Αν ίσχυαν όσα είχε ανακοινώσει την άνοιξη του 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου για το Μνημόνιο, το 2012 θα ήταν το τελευταίο έτος της ισχύος του. Με τη λήξη του τα δημοσιονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας θα είχαν αποκατασταθεί και η χώρα θα ήταν έτοιμη να ...
βγει ξανά στις αγορές.
Όσοι έχουν καλή μνήμη, ασφαλώς θυμούνται πόσες φορές δόθηκε αυτή η διαβεβαίωση. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτοί που την έδιναν είτε δεν ήξεραν τι τους γίνεται είτε απλώς προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.
Για την ακρίβεια, εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Το 2012 έρχεται και όλα προβλέπονται χειρότερα από ό,τι ήταν την εποχή που προβαλλόταν ως σωτήριο έτος.
Χειρότερα για όλους. Ανάμεσά τους και οι δύο πολιτικοί που έστρωσαν τον δρόμο στην τρόικα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ο πρώτος «τσάρος» αυτοδύναμης κυβέρνησης που δεν πρόλαβε να υπογράψει περισσότερους από δύο προϋπολογισμούς.
Και ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έχασε τη δουλειά του, ενώ το κόμμα που ο ίδιος οδήγησε σε μια μεγάλη εκλογική νίκη εξακολουθεί να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή.
Κοντολογίς τα πρώτα θύματα της υπαγωγής της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο είναι αυτοί που είχαν την ιδέα να εμφανιστούν ως καλοί Σαμαρείτες για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί παρηγοριά για κανέναν. Ιδίως για όσους στο όνομα της σωτηρίας έχασαν τη δουλειά τους και δεν πρόκειται να την ξαναβρούν. Ή για όσους πρέπει να ζήσουν με εισοδήματα μισής αγοραστικής αξίας, αν συγκριθούν με την αφετηρία του Μνημονίου.
Αποτελεί όμως ένα καλό παράδειγμα – προς αποφυγήν – για τη σημερινή κυβέρνηση, στην οποία ανατέθηκε το καθήκον να υποδεχθεί το 2012.
Δεν ξέρει αν στο τέλος του βίου της, όσος και αν είναι, θα μπορεί να παρουσιάσει θετικό απολογισμό. Ξέρει όμως ότι στη διάρκεια του βίου της δεν πρέπει να παρουσιάσει μαγικές εικόνες.
Κοντολογίς να μην υποσχεθεί πράγματα που δεν μπορεί να υλοποιήσει ούτε να εμφανίσει επιτυχίες που δεν κρατάνε πάνω από τρεις ημέρες.
Αν πρέπει να κρατήσει κάτι από τους προηγούμενους η κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι αυτό που έλεγε ο αμερικανός ηθοποιός Ουίλιαμ Χόλντεν: «Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι σπαρμένος με καλούς Σαμαρείτες»...
Σαμαρείτες // Του Γιώργου Λακόπουλου // στα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου