δεξιά περιορίζονται στο 37%. Το εκλογικό τοπίο λοιπόν ήταν και παραμένει αντικειμενικά δυσμενές για τη ΝΔ. Άρα το άνοιγμά της στον μεσαίο χώρο αποτελεί για την ίδια μονόδρομο. Και κάθε άλλη επιλογή συνιστά πολιτική αυτοκτονία. Όμως οι κρίσιμοι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου απαιτούν – ειδικά τώρα - υπευθυνότητα. Δεν εκπλήσσει λοιπόν ότι μετά τη μάχη στη Βουλή, ο Σαμαράς χάνει κι άλλο έδαφος σ’ αυτό ακριβώς το πεδίο. Ενώ λοιπόν ο Παπανδρέου με μια διαφορά 10% θεωρείται ότι συμπεριφέρεται υπεύθυνα έναντι της κρίσης, ο Σαμαράς με διαφορά 26% θεωρείται ότι συμπεριφέρεται ανεύθυνα.
Ο δεξιός λαϊκισμός λοιπόν, οδηγεί τη ΝΔ σε πλήρες στρατηγικό αδιέξοδο. Με τη σημερινή της στρατηγική, η ΝΔ ζημιώνει και τον τόπο και τον εαυτό της. Και το χειρότερο είναι πως το πικρό αυτό ποτήρι μοιάζει έτοιμη να το εξαντλήσει μέχρι τελευταίας σταγόνας. Και τελικής πτώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου