Ο Χρηστάκης πάει για πρόεδρος

ΠΡΟΣΟΧΗ στην επιγραφή «Μη βλαστημείτε τα θεία», που διακρίνεται επάνω από τα ταμεία. Η προτροπή, αν και μάλλον ξεπερασμένη από τα ήθη της εποχής, είναι άκρως απαραίτητη στον συγκεκριμένο χώρο, αφού η φωτογραφία έχει ληφθεί σε κάποια εφορία των Αθηνών. Το γεγονός επίσης ότι το ρήμα της ...



προστακτικής πρότασης είναι λάθος (ο σωστός τύπος είναι είτε «μη βλασφημείτε» είτε «μη βλαστημάτε») έχει και αυτό τη σημασία του, μέσα στο πλαίσιο του ελληνικού κράτους...

Πάντως, αν είχε παραιτηθεί μετά τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου μόνον οι τελείως κακόπιστοι θα αμφισβητούσαν την πράξη του ως εκδήλωση στοιχειώδους ευθιξίας. Τώρα, μόνον οι τελείως εύπιστοι δεν θα αναρωτηθούν μήπως τα δύο γεγονότα συνδέονται κάπως. Μήπως, δηλαδή, παραιτείται, επειδή η κρίση σε συνδυασμό με 

Υπό την προϋπόθεση ότι τα παραπάνω δεν απέχουν πολύ από τους πραγματικούς υπολογισμούς του -κατά Κίμον- Χρηστάκη, τότε η αλήθεια για τον λόγο της παραίτητη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την αδυναμία της αστυνομίας να αντιμετωπίσει αναρχικούς και αριστερή τρομοκρατία επιταχύνουν την πολιτική φθορά του. σής του δεν είναι αυτή που αναφέρει στην επιστολή του. 

Δεν παραιτήθηκε με την επιδίωξη να γίνει ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά απλώς για να ξαναγίνει βουλευτής στις επόμενες εκλογές, όπου προεξοφλείται η πανωλεθρία του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών. Η προεδρία είναι το κατάλληλο πρόσχημα ώστε να φτιάξει τον μηχανισμό που ίσως του επιτρέψει να επιπλεύσει μετά το ναυάγιο. Κάτι ανάλογο, άλλωστε, δεν είχε πετύχει προ δεκαετίας με την υποψηφιότητά του για δήμαρχος Αθηναίων;

Γιατί όχι;

Ευκαιρίας δοθείσης, αν στα κριτήρια που θα πρυτανεύσουν για την επιλογή διαδόχου του Χρηστάκη στο υπουργείο προέχει η συνέχεια της πολιτικής, το ιδεώδες πρόσωπο είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος. Οι λόγοι περιττεύουν, καθώς είναι πασίγνωστοι σε όλους και, επιπλέον, μου φαίνεται απίθανο να αρνηθεί υπουργείο. (Κάποτε έκανε συλλογή κιόλας...) Αυτή είναι η ταπεινή μου πρόταση. Ισως αξίζει τον κόπο οι αρμόδιοι να διαθέσουν μερικά δευτερόλεπτα για να την κρίνουν -ει μη τι άλλο, μπορεί να τους διασκεδάσει...

Μα τόσο Γιώργος!

Με την πολιτειακή ιεραρχία του τόπου να καταλαμβάνει την πρώτη σειρά των καθισμάτων στην αίθουσα της Γερουσίας, μίλησε προχθές στη Βουλή ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος επισκέπτεται την Ελλάδα. Η ομιλία του κ. Σουλτς συνήρπασε τους πολιτικούς μας, μα περισσότερο όλων τον Γιώργο μας, ο οποίος, με την ανεπίληπτη επιμέλεια που τον διακρίνει στα ασήμαντα, κρατούσε συνεχώς σημειώσεις. (Αν χρησιμοποιούσε αυτοκόλλητες καρδούλες για τη σήμανση των κυριοτέρων σημείων, δεν το γνωρίζω, αλλά ούτε το φαντάζομαι κιόλας...) Δυστυχώς, η οργανωτική ανεπάρκεια του κράτους και των θεσμών έδειξε για μία ακόμη φορά το φρικώδες πρόσωπό της, καθώς δεν βρέθηκε ένας κλητήρας να πει στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ότι το κείμενο της ομιλίας θα δινόταν αργότερα στη δημοσιότητα, ως είθισται άλλωστε στις περιπτώσεις αυτές, οπότε ήταν περιττό να κρατάει σημειώσεις. Θυμίζω στους εντρυφώντες στις συνήθειες των προσωπικοτήτων του ελληνικού κοινοβουλευτισμού ότι για τη σχολαστικότητα των σημειώσεών της διεκρίθη κατά το παρελθόν και η κυρία Ελενα Ράπτη της Ν.Δ. και της «Αγάπης». (Κοινωνικής οργάνωσης που ίδρυσε η ίδια, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.) Η μεταξύ τους διαφορά, ωστόσο, δεν είναι άνευ σημασίας: Η κυρία Ράπτη, έπειτα από σχεδόν οκτώ χρόνια στα κοινοβουλευτικά έδρανα, έχει πάψει προ πολλού να κρατάει σημειώσεις. Ο Γιώργος, έπειτα από τριάντα χρόνια βουλευτής, συνεχίζει...