του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Πόθεν το θλιβερό αίσθημα της χαβούζας; Μη φταίει η ζέστη που θα γίνει καύσων; Μη φταίνε οι παρατεταμένες ορκωμοσίες, οι εκλογικές αποζημιώσεις των υπαλλήλων της Βουλής, μη φταίνε τα ...
κυβικά των βουλευτών;
Ή, μήπως, η αναμονή της διαπραγμάτευσης που θα γίνει ακόμη σκληρότερη κι από σκληρή; Φοβάμαι πως δεν φταίει τίποτε από όλα αυτά.
Ολα αυτά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ τα έχουν συνηθίσει. Φοβάμαι ότι το αίσθημα της χαβούζας όπου βουλιάζεις και δεν ακούς τίποτε πια, παρά τις μπουρμπουλήθρες που βγάζει ο διπλανός σου καθώς συνεχίζει να αναπνέει, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη βεβαιότητα πως μας δουλεύουν.
Διότι μας δουλεύει η κ. Λαγκάρντ όταν δηλώνει σίγουρη πως οι αγαπητοί της Ελληνες θα έχουν να παρουσιάσουν το σημαντικό έργο που έγινε τους τελευταίους μήνες και αφού το μελετήσει, αυτό το σημαντικό έργο, τότε μπορεί και να συζητήσει κιόλας τα ψιλά που περισσεύουν.
Και να σκεφτείς πως δεν έχει περάσει ούτε μήνας καλά καλά από τότε που ο κόσμος όλος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την πορεία της ψήφου μας.
Τι μεσολάβησε σε αυτόν τον μήνα; Μήπως φταίει που έγινε ο κ. Στυλιανίδης υπουργός; Ή, μήπως, διάβασαν το κείμενο που συνυπέγραψαν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι; Και γιατί, ενώ μέχρι λίγο πριν ανησυχούσαν όταν η μικρή Ελλάς ανέβαζε πυρετό και έτρεχαν σε παιδιάτρους και παιδοψυχολόγους για διαγνώσεις και θεραπείες, τώρα μας ειρωνεύονται;
Γιατί δεν ακούν τον κ. Βενιζέλο που βρήκε ένα ακόμη σχέδιο εξόδου από την κρίση; Και αν δεν ακούν τον κ. Βενιζέλο, γιατί δεν τους τρομάζει πια ο κ. Τσίπρας όταν δηλώνει ότι αν δεν μας κάνουν ό,τι έκαναν στον Μόντι να μην τολμήσουν να σκάσουν μύτη στα μέρη μας;
Και βγαίνει κι ο Κάμερον και απειλεί πως θα κλείσει τα σύνορα αν βγούμε από το ευρώ. Γιατί δεν λέει ευθαρσώς πως θα κλείσει τα σύνορα επειδή, τώρα που αποκτήσαμε υπουργό Ναυτιλίας, φοβάται πως το εφοπλιστικό μας κεφάλαιο θα αποσυρθεί από το Σίτι για το Αιγάλεω Σίτι;
Προς τι το δούλεμα και η ειρωνεία; Πώς είναι δυνατόν να μη μας παίρνουν πια στα σοβαρά; Και από κει που νόμιζες πως εσύ τους δουλεύεις, τώρα να φτάσουν να σε δουλεύουν αυτοί και όταν ακούν ελληνικό Δημόσιο να χαμογελούν ειρωνικά και να σου κάνουν πατ-πατ στην πλάτη; Πώς πάει το σαράβαλο; Τσουλάει; Τσουλάει; Διότι καλά να σε φοβούνται, καλά να σε μισούν, έστω να μη σε αγαπούν, όταν όμως φτάσουν στο σημείο να μη σε παίρνουν στα σοβαρά τότε ο δρόμος δεν έχει πια επιστροφή.
Σκληρός ο Ιούλιος και ακόμη πιο σκληρός θα είναι ο Αύγουστος, σκληρότερος ακόμη ο Σεπτέμβριος και τον Οκτώβριο πια θα τον λέμε Οκτώμβριο με όλη μας την άνεση. Και θα κάνουμε λιτανείες για να φύγουν τα μποζόνια από τη μέση και να βρέξει λίγη Ευρώπη στα κεφάλια μας, μπας και καρπίσουν καμιά ιδέα.
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου