του Αλέξανδρου Ηλιόπουλου
Την σπατάλη και το πάρτυ που γίνεται στο Δημόσιο τα έχω ζήσει ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να βγάλω κάτι απο το μυαλό μου, ούτε ...
χρειάζεται να μου πουν άλλοι τι γίνεται.
Ευτυχώς είχα την τύχη να περάσω τους τελευταίους μήνες της στρατιωτικής θητείας μου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως δόκιμος έφεδρος αξιωματικός, με αποτέλεσμα να ξέρω πολύ καλά τι δεν πάει καλά σε αυτή τη χώρα και να μην πιστεύω τον κάθε μαϊντανό που τα ρίχνει όλα στους Εβραίους, στο ΔΝΤ, στους Νεφελίμ, στους κερδοσκόπους, στις πολυεθνικές και στον φιλελευθερισμό.
Παρεπιπτόντως κάποτε αυτή η χώρα πολέμησε για την ελευθερία της. Πως κατέντησε να μισεί τόσο πολύ τη λέξη «φιλελευθερισμός» είναι κάτι που αρνούμαι να αναλύσω. Προτιμώ να προσπαθήσω να ψυχολογήσω μια γυναίκα. Πιο πολλές πιθανότητες έχω να τα καταφέρω. Στο θέμα μας όμως.
Τι εννοούμε όταν μιλάμε για μείωση κράτους; Πρωτίστως ας δούμε γιατί και πως το κράτος είναι μεγάλο και γιατί είναι σπάταλο.
1) Καταρχήν σε όλα τα Υπουργεία υπάρχει προσωπικό που είτε έχει γραφείο αλλά δεν έχει αντικείμενο εργασίας, είτε δεν έχει ούτε γραφείο, ούτε αντικείμενο εργασίας. Μπορεί να τους δεις κάποιες μέρες της εβδομάδας να περνάνε για μερικές ώρες απο την υπηρεσία και μετά να φεύγουν. Είναι όμως καταχωρημένοι στο προσωπικό της υπηρεσίας και λαμβάνουν κανονικά το μισθό τους.
2) Υπάρχει προσωπικό το οποίο κάνει σωστά τη δουλειά του αλλά αμείβεται υπερβολικά για τις υπηρεσίες που προσφέρει. Κλασικό παράδειγμα οι υπάλληλοι των υπηρεσιών καθαριότητας. Είσαι υπάλληλος καθαριότητας, δουλεύεις απο τις 2 μετά τα μεσάνυχτα ως τις 6 το πρωί και αμείβεσαι με 1500 ευρώ (απο τα οποία τα 415 είναι οδοιπορικά!). Ταυτοχρόνως, οι συνάδελφοί σου που είναι μόνιμοι στο Δήμο Αθηναίων παίρνουν 40.000 το χρόνο χωρίς να μαζεύουν ποτέ σκουπίδια. Φοβερό έτσι; Που να δουν τέτοιους μισθούς οι απόφοιτοι μεταπτυχιακών σχολών που ύστερα απο τόσο μακροχρόνιο διάβασμα και εξετάσεις, ξεσκίζονται απο το πρωί μέχρι το βράδυ στις ιδιωτικές επιχειρήσεις για 800 ευρώ;
3) Εκτός απο το πλεονάζων προσωπικό,υπάρχουν και πολλές ολόκληρες υπηρεσίες οι οποίες δεν χρειάζονται η δεν έπρεπε να χρειάζονται. Οι υπηρεσίες αυτές όμως συνεχίζουν να λειτουργούν και στεγάζονται σε κτίρια για τα οποία πληρώνουμε ενοίκιο και μάλιστα πολλαπλάσιο απο τα διπλανά κτίρια της περιοχής. Θυμάμαι το Στέφανο Μάνο που μας έλεγε για συγκεκριμένη υπηρεσία (της οποίας μου διαφεύγει το όνομα) για την οποία το κράτος δίνει 8 φορές παραπάνω ενοίκιο, απο την αξία των διπλανών κτιρίων (αχ,που πήγαν τα λεφτά αναγνώστη;).
4) Αλλά δεν είναι μόνο τα ενοίκια. Εκτός απο τα ενοίκια πληρώνουμε και ρεύμα, νερό, γραφικές ύλες, έπιπλα, βαψίματα και τα πληρώνουμε αδρά και υπερτιμολογημένα, επειδή «λεφτά υπάρχουν».
Όσο ήμουν εγώ στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, παρατήρησα πως κάθε γραφείο είχε και ένα σταθερό τηλέφωνο απο το οποίο μπορούσες να καλέσεις σε ότι κινητό ήθελες. Οι κλήσεις ήταν απεριόριστες. Θυμάμαι λογαριασμό τηλεφώνου της υπηρεσίας μου, η οποία αν θυμάμαι καλά, είχε 20-25 γραφεία και το κάθε γραφείο είχε 2-3 υπαλλήλους : 105.000 ευρώ για 2 μήνες……. Προεκτείνετε αυτό το νούμερο σε όλες τις υπηρεσίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και μετά πολλαπλασιάστε το επι τον αριθμό των Υπουργείων του Ελληνικού δημοσίου. Θυμίζω οτι το κάθε Υπουργείο έχει τουλάχιστον 400 τμήματα.
Δε ξέρω τι γίνεται με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε.
Αφού κάνετε λοιπόν τις πράξεις, πολλαπλασιάστε αυτό το νούμερο επι πόσα χρόνια είναι ανεπτυγμένη η κινητή τηλεφωνία και βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει.
5) Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας παίρναμε επίσης κάθε μήνα υπερωρίες. Θυμάμαι τους υπαλλήλους με τους οποίους «δούλευα» να μου λένε πως δεν τις κάνουν αλλά τις παίρνουν ούτως η άλλως.
Αλλα δεν παίρναμε μόνο υπερωρίες. Στο τέλους κάθε μήνα παίρναμε και απο ένα κιβώτιο γάλα ως επίδομα, γιατί τα μάτια μας είχαν αυξημένη ανάγκη σε φώσφορο επειδή χρησιμοποιούσαμε υπολογιστή. Φαντάσου να το ακούσει αυτό ο Zukerberg…
6) Στις περισσότερες απο τις υπόλοιπες υπηρεσίες, που έχουν λόγο ύπαρξης, το αντικείμενο εργασίας των περισσότερων δημοσίων υπαλλήλων, αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι του συνόλου, μιας οποιαδήποτε διαδικασίας που πρέπει να γίνει. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η οποιαδήποτε συναλλαγή μεταξύ του πολίτη και του δημόσιου τομέα, αλλά και η οποιαδήποτε συναλλαγή μεταξύ δημόσιων υπηρεσιών, έχει καταμεριστεί σε πολύ μικρά τμήματα, για να δημιουργούνται θέσεις εκεί που δε χρειάζονται.
Για παράδειγμα, όταν επέστρεψα απο την Αμερική μετά απο 3 χρόνια παραμονής, πήγα στο τελωνείο του Πειραιά να εκτελωνίσω 2 βαλίτσες. Το «κοινωνικό» κράτος έχει φροντίσει να δημιουργήσει μια διαδικασία εκτελωνισμού κατα την οποία χρειάστηκα να περάσω απο 14 διαφορετικά γραφεία για να συλλέξω 14 υπογραφές, μέχρι να φτάσω στην εκτελωνίστρια η οποία έριξε μια ματιά στις βαλίτσες μου και μετά μου τις παρέδωσε.
Η όλη διαδικασία πήρε 3μιση ώρες. Και για να τις μαζέψω χρειάστηκε να περάσω απο 2 κτίρια τα οποία απείχαν μεταξύ τους 800 μέτρα. Ευτυχώς είχα μαζί μου το αμάξι.
Απο αυτή τη διαδικασία παρεπιτόντως, βγάζουν και πολύ χρήμα οι παρατρεχάμενοι εκτελωνιστές, οι οποίοι κάθονται παρεούλα έξω απο τα γραφεία των κτιρίων και τσιμπανε τον κόσμο που δεν ξέρει τι του γίνεται. Με πλησίασαν και μου ζήτησαν 70 ευρώ, για να τρέξουν οι ίδιοι όλη τη διαδικασία χωρίς να κάνω εγώ τίποτα. Με ενημέρωσαν οτι απλά έπρεπε να περιμένω 3 ώρες. Ρε, αι σιχτίρ !
Το «κοινωνικό» κράτος είναι κοινωνικό μόνο για εκείνους, τους οποίους βολεύει μέσα σε αυτό και τους δημιουργεί τέτοιες δουλειές. Για εμάς τους υπολοίπους που πιστεύουμε πως θα έπρεπε με μια υπογραφή να καθαρίζαμε στο τελωνείο του Πειραιά σε 20 λεπτά, το κράτος μόνο κοινωνικό δεν είναι.
7) Δεν είναι μόνο το γεγονός οτι η διαδικασία είναι καταμερισμένη σε πολλά κομμάτια για να απασχολούνται παραπάνω υπάλληλοι, αλλά επι προσθέτως η εργασία του κάθε δημοσίου υπαλλήλου, που θέλει να δουλέψει με φιλότιμο, γίνεται με πολλά εμπόδια. Σε όποια υπηρεσία και να πας υπάρχει απίστευτη χαρτούρα.
Οι υπολογιστές, όπου υπάρχουν, είναι καινούργιοι, αλλά τα πληροφοριακά συστήματα του δημοσίου είναι απαρχαιωμένα. Είναι κατάντια, στην εποχή των Google documents, να πηγαίνεις σε μια δημόσια υπηρεσία και να βλέπεις να καταχωρούν ακόμη την συναλλαγή με στυλό, σε τετράδιο στο οποίο έχουν χαράξει τις σελίδες με στήλες !!!
Μόνο για να χαράξουν όλο το τετράδιο σε στήλες και να τις ονομάσουν θέλουν 2 μέρες! (τα έκανα και εγώ στο Υπουργείο). Και επι προσθέτως, να παρατηρείς γύρω σου τις στοιβάδες χαρτιών που έχουν αραδιάσει οι υπάλληλοι και να αναρωτιέσαι πως τα βγάζουν πέρα.
Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, καταλαβαίνω απόλυτα τους δημοσίους υπαλλήλους που φωνάζουν διότι η υπηρεσία τους δεν έχει επαρκές προσωπικό. Και βεβαιώς καταλαβαίνω γιατί μια υπόθεση στο δημόσιο παίρνει μήνες για να διεκπεραιωθεί.
Για να ψάξεις όλα αυτά τα χαρτιά , θέλεις αρκετές εβδομάδες, αφου την ημέρα συναλλάσεσαι με τους πολίτες και άρα δημιουργείς καινούργιες στοιβάδες χαρτιών και μόλις τελειώσεις με τις συναλλαγές, έχεις μόνο μια, άντε 2 ώρες για να ψάξεις.
Και δεν χρειάζεται να είσαι μάντης για να νιώσεις το άχαρο της διαδικασίας να ψάχνεις ανάμεσα σε ατελείωτες στίβες χαρτιών για να βρεις ένα συγκεκριμένο όνομα. Η αλήθεια όμως είναι πως η διαδικασία δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο και περιγράφεται παρακάτω.
Με όλα τα προαναφερθέντα, νομίζω οτι όσοι απο εσάς δεν τσιμπάτε απο τους διάφορους μαϊντανούς, ξέρετε πολύ καλά τι πρέπει να γίνει στο δημόσιο για να μειωθεί η σπατάλη και η ταλαιπωρία. Συνοπτικά πρέπει να γίνουν τα παρακάτω και πρέπει να γίνουν όλα μαζί.
α) Κατάργηση περιττών υπηρεσιών για να μειωθούν τα λεφτά που δίνουμε σε ενοίκια, ρεύμα, νερό, γραφικές ύλες, τηλέφωνα και μισθούς.
β) Κατάργηση περιττών διαδικασιών στις απαραίτητες συναλλαγές του πολίτη με το δημόσιο. Θα πρέπει να προσκομίζω μόνο τα απολύτως απαραίτητα χαρτιά και οχι να ταλαιπωρούμαι άδικα για δικαιολογητικά τα οποία είναι εντελώς περιττά. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και για τις διαδικασίες που απαιτούν επικοινωνία και συναλλαγή μεταξύ δημοσίων υπηρεσιών.
γ) Συγκέντρωση των υπολοίπων απαραιτήτων διαδικασιών αυτών σε όσο το δυνατόν λιγότερα τμήματα. Αν θέλω να προσκομίσω 2 χαρτιά για μια συναλλαγή μου με το δημόσιο, θα πρέπει να μπορώ να το κάνω σε ένα μόνο κτίριο και αν γίνεται, στο ίδιο γραφείο η στο ίδιο άτομο, χωρίς να ανεβοκατεβαίνω ορόφους. Έτσι θα ξέρω να βρω και τον υπεύθυνο αν η υπόθεσή μου αντιμετωπίσει προβλήματα.
δ) Ηλεκτρονικοποίηση των διαδικασιών αυτών, για να μπορεί ο υπάλληλος να βρίσκει γρήγορα την υπόθεσή μου στον υπολογιστή χωρίς να χρονοτροβούμε με χαρτιά για να μου λέει «ελάτε μετά απο 3 μέρες να παραλάβετε τα χαρτιά σας γιατί δεν έχουμε αρκετό προσωπικό να διεκπεραιώσουμε την υπόθεσή σας πιο γρήγορα». Έτσι επωφελούμαστε και οι 2. Και εγώ και αυτός κάνουμε την δουλειά μας πιο γρήγορα. Χωρίς ουρές, χωρίς φωνές.
ε) Κατάργηση των οριζόντιων περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις του δημοσίου. Να κοπούν άμεσα οι μισθοί και οι συντάξεις των 5000 και των 7000 και να ενισχυθούν όσοι παίρνουν κάτω απο 1000 ευρώ.
Τα περι αξιολόγησης δημοσίων υπαλλήλων και άρσης μονιμότητας, προσωπικά μου φαίνονται πολύ δευτερεύοντα κριτήρια δε με απασχολούν καν.
Όλα αυτά είναι πολύ εύκολο να γίνουν. Γιατί δεν γίνονται; Διότι αν γίνουν, αυτομάτως οι μισοί και πλέον υπάλληλοι θα πρέπει να απολυθούν αφού δε θα έχουν λόγο ύπαρξης στο δημόσιο. Και δεν θα τολμήσει να το κάνει κανένας Πρωθυπουργός. Η αν τολμήσει, δεν θα τον αφήσουν οι Υπουργοί του. Διότι έχουν ψηφιστεί με άλλα κριτήρια. Έχουν υποσχεθεί ρουσφέτια.
Κανονικά θα έπρεπε οι περιττοί υπάλληλοι, στα πλαίσια της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων, να απολυθούν και να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας για ένα χρόνο, όπως ακριβώς γίνεται με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Τι παραπάνω άλλωστε έχουν απο τους ιδιωτικούς υπαλλήλους για να αξίζουν καλύτερη μεταχείριση απο το κράτος;
Επειδή όμως ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να τους απορροφήσει αυτή τη περίοδο,και επειδή οι περισσότεροι δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής, είναι καλύτερο κατα τη προσωπική μου άποψη, να τους εντάξουμε σε ένα 3ετες πρόγραμμα κατα τη διάρκεια του οποίου θα παίρνουν το 70% του μισθού τους κανονικά, μέχρι να αποκτήσουν κανονική δουλειά στον ιδιωτικό τομέα.
Αν βρουν εργασία αλλά απολυθούν σε π.χ 2 μήνες και βρίσκονται ακόμη μέσα στην 3ετία, να συνεχίζουν να παίρνουν το μισθό αυτό μόλις απολυθούν. Και αν δούμε πως στο τέλος της 3ετίας,ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει πάρει τα πάνω του, να τους ανανεώσουμε το πρόγραμμα για ένα χρόνο ακόμη. Έτσι θα έχουμε μια πιο ήπια προσαρμογή του συστήματος χωρίς πολλές, πιστεύω, κοινωνικές αναταράξεις. Αρκεί να βγούν οι πολιτικοί και να το πουν ξεκάθαρα.
Μπορεί ο κόσμος να αντιδράσει σε αυτό το σχέδιο. Αλλά τουλάχιστον θα φρενάρουμε τη σπατάλη και μαζί με αυτή το χρέος.
Τουλάχιστον, όποιος απομείνει και δουλεύει στο δημόσιο , θα μπορεί να το λέει χωρίς να αισθάνεται ντροπή.
Το μεγάλο και σπάταλο κράτος είναι, αναμφισβήτητα, η κύρια πηγή της δημιουργίας του Εθνικού χρέους. Το κράτος μπαίνει μέσα αρκετά δις το χρόνο και πρέπει να δανείζεται για να μπορεί να καλύψει αυτές τις δαπάνες του και να συντηρεί αυτό το χάλι. (για ακριβή νούμερα αξίζει να διαβάσετε αυτό το άρθρο)
Για αυτό το χάλι όμως δεν ευθύνονται ούτε οι κερδοσκόποι, ούτε οι εβραίοι, ούτε το ΔΝΤ. Δεν έχω ακούσει κανέναν να μας εμποδίζει να κάνουμε όλα όσα προανέφερα.
Για αυτό και εμείς οι Φιλελελεύθεροι το φωνάζουμε δυνατά. Άμεση μείωση του κράτους!
- Για να βελτιωθούν οι δημόσιες υπηρεσίες.
- Για να μειωθεί η ταλαιπωρία και οι ουρές.
- Για να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες.
- Για να μειωθεί έτσι και η απαιτούμενη απο το κράτος φορολογία η οποία μας έχει τσακίσει.
- Για να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημά μας και να το καταναλώνουμε όπου θέλουμε εμείς.
- Για να πάρει, με αυτό τον τρόπο, ο ιδιωτικός τομέας τα πάνω του, να δημιουργήσει νέες θέσεις και να αναπτυχθεί η οικονομία.
1 σχόλιο :
Πολυ καλο αρθρο!
Δημοσίευση σχολίου